‍ #روزچهارم_محرم_سال۶۱هجری_قمری #خطبه_ابن_زیادملعون_درمسجدکوفه روز چهارم محرم الحرام سال ۶۱ هجری، در حالی که لشکر ۴ هزارنفره‌‎ی عمر سعد در کربلا راه را بر کاوران سیدالشهدا بسته بود، عبیدالله بن زیاد، حاکم ملعون کوفه در مسجد کوفه بر منبر رفت و برای مردم خطبه‌ای خواند. مشهور است که او در حالی که صورت خود را پوشانده و شبیه به بنی هاشم لباس پوشیده بود، به سوی مسجد رفت، به گونه‌ای که بسیاری از مردم کوفه پنداشتند حسین بن علی (ع) به کوفه رسیده است. عبیدالله، چون به مسجد کوفه رسید، نقاب از چهره برداشت و به بالای منبر رفت. در ابتدا، وی حکم شریح بن حارث کندی مشهور به «شُریح قاضی» لعنت الله را مبنی بر مباح بودن خون حسین بن علی (ع) بر مردم قرائت کرد. سپس بر منبر خطبه خواند و چنین گفت: «اى مردم! شما آل ابى سفیان را آزمودید و آن‌ها را چنان که مى خواستید، یافتید! و یزید را مى شناسید که داراى سیره و طریقه اى نیکو است! و به زیر دستان احسان مى کند! و عطایاى او بجاست! و پدرش نیز چنین بود! و اینک یزید دستور داده است که بهره شما را از عطایا بیشتر کنم و پولى را نزد من فرستاده است که در میان شما قسمت کرده و شما را به جنگ با دشمنش حسین بفرستم! این سخن را به گوش جان بشنوید و اطاعت کنید.» تطمیع مردم کوفه و وعده‌ی طلا‌های شامی، در مردم کوفه اثر کرد و روز چهارم محرم، ۱۳ هزار نفر از مردم کوفه به سپاه یزید پیوستند. این افراد در نخیله گرد آمده و به چهار گروه به فرماندهی چهار نفر تقسیم شدند. ۴ هزار نفر با شمر بن ذی الجوشن، ۴ هزار نفر با حصین بن نمیر، ۲ هزار نفر با یزید بن رکاب کلبی و ۳ هزار نفر نیز با مضایر بن رهینه روانه کربلا شدند 📚 منابع 👇👇 مقتل الحسین مُقَرم ص۲٠۱ الامام الحسین و اصحابه ص۲۳ الاخبار الطوال ص۲۵۴ بحارالانوار ج۴۴ ص۳۸۲ 🏴