Moein24: ادامه... خبرهای مربوط به شهادت این جوان نیک سرشت در مکه، در منابع شیعه و سنی به طور متعدد و در منابع شیعه بیشتر است که نام او را غلام (نوجوان) و نفس_زکیه نامیده است. و برخی روایات نام وی را محمد بن حسن ذکر کرده.21 در روایتی مرفوع22 و طولانی که آن را ابوبصیر از امام صادق(ع) نقل کرده، آمده است که فرمود: «قائم به یاران خود می‌فرماید: ای دوستان من، اهل مکه مرا نمی‌خواهند ولی من برای اتمام حجت، نمایندة خود را به سوی آنان می‌فرستم تا آن‌گونه که شایستة من است، حجت را بر آنها تمام کند... از این‌رو یکی از یاران خود را فرا خوانده، بدو می‌گوید به مکه برو و این پیغام را به مردم آن سامان برسان و بگو: ای مردم مکه من پیام‌آور فلانی به سوی شما هستم، که چنین می‌گوید: ما خاندان رحمت و کانون رسالت و خلافت الهی و از سلالة محمد(ص) و از تبار انبیا می‌باشیم. از آن زمان که پیامبر ما به ملکوت اعلا پیوست تا امروز در حقّ ما ظلم شد و بر ما ستم‌ها رفت و حقوق مسلم ما پایمال گردید اینک ما از شما یاری می‌خواهیم و شما ما را یاری نمایید. وقتی آن جوان این سخنان را ابلاغ می‌کند، بر او هجوم می‌آورند و او را بین رکن و مقام به شهادت می‌رسانند، او همان «نفس زکیه» است. چون این خبر به اطلاع امام می‌رسد به یاران خود می‌فرماید: نگفتم به شما که اهل مکه ما را نمی‌خواهند؟ یاران، حضرت را رها نمی‌کنند تا آنکه قیام می‌نماید و از کوه طوی با سیصد و سیزده نفر به تعداد رزمندگان جنگ بدر، فرود می‌آید تا آنکه وارد مسجدالحرام شده، در مقام ابراهیم چهار رکعت نماز می‌گزارد و آنگاه به حجرالاسود تکیه می‌دهد و پس از حمد و ستایش خدا و ذکر نام و یاد پیامبر و درود بر او، لب به سخن می‌گشاید، به گونه‌ای که کسی از مردم چنین سخن نگفته باشد».23 ج ـ سرآغاز قیام: با شهادت نفس زکیه و پیامی که او ابلاغ کرده بود، موضوع ظهور اهمیت و جایگاه بالاتری نسبت به قبل نزد مردم منطقه و جهان پیدا می‌کند. در پی آن، فراخوان گردهم‌آیی سیصد و سیزده یار اصلی و ممتاز امام عصر(ع) داده می‌شود. یونسبن ظبیان نقل میكند كه امام صادق(ع) فرمودند: «شب جمعه، خداوند متعال مَلَكی را به آسمان دنیا میفرستد. وقتی كه فجر طلوع كرد، آن ملك بر عرش خدا كه بالای بیت المعمور قرار گرفته، مینشیند و برای هر كدام از پیامبر، حضرت علی، امام حسن و امام حسین(ع) یك منبر نورانی میگذارد و ایشان هم از آنها بالا میروند و ملائكه و پیامبران و مؤمنان هم در مقابل ایشان جمع میگردند و به دنبال آن درهای آسمان گشوده میشود و پس از زوال خورشید (هنگام ظهر) پیامبر(ص) میفرمایند: بار پروردگارا! این وعدهای است كه در كتاب خویش دادی وگفتی: «خداوند به آن دسته از شما كه ایمان آورده و عمل صالح انجام دادهاند وعده داده است كه آنها را همانند پیشینیان حاكمان زمین و دین مرضیّ خویش كند».24 پس از ایشان، ملائكه و پیامبران هم، چنان میگویند. آن #چهار_نور_مقدس به سجده میافتند و رسول خدا(ص) میفرمایند: پروردگارا غضب نما كه حریمت دریده شد و برگزیدگانت شهید و بندگان صالحت خوار گشتند. پس خداوند آنچه را كه بخواهد میكند كه آن روز معلوم است.2 ادامه.... د ـ اجتماع لایة اصلی یاران امام(ع): امام علی(ع)در این زمینه تعبیر جالبی دارند که به ما در درک چگونگی اجتماع یاران قائم(ع) یاری می‌کند. ایشان می‌فرمایند: «چون وقت آن برسد، آقای بزرگوار و پیشوای دین مستقر و پا برجا گردد. پس [یاران] نزد آن بزرگوار گرد آیند، چنان‌که پاره‌های ابر در فصل_پاییز گرد آمده و به هم می‌پیوندند». 26 تشبیه جمع شدن یاران آن حضرت به جمع شدن ابرهای پاییزی، نشان از سرعت اجتماع و به هم پیوستن آنها دارد؛ چنان‌که در روایتی که در همین زمینه از امام باقر(ع) نقل شده، آمده است: «یاران قائم(ع) سیصد و سیزده مرد از فرزندان_عجم (غیر عرب) هستند. گروهی از آنان به هنگام روز به وسیلة ابر_حرکت می‌کنند و با نام خود و نام پدر و خصوصیات نسبشان شناخته می‌شوند. گروهی دیگر از آنها در حالی‌که در بستر خود آرمیده‌اند، بدون_قرار قبلی در مکه بر آن حضرت وارد می‌شوند».27 ه ـ گونه شناسی یاران امام(ع) از حیث عرب و عجم: به تصریح روایات، اکثر یاران امام عصر(ع) عجم و غیر_عرب هستند و یکی از مشکلات جدی امام(ع) در نبردها با اعراب خواهد بود تا جایی که از ایشان با تعبیر_شمشیر_برّان_عرب یاد شده است.28 و ـ اعلان جهانی: مفضل بن عمر از امام صادق(ع) در این رابطه، روایت كرده است: «در آن روز (عاشورا) وقتی خورشید طلوع كرد و نورافشانی نمود، كسی از قرص_خورشید به زبان عربی فصیح، خطاب به مردم فریادی میكشد كه تمام آنها كه در آسمان‌ها و زمین‌ها هستند، میشنوند: