#با_محتشم 😔 ای چشمها به گوش! که هنگامه ی غم است امروز جان برای سپردن فراهم است افسوس در ازای غمش جانمان کم است باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است باز این چه روضه ایست؟ به چشمان خود ببین پیداست واژگون شده شاهی ز صدر زین شمشیر و تیر و نیزه و سنگ است در کمین باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است این داغ چیست؟ خاطره ی بوسه بر گلو فریاد آب آب و صدای عمو عمو در خاک سرخ دشت، بدنهای زیر و رو این صبح تیره باز دمید از کجا کزو کار جهان و خلق جهان جمله در هم است آب از خجالت لب طفلی شده ست آب امواج در خروش زِ لالایی رباب قلب زمین کباب، دل کوهها مذاب گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب کاشوب در تمامی ذرات عالم است شش ماهه هم ز لطف خدا نا امید نیست طفل سه ساله هیچ کجا موسپید نیست مرگ است سهم آنکه در اینجا شهید نیست گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست این رستخیز عام که نامش محرم است ای دل بسوز، حاجت این قیل و قال نیست پایان شعله های غمش ماه و سال نیست غیر از تمام عمر برایت مجال نیست در بارگاه قدس که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است با محتشم تمام جهان نوحه میکنند اجسام بی زبان و دهان نوحه میکنند هفت آسمان، زمین و زمان نوحه میکنند جن و ملک بر آدمیان نوحه میکنند گویا عزای اشرف اولاد آدم است