‍ شدم اسیر سپاهی به نام تنهایی ؛ و تن سپرده‌ام اینجا به دام تنهایی به هر کجا بگریزم دوباره می‌بینم ؛ هجوم تازه‌‌ای از ازدحام تنهایی به انزوای خودم پیله کرده‌ام بی تو ؛ که حکم می‌کندم بر نظام تنهایی به سمت و سوی جماعت نمی‌‌کشد دل من ؛ اقامه بسته فقط بر امام تنهایی سکوتم از سر رغبت اگر چه نیست، بدان ؛ سکوت کرده‌ دل اما به کام تنهایی شنیده‌ می‌شود از پاره استخوان تنم ؛ نوای ناله‌‌ی نی در مقام تنهایی کجاست مرهمی از جنس بودنت که دهد ؛ برای ثانیه‌ای ، التیام تنهایی قیام کرده‌ام امشب در این غزل ، شاید ؛ بگیرم از دو جهان ، انتقام تنهایی #پروین_رضایی 🍁🍃