eitaa logo
پاتوق بچه شیعه ها
2.7هزار دنبال‌کننده
2.7هزار عکس
3هزار ویدیو
120 فایل
نکات ناب اخلاقی و اعتقادی و گاهی سیاسی ارتباط با مدیر کانال @alihasanvand
مشاهده در ایتا
دانلود
#امام_صادق علیه السلام: 🍃هر بنده‌اي که از گناهي که مرتکب شده پشيمان شود، پيش از آنکه استغفار کند خداوند گناهش را مي‌آمرزد.🌺 📚جامع احاديث‌الشيعه، ج ١٤، ص۳۳۸ پاتوق بچه شیعه ها @shia_patogh1
💠 یادداشت در رابطه با استفاده از ماه : 🔸جنبه های گوناگونی برای شرافت ماه ذی القعده وجود دارد : 1⃣ شروع این ماه با تولد کریمه اهل بیت (سلام الله علیها) می باشد که قبل از تولد این بانوی مکرمه (سلام الله علیها) حضرت (علیه السلام) فرمودند: به واسطه وجود شریف این بانوی مکرمه حرم اهل بیت(علیهم السلام) می شود 2⃣اولین ماه از ماه های حرام است که خداوند متعال قتال در این ماه با کفار را حرام کرده است 3⃣ روز 25 از این ماه،روز است که فضائلی دارد و اعمالی مستحب است که در این روز انجام شود 4⃣ماه ذیقعده و دهه اول ماه ذیحجه از ایام مبارکی است که خداوند متعال به (علیه السلام)وعده ملاقات و سخن گفتن با خود را داده است(وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثينَ لَيْلَةً و اتممناها بعشر...) 5⃣ قبل از آن حج خانه خدا در زمان (علیه السلام)واجب شد که شروع اعمال حج در ماه ذیقعده خواهد بود 6⃣ شروع چله ای که تکمیل آن در دهه ذیحجه می باشد از اول ماه ذیقعده می باشد. 🌴 عمدتا علمای ما با توجه به آیه ( واعَدْنا مُوسى ثَلاثينَ لَيْلَةً...) و روایات به مسئله یک اهتمامی می دهند که شخص دراین ایام آثاری برای او مترتب است. مسئله داشتن منحصر به ایام خاص نیست، در دیدگاه دین انسان هر وقت و در هر عملی ولو کوچک اخلاص داشته باشد آثار عجیبی بر این اخلاص مترتب می شود. 💢عدد 40 به نوعی حداقل برای این است که انسان در یک استمرار داشته باشد، آنچه که مهم و سفارش شرع مقدس می باشد این است که انسان استمرار در اعمال صالح و دوام بر آن داشته باشد. 🔺 لذا در بحث در خیلی سفارش شده ایم فرمودند: کار کم با دوام بهتر است از کار زیاد بدون دوام. 🔸در بعضی از روایات هست که انسان وقتی عملی را شروع می کند(غیر از اعمال واجب که باید همیشه انجام دهد) از اعمال مستحب مطلوب هست که لااقل یک سال بر آن عمل مداومت داشته باشد تا به آثار آن برسد، زیرا در این یک سال حتما یک شب قدری وجود دارد و حتما این عمل مداوم در یک سال، در یک انجام می شود. پاتوق بچه شیعه‌ها @shia_patogh
💠 #امام_صادق علیه السلام: . 💠اِعْلَموا اَنَّ اللّه َ يُبْغِضُ مِنْ خَلْقِهِ الْمُتَلَوِّنَ، فَلاتَزولوا عَنِ الْحَقِّ وَ اَهْلِهِ، فَاِنَّ مَنِ اسْتَبَدَّ بِالْباطِلِ وَ اَهْلِهِ هَلَكَ وَ فَاتَتْهُ الدُّنْيا... . 💠بدانيد كه خداوند از انسان هايى كه دائما رنگ عوض مى كنند، نفرت دارد، پس از حقّ و اهل او جدا نشويد؛ چرا كه هر كس به باطل و اهل آن بپيوندد، نابود مى شود و دنيا را هم از دست مى دهد... . 📚 #امالى_مفيد ، ص۱۳۷ . پاتوق بچه شیعه ها @shia_patogh
#امام_صادق علیه‌السلام: هرکه‌جویای‌ریاست باشد‌نابود‌می‌شود. #حب_جاه #حب_مقام #الهم_عجل_لولیک_الفرج پاتوق بچه شیعه‌ها @shia_patogh
❤️بسم الله الرحمن الرحیم❤️ . .🍃 علیه السلام: . .🍃من سرّ ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق و هو منتظر... . .🍃کسی که دوست دارد از یاوران حضرت علیه السلام باشد، باید چشم به راه باشد و در حال ، بر اساس پرهیزگاری و نیک عمل کند... . . .📚 ، ج۵۲، ص۱۴۰ . پاتوق بچه شیعه‌ها @shia_patogh
داستان جالب مناظره هشام در اثبات امامت لطفا با دقت و حوصله مطالعه کنید از جمله شاگردان ع بوده که در اوج جوانی توانایی زیادی در بحثهای اعتقادی داشته و مناظراتی انجام داده است. روزی امام صادق (ع) فرمود: ای هشام. هشام عرض کرد: بلی، ای پسر رسول خدا. حضرت فرمودند: آیا به من نمی گویی که با چه کردی و چگونه از او سؤال نمودی؟ هشام عرض کرد: فدایت شوم من شما را تجلیل نموده و از حضرتتان حیا و شرم داشته و در مقابلتان زبانم گویا نیست تا بتوانم شرح ماجرا را بدهم. امام علیه السّلام فرمودند: وقتی تو را به چیزی فرمان دادم آن را به جای آور. هشام عرضه داشت: خبر به من رسید که عمرو بن عبید در مسجد می نشیند و چه سخنان زهرآگینی می گوید این معنا بر من گران آمد، پس به طرف او حرکت کرده و روز جمعه که داخل بصره شدم به طرف مسجد رفته وارد شدم حلقه وسیعی از جمعیت را دیدم که به دور عمرو بن عبید گرد آمده و او در حالی که پارچه ای مشکی از جنس پشم به خود پیچیده و پارچه ای را رداء نموده و به دوش افکنده بود در بین آنها قرار داشت و مردم از او سؤال می کردند، من در بین جمعیت برای خود جایی پیدا می کردم تا در پشت صفوف مردم به قدری که روی زانو بنشینم جایی جسته و نشستم، سپس خطاب به عمرو بن عبید کرده و گفتم: ایها العالم من مردی غریبم آیا اذن میدهی از مسأله ای سؤال کنم؟ گفت آری، بپرس. به او گفتم: آیا چشم داری؟ گفت: این چه سؤالی است که می کنی، چیزی را که می بینی چگونه از آن سؤال و پرسش می نمایی؟ گفتم: سؤالهای من از همین قبیل است. گفت: پسرم بپرس اگر چه سؤال و پرسشت احمقانه است. گفتم: جواب همین سؤالهای احمقانه را بگو. گفت: سؤال کن. گفتم: آیا چشم داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می بینی؟ گفت: با آن رنگها و اشخاص را می بینم. گفتم: آیا بینی داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: با آن بوها را می بویم. گفتم: آیا دهان داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: با آن طعم های مختلف را احساس می کنم. گفتم: آیا زبان داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: با آن سخن می گویم. گفتم: آیا گوش داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: با آن صداها را می شنوم. گفتم: آیا دو دست داری؟ گفت: آری. گفتم: با آنها چه می کنی؟ گفت: اشیاء را با آنها گرفته و نرمی و زبری آنها را احساس می کنم. گفتم: آیا دو پا داری؟ گفت: آری. گفتم: با آنها چه می کنی؟ گفت: با آنها از مکانی به مکان دیگر منتقل می شوم گفتم: آیا قلب داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: آنچه بر این جوارح و اعضاء نامبرده وارد شده و عرضه شود با آن آنها را تمییز و تشخیص می دهم یعنی با قلب تشخیص می دهم این امر وارد شده و عرضه گردیده را باید با چشم دید یا با گوش مثلا شنید. گفتم: آیا با وجود این جوارح از قلب بی نیاز هستیم یا نه؟ گفت: خیر. گفتم: چگونه بی نیاز نیستیم در حالی که این اعضاء و جوارح سالم و صحیح هستند؟ گفت: پسرم جوارح وقتی شک کنند در چیزی که بوییده یا دیده و یا چشیده و یا شنیده آن را به قلب ارجاع داده و یقین پیدا شده و شک باطل می گردد. گفتم: پس خداوند متعال قلب را برای شک جوارح و اعضاء تعبیه فرموده؟ گفت: آری. گفتم: پس چاره ای از وجود قلب نداریم و الّا جوارح نمی توانند به یقین برسند؟ گفت: آری همین طور است. به او گفتم: ای ابا مروان خداوند متعال اعضاء و جوارح تو را به حال خود وانگذارده بلکه برای آنها امامی قرار داده تا افعال صحیح آنها را تصحیح کرده و شک آنها را به یقین مبدّل نماید، چطور می شود تمام این مخلوقات را در حیرت و شک و اختلاف گذارده و برای آنها امام و پیشوایی معین نکرده باشد تا در وقت حیرت و تردید و اختلاف به او مراجعه نموده و او حیرت آنها را برطرف و تردید و شکشان را به علم و اختلافشان را به اتّفاق مبدّل نماید. هشام می گوید: کلام من به این جا که رسید عمرو بن عبید ساکت شد و چیز دیگری به من نگفت، سپس توجّهی به من نمود و گفت: تو هشام هستی؟ گفتم: خیر. گفت: تو را به خدا سوگند می دهم آیا هشام هستی؟ گفتم: خیر. گفت: آیا از همنشینان با او هستی؟ گفتم: خیر. گفت: پس از اهل کجایی؟ گفتم: از اهل کوفه می باشم. گفت: پس حتما هشام می باشی، سپس مرا به خود چسبانید و در مجلس خویش نشاند و از جایی که نشسته بود و داد سخن می داد کناره گرفت و تا من نشسته بودم سخنی نگفت. امام صادق علیه السّلام خندیدند سپس فرمودند: ای هشام این بیان را چه کسی به تو تعلیم نموده؟ هشام می گوید: عرضه داشتم: ای فرزند رسول خدا بر زبانم این طور جاری شد. حضرت فرمودند: ای هشام به خدا سوگند این تقریر در صحف ابراهیم و موسی نوشته شده است. منبع: شیخ صدوق(ره)، علل الشرائع، ج 1، ص: 630؛ •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• پاتوق بچه شیعه ها در واتساپ https://chat.whatsapp.com/CM0ZIhKUyvhAyTfrznIZP0
دستورالعمل مهم و کاربردی برای در این ایام(چله موسوی) نکته ظریفی که استاد (ره) در چگونگی مراقبه بر آن تأكيد می فرمود آن است که در مراقبات این ایام باید بر رذائل جزئی و به صورت عملیاتی تکیه کنیم و سعی نماییم یک گناه کاربردی را پیدا کنیم و بر آن مراقبه داشته باشیم. ما باید تلاش کنیم که کلی گویی در مراقبه نداشته باشیم؛ مثلا نگوییم که من در نفس خود صفت عجب و و یا را یافتم و مراقبه خود را بر آن می نهم. که در این صورت هنگامی که اربعین تمام می شود، هیچ پیشرفتی در خود نخواهیم دید و دچار یأس و افسردگی در سلوک خواهیم شد. چون این گونه صفات در همگان با شدت و ضعف یافت می شود. به عنوان مثال، رذيله كبر از جمله رذائلی است که در اواخر از انسان گرفته می شود و تقریبا جزء آخرين منازل است. با اصل رذیله تكبر نمیشود در اوائل راه درگیر شد، باید شاخ و برگ آن را پیدا کرد و آن را کنترل کرد تا نوبت به تنه و بعد ریشه درخت تکبر برسد. لذا مراقبه باید در امور کاملا ملموس و عینی باشد؛ مثلا پرحرفی و پرخاشگری از آثار تكبر است، یعنی هر کس هر حرفی به انسان می گوید، شخص تا جوابش را ندهد او را رها نمی کند. مبارزه با چنین رذیله ای کاملا عینی است. برای مقابله با این رذیله، انسان باید بنا را بر این بگذارد که پاسخ تندی ها را با نرمی و به احسن وجه بدهد و یا اصولا خود را به نشنیدن بزند؛ چنانکه خداوند می فرماید: « وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا».. و نیز بر فرمایش (ع) خطاب به عنوان بصری عمل کند که در همین رابطه فرمودند: «وَ أَمَّا اللَّوَاتِي فِي الْحِلْمِ: فَمَنْ قَالَ لَكَ إِنْ قُلْتَ وَاحِدَةً سَمِعْتَ عَشْراً- فَقُلْ إِنْ قُلْتَ عَشْراً لَمْ تَسْمَعْ وَاحِدَةً »؛ یعنی اگر کسی به تو گفت: اگر یک کلمه بگویی ده کلمه جوابت را میدهم، تو به او بگو: اگر ده تا هم بگویی حتی یک کلمه جواب نخواهی شنید. . همچنین در رفتار و سلوک اجتماعی سعی کند متواضع باشد و امور دیگر کاربردی را در این ایام در نظر بگیرد. به نقل از کتاب "ادب حضور" (دفتر چهارم): اسرار ، صفحه ۶۵ •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• پاتوق بچه شیعه ها @shia_patogh
دستورالعمل مهم و کاربردی برای در این ایام(چله موسوی) (چله موسوی از فردا یکشنبه اول ذیقعده تا دهم ذیحجه است) نکته ظریفی که استاد (ره) در چگونگی مراقبه بر آن تأكيد می فرمود آن است که در مراقبات این ایام باید بر رذائل جزئی و به صورت عملیاتی تکیه کنیم و سعی نماییم یک گناه کاربردی را پیدا کنیم و بر آن مراقبه داشته باشیم. ما باید تلاش کنیم که کلی گویی در مراقبه نداشته باشیم؛ مثلا نگوییم که من در نفس خود صفت عجب و و یا را یافتم و مراقبه خود را بر آن می نهم. که در این صورت هنگامی که اربعین تمام می شود، هیچ پیشرفتی در خود نخواهیم دید و دچار یأس و افسردگی در سلوک خواهیم شد. چون این گونه صفات در همگان با شدت و ضعف یافت می شود. به عنوان مثال، رذيله كبر از جمله رذائلی است که در اواخر از انسان گرفته می شود و تقریبا جزء آخرين منازل است. با اصل رذیله تكبر نمیشود در اوائل راه درگیر شد، باید شاخ و برگ آن را پیدا کرد و آن را کنترل کرد تا نوبت به تنه و بعد ریشه درخت تکبر برسد. لذا مراقبه باید در امور کاملا ملموس و عینی باشد؛ مثلا پرحرفی و پرخاشگری از آثار تكبر است، یعنی هر کس هر حرفی به انسان می گوید، شخص تا جوابش را ندهد او را رها نمی کند. مبارزه با چنین رذیله ای کاملا عینی است. برای مقابله با این رذیله، انسان باید بنا را بر این بگذارد که پاسخ تندی ها را با نرمی و به احسن وجه بدهد و یا اصولا خود را به نشنیدن بزند؛ چنانکه خداوند می فرماید: « وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا».. و نیز بر فرمایش (ع) خطاب به عنوان بصری عمل کند که در همین رابطه فرمودند: «وَ أَمَّا اللَّوَاتِي فِي الْحِلْمِ: فَمَنْ قَالَ لَكَ إِنْ قُلْتَ وَاحِدَةً سَمِعْتَ عَشْراً- فَقُلْ إِنْ قُلْتَ عَشْراً لَمْ تَسْمَعْ وَاحِدَةً »؛ یعنی اگر کسی به تو گفت: اگر یک کلمه بگویی ده کلمه جوابت را میدهم، تو به او بگو: اگر ده تا هم بگویی حتی یک کلمه جواب نخواهی شنید. . همچنین در رفتار و سلوک اجتماعی سعی کند متواضع باشد و امور دیگر کاربردی را در این ایام در نظر بگیرد. به نقل از کتاب "ادب حضور" (دفتر چهارم): اسرار ، صفحه ۶۵ •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• رسانه پاتوق بچه شیعه ها ایتا: https://eitaa.com/shia_patogh بله: https://ble.ir/shia_patogh اینستاگرام: https://instagram.com/shia_patogh تلگرام: https://t.me/shia_patogh واتس آپ(گروه دوازدهم): https://chat.whatsapp.com/HCNOsHZWuXYExqgqMgGil7 روبیکا: https://rubika.ir/shia_patogh سروش پلاس: https://splus.ir/shia_patogh1
17.65M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔺 دستور ویژه (علیه‎السلام) به شیعیانش برای خوار کردن دنیا در چشمشان برای باتقوا شدن و عاقبت بخیری 🎙حجت_الاسلام_آقا_تهرانی 🏴 (ع) •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• 👌 رسانه «پاتوق بچه شیعه‌ها» را در شبکه‌های اجتماعی ایتا، بله، اینستا، تلگرام، واتس‌اَپ، روبیکا و سروش‌پلاس دنبال کنید: 👉 zil.ink/shia_patogh 👈 در ایتا 🆔 https://eitaa.com/joinchat/317194240C38f5bdcffb
🌷🌷 ۴۷ 🟢ابتلای دائمی مؤمنان و جامعه ایمانی (علیه السلام) در بیان یک سنت عملی و تربیتی خداوند برای مومنان و جامعه ایمانی فرمودند: «لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً عَلَی قُلَّةِ جَبَلٍ لَبَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ شَیْطَاناً یُؤْذِیهِ وَ یَجْعَلُ اللَّهُ لَهُ مِنْ إِیمَانِهِ أُنْساً لَا یَسْتَوْحِشُ مَعَهُ إِلَی أَحَدٍ؛ اگر مؤمنی بر قلّه کوهی هم باشد خداوند شیطانی را بر می‌انگیزد تا او را اذیّت کند، و خداوند از ایمانش برای او مونسی قرار می‌دهد که از وحشت به کسی پناه نبرد». (کافی، ج۲، ص۲۴۹) 🖊احمدحسین شریفی @Ahmadhoseinsharifi •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• 👌 رسانه «پاتوق بچه شیعه‌ها» در واتساپ https://chat.whatsapp.com/GeOS2osCVMtG7d487o1abQ در ایتا https://eitaa.com/joinchat/317194240C38f5bdcffb
🌷🌷 ۵۷ پیامد دنیوی «عیب‌گویی» از مؤمنان یکی از پیامدهای دنیوی از مؤمنان و افشا و انتشار عمومی عیوب و ضعف‌ها و نقص‌های اهل ایمان آن است که اگر چنان عیبی در وجود فرد عیب‌گو هم نباشد، سنت الهی بر آن است که دیر یا زود خود آن فرد عیب‌گو به چنان عیبی مبتلا خواهد شد و خدای متعال او را با همان عیب رسوا خواهد کرد: علیه السلام نیز می‌فرماید: مَنْ عَیَّرَ مُؤْمِناً بِذَنْبٍ لَمْ‌ یمُتْ حَتَّی یرْکبَهُ؛ کسی که مؤمنی را به گناهی سرزنش کند، نمیرد تا آن گناه را انجام دهد» نیز در مثنوی معنوی همین مضمون را در قالب یک بیت شعر به زیبایی بیان کرده است: گر همان عیبت نبود، ایمن مباش بوکْ آن عیب از تو گردد نیز فاش به همین دلیل بزرگان دین توصیه می‌کنند که اولاً عیب‌جو نباشید؛ و ثانیاً اگر عیب و نقصی در دیگران دیدید، ابتدا خدا را شکر کنید که خود شما مبتلا به چنان عیبی نیستند و بعد از انتشار و افشای عمومی آن عیب پرهیز کنید. هر کسی کو عیبِ خود دیدی ز پیش کی بُدی فارغ خود از اصلاحِ خویش؟ غافلند این خلق از خود ای پدر لاجَرَم گویند عیبِ همدگر 🖊احمدحسین شریفی @Ahmadhoseinsharifi •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• 👌 "پاتوق بچه شیعه‌ها" در ایتا @shia_patogh