ولی چقدر شادی به ما می آمد...
چقدر لبخند،به قامت روانمان اندازه بود
وچقدر خوب وکودکانه بلد بودیم ذوق کنیم!
مابهتراز هرکسی بلد بودیم با ساده ترین ها شاد باشیم وتا آخرین ذره ی باقیمانده، طعم خوشبختی هامان را بچشیم.
چقدر به ما نمی آمد غمگین باشیم وپیراهن گشاد و دریده ی اندوه ،چقد روی چهره معصوم آرزوهامان زار میزد...
لب های مابرای لبخند آفریده شده بودند
نه اینکه حامل دردهای ناتمامی در قالب کلمات باشند ومدام بغضی کهنه را در خویش ببلعند...
در سیزدهمین روز بهار جات خیلی خالیه علی آقا💔
#پاسدار_شهید_مهندس_علی_نظری