آنگاه صفوان گفت: امام صادق (ع) به من فرمود: بر این زیارت «عاشورا» کوشا باش و این دعا را بخوان و به آن، حضرت را زیارت کن، به درستی که من بر خدا ضامنم، برای هرکه زیارت کند به زیارت عاشورا و دعا کند به این دعا، از نزدیک یا دور، به اینکه زیارتش پذیرفته و سعی‌اش پسندیده باشد و سلامش به آن حضرت برسد و آن سلام از آن حضرت پوشیده نماند و حاجت او از سوی خدای تعالی روا شود، به هر حاجتی که خواهد برسد و او را ناامید باز نگرداند.‌

ای صفوان این زیارت را به این تضمین و تعهد یافتم، از پدرم و پدرم از پدرش علی بن الحسین (ع) به همین تضمین و تعهد و او از حسین (ع) به همین تضمین و تعهد و حسین (ع) از برادرش حسن (ع) به همین تضمین و تعهد و حسن (علیه‌السلام) از پدرش امیرمومنان (ع) با همین تضمین و تعهد و امیرمومنان (ع) از رسول خدا (ص) با همین تضمین و تعهد و رسول خدا (ص) از جبرائیل با همین تضمین و تعهد و جبرائیل از خدای تعالی با همین تضمین و تعهد.

به تحقیق خدای عزّوجل به ذات مقدّس خود سوگند یاد کرده که هر که حسین (ع) را به این زیارت «زیارت عاشورا»، زیارت کند از نزدیک یا دور و دعا کند به این دعا، زیارت او را قبول می‌کنم و خواهش او را می‌پذیرم هر اندازه که باشد و خواسته‌اش را عنایت می‌کنم و از حضرت من، با ناامیدی و خسارت باز نگردد و با خوشحالی بازش گردانم، به برآوردن حاجت و رسیدن به بهشت و آزادی از دوزخ و شفاعت او را در حقّ هرکس که شفاعت کند می‌پذیرم، حضرت فرمود: جز دشمن ما اهل‌بیت که شفاعت در حق او قبول نشود

حق‌تعالی به این واقعیت بر ذات اقدسش سوگند خورده و ما را گواه گرفته بر آنچه ملائکه ملکوت به آن گواهی دادند؛ پس جبرئیل گفت: یا رسول‌الله خدا مرا به‌سوی تو فرستاده، برای سُرور و بشارت تو و شادی و بشارت علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان از اولاد تو تا روز قیامت و پیوسته و پاینده باد شادمانی تو و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان (علیهم‌السلام) و شیعه شما تا روز رستاخیز.

آنگاه صفوان گفت: امام صادق (ع) به من فرمود: هرگاه برائت به‌سوی خدای عزَّوجل حاجتی روی داد، زیارت کن به این زیارت از هر مکانی که بودی و این دعا را بخوان و حاجتت را از پروردگار خود بخواه که از سوی خدا برآورده می‌شود و خدا وعده خود را به رسول خدا تخلّف نخواهد کرد، به جود و مهربانی و محبّتش و الحمدلله.

پایان روایت