💔
خندید و رفت ...
🌹آخرین باری که به سوریه می رفت، وقتی از در می رفت بیرون، برگشت و با زور و التماس و هر راهی که بلد بود، خواست مرا راضی کند تا دست هایم را ببوسد. عاجزانه میگفت: «
این یک دفعه را از
ته دل رضایت بده دست هایت را ببوسم تا وقتی می روم خدا بپذیرد!».
🌱 نفهمیدم منظورش چه بود. خدا چه چیز را باید می پذیرفت. خودش را با بوسیدن دست هایم را ...!
🌱وقتی داشتند بیرون می رفتند[محمود و محمدرضا] ، قرآن گرفتم بالای سرشان. گفت: «قرآن روی سر گرفتن چندان مهم نیست. دعا کن با قرآن زندگی کنیم، با قرآن بمیریم، باقرآن محشور شویم».
🌱کاسه آب را گرفتم که پشت سرشان آب بپاشم.
گفت: «
مادرجان! آب را پشت سرکسی می ریزند که امیدی به بازگشتنش باشد! ما داریم می رویم سوریه!»
🌱 پرسیدم: «مگر نمی خواهی برگردی ؟» گفت: «
با خداست!» تا سر کوچه با آنها رفتم.
از کوچه که خواست بیرون برود، دوباره برگشت و سفارش بچه ها را کرد.
سوار ماشین مرتضی شدند تا آنها را برساند.
🥀 از پنجره ماشین دست هایش را بیرون آورد و دوباره خواست از یاد بچه ها غافل نشوم.
گفتم: «مگر نگفتی خدا؟»
گفت: «خدا هست، پدر و مادر وسیله اند».
تا جلوی مسجد با آنها رفتم.
می خندید و می گفت: «مگر می خواهی با ما سوریه بیایی؟ بروید خانه !»
گفتم: «اگر ببری می آیم!»
🥀
خندید و رفت...
✍️مادر شهید رادمهر
#شهیدمحمودرادمهر
@shogh_prvz
