دل غریب من از گردش زمانه گرفت به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت شبانه بغض گلوگیر من كنار بقیع شكست و دیده ز دل اشك دانه‌دانه گرفت كنار پنجره‌ها دیدگان پُر اَشكم سراغ مدفن پنهان و بی‌نشانه گرفت نشان شعله و درد و نوای زهرا را توان هنوز ز دیوار و بام خانه گرفت مصیبتی‌ست علی را كه پیش چشمانش عدو امید دلش را به تازیانه گرفت چه گفت فاطمه كانگونه با تأثّر و غم علی مراسم تدفین او شبانه گرفت فراق فاطمه را بوتراب باور كرد دمی كه چوبۀ تابوت را به شانه گرفت #قدسی @shernab