#زندگینامه_شهید_احسان_حدائق #نویسنده_مریم_شیدا #روایت_بیست_و_نهم #براساس_کتاب_میاندار 🌷 🌷 🌷 *۱۳۵۸/۱۲/۳۰* انگشت سبابه اش را روی اسامی گذاشت و با دقت هر چه تمام تر به آنها نگاه کرد. اکبر غالی شناس، مهدی سوداگر، جعفر رحیمی حقیقی، علی ژیانی سیرت ،مجتبی زهرایی.... دستی به سرش کشید اسم احسان میان اسامی نبود برگه های قبلی دفتر را هم ورق زد. مجتبی ..مرتضی‌..جعفر.. علی.‌. احسان..‌ با دیدن اسم احسان خوشحال شد اما دیدن فامیلیش خنده روی لبهایش خشک کرد. نشست و تمام دفتر را ورق به ورق نگاه کرد اما یک بار هم اسمی به نام احسان حدائق ثبت نشده بود. محال بود اسمی از احسان نباشد! آن هم احسانی که ۲۴ ساعت مسجد را ول نمیکرد. آن روز خودش سر نماز ظهر و عصر در صفحه نماز جماعت دیده بودش .حتی با او حرف زده بود. احسان حسابی هم با او چاق سلامتی کرد. وقتی به احسان گفت: «نوکرتم.» در جوابش خنده ای کرد و گفت:« باش تا جونت بالا بیاد» حسابی کلافه شده بود اکبر به سمت میزش آمد تا ساعت خروجش را بزند گفت: «چیه حاجی ؟!چرا اینقدر نیستی؟» _الان چند ساعته دفتر را زیر و رو می کنم .اما اسم احسان را داخل اسامی پیدا نمیکنم. اکبر ابروهایش را بالا داد و پرسید :«چطور مگه؟» _دستمزد بچه‌ها را حساب کردم تا بهشون بدم .اما هرچی دنبال اسم احسان گشتم نبود. اکبر نرم لبخندی زد و گفت: «کجای کاری حاجی اون موقع که دفتر و دستک نبود احسان پول نمی‌گرفت ،چه برسه به حالا که رسمی هم شده» _چرا صبح تا شب فعالیت میکنه این در و اون در میزنه !!اون وقت هیچی نمی گیره؟!! اکبر دستی به شانه های او زد _بیخیال حاجی! احسان برای رضای خدا کار می کنه! پول اکبر را از کشو در آورد و روی میز گذاشت . اکبر پول را که برمی داشت گفت: «یه وقت حاجی یه چیزی نگییا!! نگاه نکن تو روت میخنده بره روی دنده اونور, حسابت با کرام الکاتبین میدونی که؟» سر تکان داد و گفت: «بله بله می دونم وصف حالش رو شنیدم» اکبر خداحافظی کرد و رفت جلوی اسمش را به عنوان آخرین کسی که پولش را گرفته علامت زد ‌.دفتر را بست. حرف‌های اکبر او را به فکر فرو برد، که صدای او را به خود آورد «خدا قوت جوانمرد!!» احسان بود. در واتس آپ 👇 https://chat.whatsapp.com/FOxgd1bun2J88glqKT6oVh در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

#زندگینامه_شهید_احسان_حدائق #نویسنده_مریم_شیدا #روایت_بیست_و_نهم #براساس_کتاب_میاندار 🌷 🌷 🌷 *۱۳۵۹/۸/۳۰* تمام بدن مرتضی کوفته شده بود . آموزشی حسابی شیره جان شان را کشیده بود. همه داخل چادر مشغول استراحت بودند همانطور که پشتش به صادق بود گفت: «حالا ما اولین گروهی که فرستادن برای آموزشی اینقدر پذیرایی گرم وای به حال بعدی ها» صادق که حسابی خسته بود در جوابش ناله ای کرد.تازه چشم مرتضی گرم شده بود که احساس کرد چیزی روی صورتش راه می‌رود. دستی به صورتش کشید و دوباره خوابید چند دقیقه بعد دوباره احساس کرد چیزی است که کناره گوشش گذشت .انگشت داخل گوش کرد و چرخاند، خبری نبود. بلند شد اطراف را نگاه کرد. یک دفعه صدای سیلی بلندی آمد. رضا بود. همانطور که دستش روی صورتش بود. صدای فرهنگ هم بلند شد: «چتونه سر و صدا می کنی بگیر بخواب دیگه الان که بیدار الان که بیدار باش بزنند» صدای احسان از پشت چادر بلند شد :«بچه‌ها اینجا مارمولکهای درستی داره حواستون باشه نیان تو چادرهاتون» همه بچه ها صاف نشستن داخل چادر همهمه شد. _دیدم یه چیزی رو صورتم داره راه میره. چراغ را روشن کرد .همه بچه‌ها زیر پتو بالش ها دنبال مارمولک می‌گشتند به جز رضا. متکا توی بغلش بود چشمش را به زور باز کرده بود با صدای خواب آلودی می‌گفت :«مارمولک رو گرفتین؟؟!» مشغول وارسی بودند که دوباره صدای احسان بلند شد:« بچه ها همین الان دیدم یکی که خیلی بزرگ بود از چادرتون اومد بیرون» به خیال اینکه من یک معمول بوده چراغ را خاموش کردند و خوابیدن .توی اوج خواب دوباره چیزی روی صورتشان را از احسان انگار که بلندگو قورت داده باشد. _گرفتین خوابیدین؟ پاشو ببین چندتا مارمولک درشت اومد توی چادر تون.آدم یاد آفتاب پرست میافته شایدم بچه‌های هوای آفتاب پرست باشند» دوباره همه سر جایشان سیخ شدند. مشغول وارسی چادر بودند اما خبری از مارمولک نبود. _احسان تو مطمئنی چیزی دیدی ؟!اینجا که چیزی نیست.! _لابد دوباره اومده بیرون. بچه ها کلافه شده بودند. تا بیدار باش فقط سه ساعت مانده بود .یک خواب راحت نکرده بودند بالش را درست کرد تا بخوابد که دید قسمتی از چادر پاره شده. با خودش گفت «حتما مارمولکها از همین‌جا وارد می‌شوند .از بدشانسی همین بالای سر منه.» بالشش را برداشت و بیرون رفت که داخل دیگر چادرها بخواهد. با چشمای باز به سمت چادر بغل دستی می رفت نگاهم افتاد به یکی از بچه ها که کنار یکی از چادرها نشسته بود به سمتش رفت و با خودش گفت:« حتماً داخل چادر آنها هم آمده و در حال شکار هستند» .راهش را به سمت چادر دیگری کج کرد که دید با دست اشاره می‌کند تا به سمتش برود. با صدای خفه ای گفت:«مجتبی بیا بیا..» فهمید احسان است که اورا با مجتبی اشتباه گرفته است .پتو روی شانه اش بود که کنار احسان نشست. _ توی چادر صمد اینا هم رفتی ؟!سراغ همه چادر ها باید بریم. احسان نیم خیز شد و چادر را بالا زد و سرش را داخل چادر کرد و بعد از چند ثانیه بیرون آورد. _هنوز که نشستی برو دیگه..» یک شاخه برگ در دست احسان بودند هنوز متوجه نشده بود که او مجتبی نیست.صدایش را بلند کرد:«بچه ها مارمولکه بزرگی الان اومد توی چادرتون حواستون باشه» به چشم‌های او که نگاه کرد حرفش ناتمام ماند. چشمهای گرد شده اش را به احسان دوخت کم دستی از پشت به شانه اش خورد. مجتبی چشم های براق و شیطنت بارش را به او دوخت و سیم بلندی که در دست داشت بالا آورد و گفت: «مرتضی حق نگهدار مارمولک...!!» احسان دوباره صدایش را بالا برد:« همین الان یا بزرگش از چادر اومد بیرون...». در واتس آپ 👇 https://chat.whatsapp.com/FOxgd1bun2J88glqKT6oVh در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75