eitaa logo
شعر شیعه
7.7هزار دنبال‌کننده
641 عکس
227 ویدیو
23 فایل
کانال تخصصی شعر آئینی تلگرام https://t.me/+WSa2XvuCaD5CQTQN ایتا https://eitaa.com/joinchat/199622657C5f32f5bfcc جهت ارسال اشعار و نظرات: @shia_poem_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
هر کس هر آن چه دیده اگر هر کجا تویی یعنی که ابتدا تویی و انتها تویی در تو خدا تجلی هر روزه می کند « آیینه تمام نمای خدا » تویی چیزی ندیده ام که تو در آن نبوده ای تا چشم کار می کند ای آشنا ! تویی نخل ولایت از تو نشسته چنین به بار سرچشمه فقاهت آل عبا تویی غیر از علی نبود کسی همطراز تو غیر از علی ندید کسی تا کجا تویی تو با علی و با تو علی روح واحدید نقش علی است در دل آیینه، یا تویی؟ شوق شریف رابطه های حریم وحی روح الامین روشن غار حرا تویی ایمان خلاصه در تو و مهر تو می شود مکه تویی، مدینه تویی، کربلا تویی زمزم ظهور زمزمه های زلال توست مروه تویی ، قداست قدسی ! صفاتویی بعد از تو هر زنی که به پاکی زبانزد است سوگند خورده است که خیرالنسا تویی شوق تلاوت تو شفا می دهد مرا ای کوثر کثیر ! حدیث کسا تویی آن منجی بزرگ که در هر سحر به او می گفت مادرم به تضرع بیا ! تویی آن راز سر به مهر که «حافظ» غریب وار می گفت صبح زود به باد صبا تویی هنگام حشر جز تو شفاعت کننده نیست تنهاتویی شفیعه روز جزا تویی در خانه تو گوهر بعثت نهفته است راز رسالت همه انبیا تویی «آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند» بی تو چه می کنند؟ تویی کیمیا تویی قرآن ستوده است تورا روشن و صریح یعنی که کاشف همه آیه ها تویی درد مرا که هیچ طبیبی دوا نکرد آه ای دوای درد دو عالم! دوا تویی من از خدابه غیر تو چیزی نخواستم ای چلچراغ سبز اجابت ! دعا تویی «پهلوشکسته ای تو و من دل شکسته ام» دریابم ای کریمه که دارالشفا تویی ذکر زکیّه تو شب و روز با من است بی تاب و گرم در نفس من رها تویی کی می کنی نگاه به این لعبتان کور با من در این سراچه بازیچه تا تویی پیچیده در سراسر هستی ندای تو تنها صدا بماند اگر، آن صدا تویی گفتم تو ای بزرگ! خطای مرا ببخش لطفت نمی گذاشت بگویم « شما » تویی باری، کجاست بقعه قبر غریب تو؟ بر ما بتاب، روشنی چشم ما تویی @shia_poem
در بسترم و خسته ام و تاب ندارم شبها من از آن ضربه در خواب ندارم انگار بعید است دگر زنده بمانم برگونه به جز گریه و سیلاب ندارم با بازوی بشکسته قنوتم شده ناقص غیر از دل پر آه به محراب ندارم از شعله چو شمعی شدم و رو به زوالم جز خون که زسینه رَوَدَم آب ندارم از روی علی بسکه رخ خویش گرفتم خجلت زده ام چهره شاداب ندارم در صورت من نقش ز پستی و بلندی ست جز روی ورم کرده در این قاب ندارم از ضربهء آن دست نشست ابر به رویم خاموش شدم هاله مهتاب ندارم چندی ست نشُسته م تن و قامت طفلان آخر چه کنم دست بدن ساب ندارم @shia_poem
ازآنچه در دوجهان هست بیشتر دارد فقط خدا ست که از کار او خبر دارد  یکی برای علی ماند و آن یکی همه بود اگر چه لشکر دشمن چهل نفر دارد عقیق سرخ از آتش نداشت واهمه ای کسی که کفو علی می شود جگر دارد کمر به یاری تنهایی علی بسته میان کوچه اگر دست بر کمر دارد سر علی به سلامت چه باک از این سردرد محبت ولی الله درد سر دارد  کسی که شهر سر سفره قنوتش بود چگونه دست به نفرین قوم بردارد؟! صدا زد: (( اشهد ان علی ولی الله)) ولی دریغ که این شهر گوش کر دارد  زمان خوردن حق علی و اولادش سقیفه است و احادیث معتبر دارد سقیفه مکتب شیطانی خلافت بود سیاستی که برایش علی ضرر دارد کنیز بیت علی خاک را طلا می کرد سقیفه را بنگر فکر سیم و زر دارد اگر چه باغ فدک نعمت فراوان داشت ولی ولایت او بیشتر ثمر دارد گرفت راه زنی را به کوچه راهزنی در آن محله که بسیار رهگذر دارد  بگو به دشمن مولا مرام ما این نیست زمان جنگ بیاید اگر هنر دارد کشید و برد، زد و رفت، من نمی دانم حسن دقیق تر از ماجرا خبر دارد بگو به شعله : چه وقت دخیل بستن بود؟ هنوز چادر او کار با بشر دارد بگو به میخ : که این کعبه را خراب نکن  غلاف کاش ازاین کار دست بر دارد دهان تیغ دودم را عجیب می بندد وصیتی که علی از پیامبر دارد فدای محسن شش ماهه اش که زد فریاد سپر ندارد اگر مادرم پسر دارد به شعله سوخت پرو بال مادر، اما نه حسین هست، حسن هست، بال و پر دارد اگر خمیده علی از نماز آیات است در آسمان غمش هاله بر قمر دارد شبانه گشت به دست ستاره ها تشییع که ماه الفت دیرینه با سحر دارد میان شعله دعایش ظهور مهدی بود که آه سوختگان بیشتر اثر دارد @shia_poem
ازآنچه در دوجهان هست بیشتر دارد فقط خدا ست که از کار او خبر دارد  یکی برای علی ماند و آن یکی همه بود اگر چه لشکر دشمن چهل نفر دارد عقیق سرخ از آتش نداشت واهمه ای کسی که کفو علی می شود جگر دارد کمر به یاری تنهایی علی بسته میان کوچه اگر دست بر کمر دارد سر علی به سلامت چه باک از این سردرد محبت ولی الله درد سر دارد  کسی که شهر سر سفره قنوتش بود چگونه دست به نفرین قوم بردارد؟! صدا زد: (( اشهد ان علی ولی الله)) ولی دریغ که این شهر گوش کر دارد  زمان خوردن حق علی و اولادش سقیفه است و احادیث معتبر دارد سقیفه مکتب شیطانی خلافت بود سیاستی که برایش علی ضرر دارد کنیز بیت علی خاک را طلا می کرد سقیفه را بنگر فکر سیم و زر دارد اگر چه باغ فدک نعمت فراوان داشت ولی ولایت او بیشتر ثمر دارد گرفت راه زنی را به کوچه راهزنی در آن محله که بسیار رهگذر دارد  بگو به دشمن مولا مرام ما این نیست زمان جنگ بیاید اگر هنر دارد کشید و برد، زد و رفت، من نمی دانم حسن دقیق تر از ماجرا خبر دارد بگو به شعله : چه وقت دخیل بستن بود؟ هنوز چادر او کار با بشر دارد بگو به میخ : که این کعبه را خراب نکن  غلاف کاش ازاین کار دست بر دارد دهان تیغ دودم را عجیب می بندد وصیتی که علی از پیامبر دارد فدای محسن شش ماهه اش که زد فریاد سپر ندارد اگر مادرم پسر دارد به شعله سوخت پرو بال مادر، اما نه حسین هست، حسن هست، بال و پر دارد اگر خمیده علی از نماز آیات است در آسمان غمش هاله بر قمر دارد شبانه گشت به دست ستاره ها تشییع که ماه الفت دیرینه با سحر دارد میان شعله دعایش ظهور مهدی بود که آه سوختگان بیشتر اثر دارد @shia_poem
شانه ی ضرب دیده اش نگذاشت موی او را دوباره «شانه» کند باید انگار جای بازوی خود مادرش شانه را بهانه کند زینب از دست های لرزانش خوب فهمید هُرم آتش را مادرش زیر لب چنین می گفت با تو هم اینچنین زمانه کند اشک ها شان برای هم زیباست کربلا و مدینه ای بر پاست زینب افتاده است یاد غلاف مادرش یاد تازیانه کند آن زمانی که دید آتش را آستین در دهان گذاشت ولی خوب فهمید روز عاشورا خیمه ها را عدو نشانه کند درب آتش گرفته سویی بود روی دیوار جای خون مانده با وجود هجوم خاکستر خانه را او چگونه خانه کند حرف های علی و زهرا هم خود چنان روضه ایست مکشوفه آن زمانی که فاطمه می گفت تشییعش را علی شبانه کند @shia_poem
مردم شهر چه ها بر جگرت آوردند شعله بر سوختن بال و پرت آوردند دست سمت رخ همچون قمرت آوردند گل یاسم چه بلایی به سرت آوردند خواب بودی ورم پلک ترت را دیدم رفتی از هوش کنارم، به خودم لرزیدم بعد از آن روز که من سوختنت را دیدم مُردم و زنده شدم زخم تنت را دیدم باورم نیست بمانی کفنت را دیدم غیرت کوچه و اشک حسنت را دیدم چند وقتیست که خوابش پر کابوس شده غیرت کودکمان زخمی ناموس شده وای اگر بال و پرت میل به پرواز کند زخم سر بسته ی پهلوت دهن باز کند از تب نیمه شب تو سخن آغاز کند باید امروز نگاهت کمی اعجاز کند ورنه از خس خس راه نفست می میرم آه ، از شهر مدینه چقدر دلگیرم اشک چشمان ترت کاش امانت می داد سوزش بال و پرت کاش امانت می داد دنده ی دردسرت کاش امانت می داد شب و درد کمرت کاش امانت می داد نقشی از صورت خورشید در این شام بکش بسترت سرخ شده پس نفس آرام بکش بشکند دست بزرگی که به رویت بد زد از لج من به روی بازوی تو آمد زد خواست تا دست بیافتد چقدر بی حد زد دشمنت زخم پیاپی به دلم خواهد زد با زمین خوردن تو سینه ی من تیر کشید دست من را نفس خسته به زنجیر کشید در نگاه تو غم سوختنی معلوم است غمت از دوختن پیرهنی معلوم است در سراشیبی گودال تنی معلوم است کشته بی سر و پاره بدنی معلوم است تکه های بدنش سهمیه هر نیزه است زیر و رو کردن او زیر سر سر نیزه است @shia_poem
گر نگاهی به ما کند زهرا دردها را دوا کند زهرا بر دل وجان ما صفا بخشد گوشه چشمی به ما کند زهرا کم مخواه از عطای بسیارش کآنچه خواهی عطا کند زهرا نه عجب به شأن او گویند خاک را کیمیا کند زهرا این مقـام کنیز او باشد تا دگر خود چه هـا کند زهرا روز محشر که از شفاعت خویش حشر دیگر به پا کند زهرا همچو مرغی که دانه برچیند دوستان را جدا کند زهرا @shia_poem
جان علی! جانم فدایت کَلِّمینِی کُشتی مرا با گریه هایت کَلِّمینِی حرفی بزن، آهی بکش، بیچاره ام کرد این اشک های بی صدایت کَلِّمینِی بسته ست جان من به پلک نیمه جانت می میرد آخر مرتضایت کَلِّمینِی از غصه هایت با علی هم درد دل کن ای در صبوری بی نهایت کَلِّمینِی روضه بخوان امشب بخوان از داغ محسن با من بگو از آن حکایت کَلِّمینِی از ماجرای کوچه که چیزی نگفتی تا دق نکرده مجتبایت کَلِّمینِی پلکی بزن تا قلبهامان جان بگیرد جان شهید کربلایت کَلِّمینِی نیمه نگاهی کن به حال زینبین و بردار دست از این دعایت کَلِّمینِی ذکر شب و روزت شده «عَجِّل وَفاتِی» آوای جانسوزت شده «عَجِّل وَفاتِی» @shia_poem
این آسیای گندم تو گریه آور است این پخت نان و هیزم تو گریه آور است گرچه کبود چهره ی تو زیر روسری است اما همین تجسم تو گریه آور است وقتی هنوز زخم لبت درد میکند زحمت نکش! تبسم تو گریه آور است کم کم کنار آمدی با درد پهلویت سنگینی تفاهم تو گریه آور است باران گرفت دیشب و می گفت آسمان حیدر! هوای خانم تو گریه آور است @shia_poem
فاطمیه اعتقاد شیعه است عشق زهرا در نهاد شیعه است فطمیه آبروی اهل دل سوختن در گفت و گوی اهل دل فاطمیه شاهدی بر بی نشان غربت مولا امیر مؤمنان فاطمیه از ولایت تا ولی یک سقیفه فتنه در حق علی فاطمیه شور و حال گریه است چشم اگر چشم است مال گریه است فاطمیه شرح زهرا بودن است افتخار نسل زنها بودن است فاطمیه فصل یک تاریخ درد این حدیث تلخ با دلها چه کرد فاطمیه کوثر پر پر شده شاخه ای از یاس خاکستر شده فاطمیه رنج محتوم علی یک سقیفه حق مظلوم علی فاطمیه ذوالفقار در نیام بازتاب گریه های نا تمام فاطمیه شرم آتش در بهشت بیقرار از اشک پیغمبر بهشت فاطمیه سیلی و یاس کبود یا محمد جرم زهرایت چه بود؟! فاطمیه خطبه های آتشین گفتن حق در حضور ظالمین فاطمیه با اذان های بلال سوختن در آتش اشک زلال فاطمیه ریشه دارد در حجاب جلوه ی زهرایی اسلام ناب فاطمیه سرّ یاس و لاله است یک حیاط پاک هجده ساله است فاطمیه محنت و رنج و بتول اولین غمنامه ی آل رسول @shia_poem
وقتش رسید هم، سخنت را عوض کنی هم خواهش رها شدنت را عوض کنی لاغر شدی کفن دگر اندازه تو نیست باید زمان پر زدنت را عوض کنی پهلو عوض نکن تو که مجبور می شوی وقت نماز پیرهنت را عوض کنی دستت تکان نمی خورد اصلا نیاز نیست با دست خود لباس تنت را عوض کنی باید که یا تحمل بی تابی حسن یا جای بقچه ی کفنت را عوض کنی باغ بنفشه شد به خدا غنچه ی تنت مویم سفید می شود از راه رفتنت خیلی رعایت دل بی یار می کنی داری مرا به خویش بدهکار می کنی حتی هنوز هم که دگر بی نفس شدی با این نفس نفس نفسم کار می کنی پنهان نکن عزیز دلم بی دلیل نیست تا می رسم تو روی به دیوار می کنی باشد نگو فقط کمی آرام گریه کن همسایه را دو مرتبه بیدار می کنی نیلوفرم قدم به قدم زرد می شوی پا می شوی دوباره کمر درد می شوی شکرخدا که ظاهرا امروز بهتری نان می پزی و دست به دستاس می بری باشد قبول خوب شدی! جمله ای بگو تا مطمئن شوم که ز پیشم نمی پری دلتنگ دست های تو و موی زینبند آئینه ها و شانه و سنجاق و روسری این فاطمه که فاطمه ی این سه ماه نیست حالا درست مثل زمان پیمبری قد قامت صلات! زمان نماز شد باید نماز را سرِ پا جا بیاوری اما دوباره پای قیام تو پا نشد حتی قنوت نافله ات هم ادا نشد @shia_poem
آسمان بر پای سلمان تو اختر ریخته آبرو هم آب رو بر خاک قنبر ریخته حضرت عیسی مسیح از آسمان چارمین روح، جای گل به دامان ابوذر ریخته کعبه ی جان استی و در خانه ی خشت و گلت جای فرش از عرش جبریل امین پر ریخته با تماشای جمالت گوهر روحی فداک از تبسم های شیرین پیمبر ریخته نام تو انسیة الحورا و دور خانه ات صد فلک حوریه مانند کبوتر ریخته سایه ات از قامتت افتاده در باغ بهشت دورآن بر سجده یک جنت صنوبر ریخته از تبسم هات، روح تازه دادی بر پدر با کلامت اشک شوق از چشم حیدر ریخته فضه ات از بس شریف و طیب است و طاهر است جای گل در دامنش روح مطهرریخته هر کجا نام گدای آستانت آمده شهر یاران سراسر تاج از سر ریخته در مسیر دشمنانت تا جهنم نار قهر از نگاه دوستانت فیض کوثر ریخته بسکه اوصاف تو را تکرار کرده روز و شب از لب ختم رسل قند مکرر ریخته در زمین حشر میبینم نباشد جای پا بسکه از دستت برات عفو داور ریخته فاتح خیبر به بازوی تو دارد احتیاج گویی از انگشت هایت فتح خیبر ریخته گرچه تنهایی میان دشمنان در حفظ دوست روی خاک پات صد افلاک لشکر ریخته در حیات خانه ی خشت و گلت بال ملک در تنورت نور از مهر منور ریخته بسکه احسان میکنی از شرم احساست عرق از جبین بر صورت خصم ستمگر ر یخته خواست نام فضه گردد در کنیزانت علم ورنه در بیت تو صد حورا و حاجر ریخته با تکلم های شیرین تو در دوران حمل در لبخند از تبسم های مادر ریخته تو عزادار پدر بودی چرا در خانه ات بار هیزم جای گل خصم ستمگر ریخته آه تو بر خواسته از آتش خصم خدا اشک تو خونیست کز شمشیر حیدر ریخته بعد محسن طرح قتل کل اولاد تورا قاتل بیداد گر تا صبح محشر ریخته دسته بیداد سقیفه خون ابناء تو را تا قیامت از دم شمشیر وخنجر ریخته ظلم پشت ظلم،فتنه روی فتنه ،دم به دم طرح دیگر ،طرح دیگر،طرح دیگر ریخته خون اصغر در وجود محسن شش ماهه بود خون محسن از گلوی خشک اصغر ریخته از همان ساعت که مادر گوش تو آزرده شد خون به دشت کربلا از گوش دختر ریخته گرچه عمری چشم میثم بوده گریان در غمت اشک او روز ازل در عالم زر ریخته @shia_poem