✍️ سعید امینایی 🔖درنگی در سخنان برادر ارجمند جناب آقای اسدپور درباره فهم قرآن (بخش ۱ از ۲) 1. در سخنان ایشان دو تفکر با یکدیگر مقایسه می‌شود: یکی تفکر #امام_خمینی و #علامه_طباطبایی و دیگری تفکر #جریان_متحجر. اما متأسفانه مشخص نیست مراد ایشان از جریان متحجر مشخصا کدام جریان است؟ چه آن‌که از یک سو برقرارکردن مقایسه میان تفکر امام و علامه با تفکر جریان تحجر، این احتمال که مراد ایشان از جریان تحجر یک جریان #کوچه‌بازاری باشد را منتفی می‌کند و از سوی دیگر حتی در میان جریان‌های حدیث‌گرا نیز از محدثین (همچون کلینی و عیاشی) تا اخباریان (همچون مجلسی و فیض کاشانی) تا جریان تفکیک در دوران معاصر و ... هیچ کدام نیستند که منکر مرجعیت معرفتی قرآن باشند. برای فهم باورمندی آنان به نقش قرآن در معرفت به تراث خودشان مراجعه کنید؛ برای نمونه: کتاب فضل القرآن کافی، باب اول و دوم مقدمه تفسیر عیاشی (باب اول درباره اهمیت قرآن و باب دوم درباره روایات عرضه)، مقدمه اول و مقدمه پنجم تفسیر صافی (خصوصا مقدمه پنجم)، مطالعه و بررسی تعامل مرحوم علامه مجلسی و بزرگان تفکیک با قرآن. 2. گفتند: با تفسیر روایی، قرآن بر روایات عرضه می‌شود! دقیقا مشخص نیست منظور از این سخن چیست. آیا منظور این است که در تفسیر روایی آیه‌ای از قرآن با عرضه بر روایات، جعلی خوانده می‌شود؟ که قطعا چنین نیست. اما به هر حال رویکرد باورمندان به تفسیر روایی این است که اگر هر کسی با #باورهای_خودساخته غیر مبتنی بر وحی به سراغ قرآن برود، نمی‌تواند برداشت درستی از قرآن داشته باشد (ر.ک: مقدمه البرهان و المیزان). https://eitaa.com/kalame_sawa