#سر_سفره_افتتاح | فراز هفتم ✨ الَّذِى بَعُدَ فَلا يُرىٰ، وَقَرُبَ فَشَهِدَ النَّجْوىٰ  [ می‌گویند آنقدر دوری که دیده نمی‌شوی و آنقدر نزدیکی که شاهد نجواهای عالَمیانی!] ← و ما شبیه ماهیِ در آب... که نه آب را می‌بیند، و نه می‌داند که بودنش به آب بند است! - جلوه‌ای هستیم از هستیِ یکپارچه‌ای که احاطه‌مان کرده، و بر نجواهایمان نیز احاطه دارد، اما چشمانمان، توانِ ادراکش را ندارد! می‌دانیم؛ ✦ که تمام بودن‌مان به بودنِ او بند است ... و باز بودن‌مان را باور می‌کنیم !