🔕 با توجه به حجم بالای لغات و عناوین حوزه #مهدویت و همچنین آشنایی با مفاهیم #ظهور و #آخرالزمان در #شیعه، قصد داریم در سری مطالبی با هشتگ #دیکشنری_مهدوی به عناوین کاربردی بپردازیم. با ما در صفحه صدای ظهور ۳۱۳ همراه باشید.
🌼 #دیکشنری_مهدوی ۹
🔹 خ- #خسف_بیداء
🔸 آشنایی با لغات و مفاهیم مرتبط با #مهدویت و #آخرالزمان #شیعه و روایات و #احادیث_مهدوی
🔻 خ- خسف به بیداء
🔹 از علائم حتمی قیام حضرت مهدی است. واژه #خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است و #بیداء نام سرزمینی بین #مکه و #مدینه
🔹 منظور از خَسف به بیداء آن است که #سفیانی با لشگری عظیم به قصد جنگ با #امام_مهدی عازم مکه میشود، اما بین مکه و مدینه در محلی که به بیداء معروف است، به طور معجزه‌آسا به امر خدا در زمین فرو میروند.
💢 در روایات از این حادثه به عنوان پنجمین علامت از #علائم_حتمی_ظهور عنوان شده
🌟 #امام_باقر می‌فرمایند:
🔺 سفیانی گروهی را به مدینه راهی کند و مهدی از آنجا به مکه رخت بندد. خبر به فرمانده #سپاه_سفیانی می‌رسد که مهدی به سوی مکه بیرون شده. او لشگری در پی حضرت می‌فرستد، ولی او را نیابد. فرمانده سپاه سفیانی در صحرا فرود می‌آید. آواز دهنده‌ای از آسمان ندا میکند: ای دشت، آن قوم را نابود ساز. پس آن نیز ایشان را به درون خود برده و هیچ‌یک از آنان نجات نمی‌یابد.
📚 الغیبة نعمانی صفحه ۲۷۹ باب ۱۴
✅ بنابراین خسف بیداء پس از قیام و ظهور علنی #امام_زمان علیه‌السلام در روز عاشورای ظهور، رقم خواهد خورد. تنها علامت حتمی ظهور که پس از قیام امام و حرکت ایشان با سپاهیانش رقم می‌خورد.
❤️ اللهم صل علی محمد و آل‌محمد 🇮🇷
🟨 در مورد پایان و سرانجام سفیانی باید گفت که
👇👇👇👇
📖در بسياري از روايت‌ها از نبردي در مكاني ميان #مكه و #مدينه به نام « #بيـــــداء» خبر داده شده است...
🔰🔰🔰🔰
👈كه سپاه #سفياني با امام مهدي (عج) و لشكريانِ آغازينِ ايشان در آن مكان رو در رو مي‌شوند🗡🗡
و سپاه دشمن در زمين فرو مي‌رود.👌
✨✨✨✨
❇️در روايتي آمده است كه اميرالمؤمنين عليه السلام در تأويل آيه شريفه ** «ولَو تَري إذ فَزِعوا فَلافَوتَ» مي‌فرمايند كه:
🔻🔻🔻
⬅️ لشكر #سفياني به مدينه مي‌آيند تا به « #بيداء» برسند،
خدا آنها را در زمين فرو مي‌برد.
👌👌
ــــــــــــــــــــــــــــ
❇️سوره سبأ، آيه ۵۱.
📘 سيد محمد صدر، تاريخ غيبت كبري، ترجمه دكتر سيد حسن افتخارزاده، صفحه ۶۴۸.
✍در اول میپردازیم که #بیداء یعنی چه!؟!
👈«بَیْداء» در لغت به معنای دشت هموار و پهناور است
و سرزمین خالی از آب و علف و سکنه را گویند.
🍃🍃🍃🍃🍃
🔷در میان مکه و مدینه دشت پهناور شنزاری است که « #بیداء» نام دارد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
📗 ابن منظور، لسان العرب، جلد ۱، صفحه ۵۴۸.
📘یاقوت، معجم البلدان،
جلد ۱، صفحه ۵۲۳.
✍هنگامی که #سپاه_سفیانی مدینه را قتل عام می‌کنند،🗡
↩️به قصد درگیر شدن با حضرت *امام_زمان_(عج) به سوی #مکه حرکت می‌کنند،
✨✨✨✨✨✨✨
👈 چون به سرزمین #بیداء می‌رسند، جبرئیل امین به این سرزمین بانگ می‌زند:
ای سرزمین بیداء، قوم ستمگر را نابود کن،
🔻🔻🔻
⬅️ پس زمین دهان باز میکند و همه ی آنها را در کام خود فرو می‌برد.
🟥🟥🟥🟥
👳♂مبرّد گوید:👆👆 این تهدید الهی واقع نشده، ولی به حال خود باقی است، تا پیش از رستاخیز با مسخ شدن افرادی و برگشتن صورتشان به عقب سرشان تحقق پیدا کند.
🟩🟩🟩🟩
🔷اما این که این تهدید کی رخ می‌دهد؟❓
🍃✨🍃✨🍃✨
📘 در احادیث فراوان بیان شده است: امام باقر علیه السلام در یک حدیث طولانی از #جنایات_سفیانی سخن گفته،
🔰🔰🔰🔰
👈👈 در پایان از ورود #سپاه_سفیانی به سرزمین #بیداء گفت و گو نموده، می‌فرماید:
آن گاه منادی آسمانی ندا سر می‌دهد:
یا بَیْداءُ أَبیدی بِالْقَومِ؛
👈ای سرزمین #بیداء این گروه را نابود کن.
ــــــــــــــــــــــــــــــ
📗 ثعلبی، الکشف و البیان، جلد ۳، صفحه ۳۲۴.
💠در مورد کارکرد #سپاه_سفیانی آمده است:
↩️لشکر #سفیانی مدینه را ویران می‌کنند، شدیدتر از داستان «حرّه»
✍ و چون به #بیداء برسند، در کام زمین فرو روند.
🖊 #واقعه_حره سیاه ترین کارنامه ی #سپاه_یزید است که یک سال بعد از فاجعه ی کربلا به فرمان یزید در منطقه ی حرّه، از محلات مدینه انجام یافت.
ـــــــــــــــــــــــــ
📗 نعیم بن حماد، الفتن، صفحه ۲۵۷؛
📘 سیوطی، الحاوی، جلد ۲، صفحه ۶۷.
📕 ذهبی، تاریخ الاسلام، جلد ۵، صفحات۲۵و۳۰.
🔶 مکان بیداء🔶
🖊یاقوت حموی گفته: «جَمّاوَین» دو رشته کوه کم ارتفاع در سمت راست رهگذری است که از مدینه عازم مکه ی معظّمه باشد.
🌴🌴🌴🌴
👈وی فاصله ی آن را از #مدینه سه میل معرّفی کرده است.
✨✨✨✨✨
💠هم اکنون نیز آن منطقه « #بَیْداء» نام دارد،...
🔰🔰🔰🙏
🕋 حجاج بیت اللّه الحرام هنگامی که از مدینه به طرف مسجد شجره حرکت می‌کنند،
تابلوهای «بَیْداء» را در طرف راست جادّه مشاهده می‌کنند.
✨✨◻️◻️
↩️روی این بیان بدون تردید #بیداء در نزدیکی #مدینه و از حوالی مدینه به حساب می‌آید
.
ـــــــــــــــــــــــ
📗یاقوت، معجم البلدان، جلد۲، صفحه ۱۵۸.