✍ مدتها بود مشتاق زیارتشان بودم، اما با خود می‌گفتم مگر می‌شود؟! ما تهران و ایشان اصفهان و آن هم دیدار با عالمی که در آستانه یک‌صد سالگی است. در زمان نگارش #فیضیه_تهران ایشان را نمی‌شناختم، اما در کتاب جدید که هنوز منتشر نشده، به تفصیل به خاطرات مستند و مصور ایشان از سالهای حضورشان در #حوزه_تهران در دهه ۲۰ و ۳۰ پرداخته‌ام. به قول خودشان از هم‌دوره‌ای‌های ایشان هیچ‌کس نمانده. چند شب قبل برخی عزیزان که سابقه آشنایی با ایشان نداشتم به من پیام دادند که کتاب فیضیه تهران شما به دست آیت‌الله مستجابی رسیده و ایشان با وجود کهولت سن و کسالت شدید، در طول یک ماه همه کتاب را مطالعه کرده‌اند و ۳۰ جلد هم برای فضلای اهل تحقیق اصفهان خریداری و هدیه کرده‌اند. عرض کردم: من مشتاق زیارت ایشانم، و پاسخ شنیدم: پس تا دیر نشده بشتابید. این شد که روز گذشته به جاده زدم و راهی اصفهان شدم. نزدیک اذان ظهر به اصفهان رسیدم. مستقیم به سمت منزل ایشان رفتم. بر پلاک منزلشان نقش بسته بود: «مرتضی مستجابی (مستجاب الدعواتی).» زنگ زدم و بی‌آنکه کسی از نام و نشانم بپرسد، در گشوده شد و داخل شدم. وارد اتاقشان شدم. ضعیف و پر رنج بر تخت افتاده بودند. پاها از کار افتاده و قلب و برخی از اعضا و جوارح داخلی دچار نارسایی. ابتدا امیدی نداشتم که جز فیض زیارتشان، توفیقی برای شنیدن کلامشان داشته باشم. مقابلشان روی صندلی نشستم و از همان ابتدا گفتگو آغاز شد. برای ضبط تصویری، اجازه خواستم. دوستان گفتند معمولا اجازه نمی‌دهند، اما به لطف خدا اجازه دادند. گفتند بپرس؛ از زمان حضورشان در تهران و مدرسه مروی می‌پرسیدم و ایشان با صبر و حوصله و شوقی که در نگاهشان دیده می‌شد، پاسخ می‌دادند. خلاصه بگویم؛ آیت‌الله مستجابی بعد از حدود ۴ ساعت گفتگوی بانشاط، به بردار طلبه‌ای که در خدمتشان بود گفتند: وقتی این آقا آمد مطمئن نبودم توان داشته باشم جواب سلامش را بدهم، ولی الان ۴ ساعت است حرف می‌زنیم. ایشان علاوه بر حضور در فعالیتهای سیاسی دهه ۳۰ به عنوان یکی از طلاب فعال و پرشور تهران، از پهلوانان آن دوره به شمار می‌آمد و از چند تن از مراجع وقت اجازه اجتهاد گرفته و در سیر و سلوک معنوی هم مجاهدت‌ها داشت و در دوران تحصیل در نجف، از محضر آیت‌الله سید علی آقای قاضی هم بهره برده بود. 🕌 @tarikh_hawzah_tehran