#شرح_دعای_روز_نوزدهم 1⃣گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست؟ عیساى مسیح علیه السلام گفته است: «زراعت، در زمین هموار مى روید، نه بر صخره و دشت بلند، حکمت هم چنین است، حکمت، در قلب انسان متواضع، آباد مى شود، ولى در دلهاى کبرآلود، به آبادانى نمى رسد. مگر نمى دانید کسى که سرش را تا سقف بلند کند، سرش شکافته مى شود (در برخورد با سقف)، امّا آنکه سرش را از سقف پایین بگیرد، از سایه اش سود مى برد. تواضع نیز چنین است، هرکه براى خدا فروتنى نکند، خدا پایینش مى کشد، امّا آنکس که بخاطر خدا «تواضع» کند، خداوند بالا برده، رفعتش مى بخشد…». در هر صورت، خداوند، فیّاض است و کرم، کار اوست 2⃣راه آسان و هموار رسیدن به خیرات این ماه، گذر از گردنه هاى صعب العبورى را در پیش دارد. باید با بسیارى نیروها و غرایز، دست و پنجه نرم کرد، با هواهاى نفس مبارزه نمود، بر شهوات مهار تقوا زد، بر غضب، لجام اختیار نهاد، دهان را از ناشایستى ها مهر کرد، شکم را از حرام، بازداشت، دیده را از گناه پوشاند، دست را از خطا نگه داشت و… اینها همه مقدّمه است تا به «تقوا» برسیم و اگر به تقوا برسیم، مصونیّت از گناه خواهیم یافت. دست و دیده و چشم و نگاهمان در اختیار «عقل» و دین خواهد بود. عفـت و پـاکى، در دلمان و در زندگیـمان، خانه خـواهد کرد، اهل انفاق و ایثار و مواسات با برادران دینى خواهیم گشت، به جهاد و دفاع و امر به معروف و نهى از منکر خواهیم پرداخت، شب زنده دارانى خداترس و متهجّدانى خاشع خواهیم بود، اهل «ذکر» و «تهجّد» و «تلاوت قرآن» خواهیم گشت، نماز و نیاز و رازمان، همه با روح و معنویّت خواهد شد. اینها همه، احتیاج به هموار شدن راه، برطرف شدن موانع، رفع مشکلات، و در یک کلمه «تسهیل سبیل» دارد. 3⃣تا چه قبول افتد و چه در نظر آید! از ما عبادت کردن، نماز خواندن، روزه گرفتن، و از خدا، پذیرفتن و قبول کردن!… اگر یک «طاعت»، از روى صدق و اخلاص به جاى آوریم و خداوند آن را از ما بپذیرد، براى ما بس است. ولى خداوند، از چه کسى مى پذیرد؟ ـ از متّقین اگر طاعت و عباداتمان مورد قبول درگاهش قرار نگیرد، رنجى بیهوده و تلاشى بى ثمر کرده ایم. آنچه باعث قبولى است، «اخلاص» است. 📚سینای نیاز ، جواد محدثی @yarooghaye