💥 شبهه ۶۰۷ #پيامبر_اسلام گفت : به مخالفين فحاشى بسيار كنيد! « ... عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اِذَا رَأَيْتُمْ أَهْلَ الرَّيْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِي فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِيهِمْ وَ الْوَقِيعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ كَيْلَا يَطْمَعُوا فِي الْفَسَادِ فِي الْإِسْلَامِ وَ يَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا يَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ يَكْتُبِ اللَّهُ لَكُمْ بِذَلِكَ الْحَسَنَاتِ وَ يَرْفَعْ لَكُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِي الْآخِرَةِ». ترجمه: امام صادق (ع): رسول الله گفت: پس از من هنگامی که اهل شک و بدعت را دیدید بیزاری خود را از آنها اشکار کنید و دشنام بسیار به آنها دهید !! و درباره ی آنان بدگویی کنید و به ایشان بهتان بزنید تا نتوانند به فساد در اسلام طمع بندند و در نتیجه مردم از آنان دوری گزینند و بدعت های ایشان را نیاموزند (که اگر چنین کنید) خداوند برای شما در برابر این کار, نیکی ها نویسد و درجات شما را در آخرت بالا برد #منبع : اصول کافی، ج ٢ ، ص ٣٧٥ ✅ پاسخ 🆔 @shobhe_shenasi 🔹 اولاً ترجمهٔ روایتِ فوق، اشتباه یا دروغ است. همهٔ واژه ها را بررسی خواهیم کرد. ✔️ ابتدائاً بدانیم : روایت فوق در مورد #منافقینی است که سعی در تحریف و تغییر دین (بِدعت) دارند. همچنین دروغ پردازانی که به قصد تخریبِ دین، شبهه پراکنی و ایجاد فساد می کنند. مسلماً منطقی نیست که هیچ برخوردی با آنها نشود. 🔹 معنای سَب «سبّ» در این روایت : « گفتنِ کلام #حقّی است که باعث خوار و کوچک شدن آنان بشود نه هر نوع سخنِ دروغ» مثلاً به او بگویند: «گمراه» «بی سواد» و ... شارحین اصول کافی در توضیح حدیث فوق چنین گفته اند: 💢 آقای مازندرانی : المراد بسبهم الإتيان بكلام يوجب الاستخفاف بهم ترجمه : و منظور از "سَبِّهم" گفتن کلامی است که موجب پایین آمدن شأن آنها می شود. 📚 شرح أصول كافی، ج ١٠، ص ۴٣ 💢 شهيد الثانی: يصح مواجهتهم بما يكون نسبته إليهم حقا لا بالكذب ترجمه: در مواجهه با آنها می توان سخنى را گفت كه درست و #صحیح باشد نه سخن دروغ 📚 مرآة العقول، ج ١١، ص ٨٠ 🔳 بنابراین سب در این روایت، دشنامِ عرفی نیست. ✔️ از طرفی معنای واژه های فُحش و سَب از هم متفاوتند. فحش با عبارات جنسی و ناموسی همراه است، اما سَب اینطور نیست. 🔹 اما کلمه«بَاهِتُوهُمْ» به اشتباه به معنی بهتان و تهمت زدن ترجمه شده درحالیکه معنای آن «مبهوت ساختن» با ارائه دلیلِ محکم و قاطع است. مثلاً در سورهٔ بقره آیه ٢٥٨ : ... فَبُهِتَ الَّذي کَفَرَ : ... آن مرد کافر، مبهوت و درمانده شد. با این توضیح نظر علامه مجلسی در این باره را ببینید، ایشان مینویسد: و الظاهر أن المراد بالمباهتة إلزامهم بالحجج القاطعة و جعلهم متحيرين لا يحيرون جوابا كما قال تعالى:" فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ منظور از مباهته؛ الزام آنان با دلایل محکم و مبهوت کردن آنان است. 📚 مرآة العقول، ج ١١، ص ٨١ مرحوم فیض کاشانی هم تقریباً همین معنا را گفته است. بنابراین آنچه در حدیث فوق سفارش شده، مقابله #علمی قاطع با شبهه افکنان است نه توصیه به امور غیراخلاقی. بَاهِتُوهُمْ أي جادلوهم و اسكتوهم و أقطعوا الكلام عليهم‌ بَاهِتُوهُمْ یعنی: با آنان چنان سخن بگوئید که ساکت شوند و حرفی برای گفتن نداشته باشند 📚 الوافی، ج ١، ص ٢۴۵ 🚩 پاسخ شبهات ف. مجازی👇 🆔 @shobhe_shenasi