‍ 🏴‍☠ #پرچم‌های_قبل_از_قیام_قائم: 📌قسمت اول: حديثي از امام صادق(ع) شنيده شده كه فرموده است: «هر پرچمي كه قبل از قائم ما برافراشته شود، ضلالت و گمراهي است» منظور از اين حديث چيست؟ آيا اين حديث با ولايت و يا با هر نوع حكومت مخالفت ندارد؟ اوّلاً در خود روايت مذكور قرينه است كه مراد از قيام، قيام‌هاي طاغوتي است و در ثاني ادله فراواني در برابر اطلاق آن وجود دارد. پاسخ: متن حديث: آن چه در منابع روايي به دست آمد، حديث ذيل است «عَنْ ابي عبدالله كلّ رايةٍ ترفع قبل قيام القائم فصاحُبها طاغوتٌ يُعْبَدُ مِنْ دون الله عزّوجلّ»[1] امام صادق ـ عليه‌السّلام ـ فرمود: هر پرچمي قبل از قيام قائم (بلند شود) صاحب آن طاغوت است (با اين كار) غير خدا را پرستيده و بندگي نموده است. اين روايت (و يا مشابه آن) به هيچ وجه دلالت ندارد كه قيام‌هاي به حق و تشكيل حكومت عادلانه، طاغوت و عبادت غيرخداوند (و يا گمراهي) است، بلكه در خود روايت قرينه داريم كه مراد قيام طاغوتي و قيام‌هايي است كه در مسير خدا و اهل‌بيت نباشد، بلكه در عرض و مقابل آنها باشد، آن قرينه ذكر كلمه «طاغوت» و جلمه «يَعبدُ من دون الله» است. مؤيّد اين مطلب روايت ديگري است كه مي‌گويد: «و مَنْ رَفَعَ راية ضلالة فصاحبها طاغوت»[2]  هر كسي پرچم ضلالت بر افرازد، صاحبش طاغوت است، در نتيجه روايت مذكور به قرائن خارجيه قيد بر مي‌دارد، كه هر پرچمي كه در مسير ضلالت برافراشته شود طاغوت است نه پرچم حق، و هرگز به اطلاق روايت كه هر قيامي قبل از ظهور مهدي (عج) طاغوتي است نمي‌توان تمسك نمود، چرا كه اطلاق آن حتّي قيام امام حسين ـ عليه‌السّلام ـ را هم شامل مي‌شود، چون قبل از قيام مهدي (عج) است، و هرگز هيچ مسلماني حتي انسان فهميده‌اي در حقانيت قيام امام حسين ـ عليه‌السّلام ـ شك ندارد، از اين گذشته ما قيام‌هاي فراواني را داشته‌ايم در تاريخ توسط غير ائمه ـ عليه‌السّلام ـ و انسان‌هاي غيرمعصوم، كه مورد تأييد ائمه قرار گرفته‌اند كه به برخي از آنها اشاره مي‌شود كه اين روايات با روايت فوق معارض است. 1- قيام زيد بن علي:  كه امام هشتم ـ عليه‌السّلام ـ فرمود: زيد از علما آل محمد بود و براي خداوند خشم نمود، و براي خداوند با دشمنانش جنگيد تا به شهادت رسيد[3] و امام هفتم هم فرمود: كه عمويم زيد در راه رضايت آل محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ قيام كرد.[4]  و روايات ديگر، كه كاملاً ائمه اطهار قيام زيد را و حتي پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ قيام او را پيش‌گويي نموده، و كاملاً تأييد فرمودند.[5] 2- قيام مختار بن ابي عبيدي ثقفي، كه امام زين‌العابدين در تأييد قيام او فرمود: اگر برده‌اي از زنگار براي ياري ما قيام كند بر همگان واجب است او را ياري رسانند.[6]  از اين روايت استفاده مي‌شود كه نه تنها قيام در حمايت، و مسير اهل‌بيت ممنوع نيست، بلكه هر كس قيام كند بر ديگران واجب است او را ياري نمايند و هم چنين امام باقر ـ عليه‌السّلام ـ فرمود: مختار قاتلان ما را كشت و از ما اهل‌بيت خونخواهي و دختران ما را ازدواج داد، و در زمان مشكلات بين ما به تقسيم مال پرداخت.[7] و فرمود: كه خدا رحمت كند مختار را كه تمام حق ما را ستاند[8]از گفتار امام باقر ـ عليه‌السّلام ـ بخوبي تأييد و تمجيد تشكيل حكومت در مسير حمايت از اهل‌بيت استفاده مي‌شود. 3- قيام يماني و... كه در روايات بدان اشاره شده و تأييد شده است.[9] 📚پی نوشت ها: [1] حر عاملي، وسائل الشيعه، بيروت، داراحياء التراث العربي، چاپ دوم، ج11، ص37، روايت 6. [2] محمد بن يعقوب كليني، روضة كافي، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج8، ص296، ح456. [3] وسائل الشيعه، همان، ج11، ص39، روايت 11. [4] همان. [5] مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، داراحياء التراث العربي، چاپ دوّم، ‌1403ق ـ 1983م، ج46، ص199. [6] همان، ج45، ص365. [7] همان، ج45، ص343. [8] كشي، رجال كشي، ص125، ح199. [9] بحارالانوار، همان، ج52، ص253. ادامه دارد... #اللھم‌عجل‌ݪوݪیڪ‌اݪفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌱

‍ شناخت_امام_زمان: 📌قسمت دوم: ۲- اقتدا و تاسی اقتداء از ریشه قدوة، و به معنای الگو قرار دادن و جلودار دانستن مقتدا است، چنانکه تاسی، از ریشه اُسوة و به معنای اسوه قرار دادن و تبعیّت کردن از اوست. امام زمان (علیه‌السّلام) امام زمانه است، امام همه انسانها در همه ابعاد زندگی است. امام‌ وار زندگی کردن وظیفه‌ای همگانی است، به او باید اقتدا کرد تا به مقصد رسید. چون او باید زیست، تا بتوان به کمال دست یافت. آن کس که خود را صادقانه پیرو امام زمان (علیه‌السّلام) می‌شمارد، ‌به همان‌اندازه که ویژگی‌های او را می‌شناسد، در همسو کردن زندگی، ‌ همسان نمودن خُلق و خو، همرنگ ساختن اعمال و رفتار خویش با او وظیفه دارد. اگر امام زمان (علیه‌السّلام) را به زهد و بی‌اعتنایی به دنیا شناختیم، دیگر نمی‌توانیم با ادّعای پیروی از او حریصانه به دنبال دنیا باشیم و همت خود را در نیکو پوشیدن و خوب خوردن و لذّت بردن خلاصه کنیم. («ما لباس القائم الّا الغلیظ و ما طعامه الّا الجشب[۴]،[۵]  امام رضا (علیه‌السّلام): لباس قائم ما (علیه‌السّلام) چیزی نیست جز پوشاکی خشن و غذای او چیزی نیست طعامی‌ خشک». ) اگر امام زمان (علیه‌السّلام) را به اهتمام در دعا و عبادت‌ها شناختیم، دیگر نمی‌توانیم نسبت به دعاها بی‌تفاوت بمانیم و در نماز و راز و نیاز با خدا سستی و کم‌توجهی روا داریم. (کثرت دعاهای وارده از امام زمان (علیه‌السّلام) و نمازهای طولانیِ مخصوص آن حضرت (که در کتب روایی نقل شده) بهترین نشانه این ویژگی است.) اگر امام زمان (علیه‌السّلام) را به عادل بودن و عدالت گستری شناختیم، دیگر نمی‌توانیم با ادّعای اقتدای به او بر بندگان خدا ستم کنیم و نسبت به ظلمی‌ که بر دیگر بندگان خدا می‌شود، بی‌تفاوت بمانیم. (امام باقر (علیه‌السّلام): «یعدل فی خلق الرحمان، البرّ‌ منهم و الفاجر[۶]  امام زمان (علیه‌السّلام) در بین آفریدگان خدا به عدالت رفتار می‌کند، چه نیکوکار باشند و چه بدکار». ) اگر امام زمان (علیه‌السّلام) را به... «راستی خوشا به حال آن کس که قائم اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌و‌سلم) را درک کند در حالی که در زمان غیبت و دوران قبل از قیام او به او تاسی جوید» («پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌و‌سلم) : طوبی لمن ادرک قائم اهل بیتی و هو یاتمّ به فی غیبته قبل قیامه... .[۷] 📚پانویس: ۴.↑ نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبت نُعمانی، ص۲۳۳.     ۵.↑ صافی، لطف الله، منتخب الاثر، ج۲، ص۳۲۹.     ۶.↑ صافی، لطف الله، منتخب الاثر، ج۲، ص۳۳۶.     ۷.↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۱، ص۷۲.  #التجای_همگانی #اللھم‌عجل‌ݪوݪیڪ‌اݪفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌱

‍ ‍#رجعت_امام_حسین_(علیه السلام)_در_آخرالزمان: 📌قسمت سوم: رجعت #امام_حسین علیه السلام: رجعت خاص که در دوران ظهور رخ می‌دهد، دو مرحله زمانی دارد؛ مرحله اول، مقارن با ظهور و قیام امام زمان (عج) به اتفاق می‌افتد و افرادی مانند برخی از اصحاب پیامبر (ص) و اولیای الهی که در گذشته زندگی می‌کرده‌اند به دنیا بازمی‌گردند، از اصحاب امام زمان (عج) می‌شوند و حضرت را در قیامش یاری می‌کنند. مرحله دوم رجعت که زمان بازگشتن امامان معصوم (ع) به دنیاست، نزدیک رحلت امام زمان (عج) می‌خواهد بود. در ادامه به زمان و چرایی رجعت امام حسین (ع) من از دیدگاه روایات، می‌پردازیم.  ۱. نخستین رجعت‌کننده امام حسین (ع) به عنوان اولین امام رجعت‌کننده پس از قیام ‌حضرت مهدی (عج) معرفی شده است: «از امام صادق (ع) پرسیدند: آیا رجعت صحیح است؟ فرمود: آری. گفتند: نخستین کسی که می‌آید کیست؟ فرمود: حسین (ع) است که بعد از ظهور قائم (عج) می‌آید.» (دوانی، ۱۳۷۸: ۱۲۲۰) جابر از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که امام حسین (ع) در روز عاشورا پیش از شهادتش درباره رجعت خود فرمود: «اول کسی که زمین شکافته می‌شود و از آن بیرون می‌آید من خواهم بود و بیرون آمدن من موافق می‌افتد با بیرون آمدن امیرالمومنین و قیام قائم ما.» (مجلسی، ۱۳۶۳: ۲/۷) ۲. همراهان امام حسین (ع) در رجعت از بررسی روایات مشخص می‌شود که در هنگام رجعت امام حسین (ع) دسته‌ای از انبیای الهی و اصحاب ایشان به دنیا بازخواهند گشت. امام صادق (ع) می‌فرماید: «امام حسین (ع) با ۷۲ تن از یاران و اصحابشان که با حضرت در کربلا شهید شده بودند به دنیا برمی‌گردد و رجعت می‌کند؛ درحالی‌که لباس سفید پوشیده است و هفتاد پیغمبری که با حضرت موسی بن عمران (ع) برانگیخته شدند، با اوست. آن وقت حضرت قائم انگشترش را به او می‌سپارد و به مردم اعلان می‌کند که امام حسین (ع) با یارانش قیام کرده است تا اهل ایمان تردید ننمایند و بدانند که او دجال و شیطان نیست، بلکه او امامی ‌است که در دسترس مردم است و چون یقین کردند او امام حسین (ع) است تردید نخواهند کرد.» (مجلسی، ۱۳۶۲: ۵۳/ ۱۰۳؛ دوانی، ۱۳۷۸: ۲۴۹) در روایتی دیگر، تعداد همراهان رجعت‌کننده امام حسین (ع) دوازده هزار نفر عنوان شده است: «مفضل از امام صادق (ع) پرسید: ‌ای سید من! حضرت صاحب‌الامر پس از قیام به کجا متوجه خواهد شد؟ حضرت فرمود: به سوی مدینه جدم؛ در آنجا ظالمان به اهل‌بیت را به امر خداوند زنده خواهند کرد و انتقام اهل‌بیت را از آن‌ها می‌گیرد. آنگاه فرمود: سپس حضرت امام حسین (ع) با یارانش و دوازده هزار صدیق ظاهر می‌شوند و رجعتی از این خوش‌تر نباشد. سپس صدیق اکبر امیرالمومنین (ع) بیرون می‌آید و پس ‌ازآن سید اکبر محمد رسول‌الله (ص) با هرکه ایمان به آن حضرت آورده از مهاجر و انصار و غیر ایشان و هرکس در جنگ‌های ایشان به شهادت رسیده است بیرون می‌آید و جمعی را که آن حضرت را تکذیب کرده و در حقیقت او شک می‌کردند و یا گفته او را رد می‌نمودند و هر کس با او جنگ کرده باشد، همه را زنده می‌کند و به جزای خود می‌رساند. همچنین یک‌یک ائمه تا صاحب‌الامر و هرکس ایشان را یاری کرده را برمی‌گرداند تا خوشحال شوند و هر کس که از ایشان دوری کرده را بازمی‌گرداند تا پیش از آخرت به عذاب و خواری دنیا مبتلا گردند.» (مجلسی، ۱۳۶۲: ۵۳/ ۲۶۶-۲۶۸)  ۳. مدت حکومت امام حسین (ع) پس از رجعت درباره زمان و مقدار حکومت امام حسین (ع) در زمان رجعت، روایات درخور توجهی یافت نشد. تنها در روایاتی از امام محمدباقر (ع) به طولانی بودن حکومت امام حسین (ع) در عصر رجعت اشاره شده است: «اول کسی که در رجعت بر خواهد گشت، حضرت امام حسین (ع) خواهد بود و آن مقدار پادشاهی خواهد کرد که از پیری، موهای ابروهای او بر روی دیدگانش آویخته شود.» (همان، ۱۳۶۳: ۲/ ۷) و در روایاتی نیز زمان خلافت امام حسین (ع) پس از رجعت را چهل هزار سال تعیین کرده‌اند (همان، ۱۳۶۲: ۵۳/۴۶). ۴. فلسفه رجعت امام حسین (ع) همه سنت‌های الهی حکیمانه و هدفمند است؛ زیرا فاعل حیکم، کار لغو و بیهوده انجام نخواهد داد. آموزه رجعت نیز اهدافی حکیمانه دارد و در آن فلسفه‌هایی نهفته است. در متون دینی به فلسفه و چرایی رجعت به این امور اشاره شده است: مجازات سخت کافران، زمینه‌سازی تکامل معنوی یا تکامل شقاوت، مدال عظیم یاری امام برای منتظران واقعی (مکارم شیرازی، ۱۳۸۶: ۵۵۹)، شفای دل اهل ایمان، لذت بردن مومنان از حاکمیت اسلام و نصرت دین و حکومت عدل جهانی (حر عاملی، ۱۳۶۲: ۲۷۲). ادامه دارد... #اللھم‌عجل‌ݪوݪیڪ‌اݪفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌱

♨️حالا می‌فهمیم چه کسی رو از دست دادیم... شادی روح بلندش صلوات سیدعزیزجایت خالیست😔 #اللھم‌عجل‌ݪوݪیڪ‌اݪفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌹 #امام_زمان_عج ╭═━⊰🍃🥀🍃⊱━═╮