🔻 همان دشمنی که دانشمند هسته‌ای را می‌کُشد، عالم دینیِ ما را هم ترور می‌کند؛ آنها با دانش ما دشمن هستند 🔻 دین چیزی جز پرده‌برداری از واقعیت‌های عالم هستی نیست که می‌شود همان «دانش» 📌 حوزه علمیه مروی 🔘 کار عالم دینی، پرداختن به واقعیات زندگی مردم است؛ اینکه به عالم دینی «روحانی» بگویند، درست نیست و مربوط به فرهنگ مسیحیت است 🔘 به کسی که پزشکی می‌خواند می‌گویند «دانشجوی پزشکی»؛ به طلبه هم می‌شود گفت «دانشجوی علوم دینی» 🔘 ذهنیت عمومی این است که دین مقوله‌ای آسمانی است و به واقعیت زندگی ما نمی‌پردازد؛ این ذهنیت باید اصلاح بشود _________ #علیرضا_پناهیان در جمع ساتید و طلاب حوزه: متأسفانه دشمنان ما طوری دربارۀ حوزۀ علمیه و طلبه‌ها، سخن گفته‌اند و گاهی ما به‌قدری ضعیف تبلیغ کرده‌ایم، که تلقیِ مردم از دین و عالم دینی، چیزی غیر از دانش است. آیا دین چیزی جز پرده‌برداری از واقعیت‌های عالم هستی است که می‌شود همان دانش؟ آیا دین چیزی جز عقلانیت است؟ این القائات شوم که دین تنها مشتی اعتقادات و مقدسات است باید در ذهن مردم از بین برود. این القائات که انگار طلبه‌ها خودشان را یک بافتۀ جدا تافته می‌دانند که صرفاً فردی معنوی هستند نیز غلط است، به‌دلیل همین القائات غلط، برخی از مردم، دین و عالمان دینی را مفید برای بسیاری از واقعیت‌های زندگی نمی‌دانند. از یک طلبه، انواع و اقسام سؤال‌های معنوی را می‌پرسند، ولی سؤال‌هایی که به واقعیت‌های زندگی‌شان ربط دارد را نمی‌پرسند. مثلاً کسی از دین سؤال نمی‌کند که «من حافظه‌ام یا تمرکزم ضعیف است، باید چه‌کار کنم؟» یعنی طلبه را مشاور امور جدی در واقعیات زندگی‌شان نمی‌دانند. یک ذهنیت عمومی در جامعۀ ما وجود دارد که طلبه، علوم دینی و اساساً دین، در متن زندگی مردم، جدّی و جاری نیست و دین مقوله‌ای است مربوط به آسمان و آخرت، این ذهنیت باید اصلاح بشود. خیلی از اوقات این سکولاریزم عمیقی را که در جان‌ها جاری است، ما هم داریم تقویتش می‌کنیم! کاش صداوسیما از عالمان دینی‌ای که در تلویزیون هستند بخواهد حتی یک کلمه هم حرفی که القاء جدایی دین از دنیای مردم را داشته باشد، بر زبان جاری نکنند. ما طلبه‌ها خود را از نظر معنوی جلوتر از بقیه نمی‌دانیم؛ البته باید تلاش بیشتری بکنیم و مردم هم انتظار بیشتری از ما دارند. اما شغل ما چیست؟ معنویت که شغل نمی‌شود؛ شغل ما مرتبط با علم است؛ نقل و انتقال علم، تحصیل علم، تدریس علم، پژوهش‌های علمی، گفتگوهای علمی. اینکه به عالمان دینی «روحانی» گفته می‌شود اساساً درست نیست و مربوط به فرهنگ مسیحیت است. وقتی گفته می‌شود «روحانی» القائی دارد که موجب فاصله برخی با عالمان دینی می‌شود. ما هنوز این را بعد از چهل سال در جامعۀ خودمان جا نینداخته‌ایم. این ریشۀ برخی از غفلت‌ها و سوءتفاهم‌هاست که دشمن هم از آن سوءاستفاده می‌کند. به کسی که رشتۀ پزشکی می‌خواند می‌گوییم «دانشجوی پزشکی»، به کسی که در رشتۀ مهندسی درس می‌خواند می‌گوییم «دانشجوی مهندسی» خُب به طلبه هم می‌شود گفت «دانشجوی علوم دینی». این‌طور نیست که چون کلمۀ طلبه، عربی است یک اصرار خاصی بر آن داشته باشیم. غیر از دشمنان که اساساً با دانشِ ما و دانشمندان ما مخالف هستند، نباید در میان مردم، کسی به‌خاطر اینکه دین را امر دانشی تلقی نمی‌کند، یا طلبه را دانشجو نمی‌داند، با عالمان دینی در ذهن خودش احساس دوری یا حتی دشمنی داشته باشد. ما باید یک نهضتی ایجاد کنیم؛ نهضت رفع سوءتفاهم. آیا در جامعه، ممکن است که مردم به دانشمندان، بد و بیراه بگویند؟ مثلاً در موضوع عمران، پزشکی، دانش هسته‌ای و...؟ دشمن دانشمندان هسته‌ای را به گلوله می‌بندد و می‌کشد ولی نمی‌تواند مردم را علیه دانشمندان هسته‌ای، به فحش‌دادن وادار بکند. همان دشمنی که دانشمند هسته‌ای را می‌کُشد، تروریست‌‌ها را مأمور می‌کند که یک امام جماعت را در زاهدان به شهادت برسانند. دشمن با دانش در ایران مخالف است. همان دشمنی که نخبۀ علمی را به شهادت می‌رساند، عالمان دینی ما را هم به شهادت رسانده و دشمنی با طلبه‌ها را هم رواج می‌دهد. دین ما دین واقعیت‌ها است و اساتید حوزه، واقع‌بین‌ترین افراد هستند. کار طلبه و عالم دینی، پرداختن به واقعیات جامعه و واقعیات زندگی افراد است. کار طلبه به روانشناسی بیشتر نزدیک است تا اخلاق. آیات قرآن هم بیشتر شبیه گزاره‌های روانشناسی است تا گزاره‌های اخلاقی به‌معنای غربیِ کلمه. 🚩حوزۀ علمیۀ مروی- 1401/08/14 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

♨️مقدمه سازی ظهور امام زمان(عج) 👌 #سخنرانی بسیار شنیدنی 🎤حجت الاسلام #علیرضا_پناهیان 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

🔻 در اعتکاف، فقط خدا را صدا نزنیم؛ همدیگر را هم ببینیم! 🔻 اگر بنا بود در اعتکاف فقط به خدا توجه کنیم، در کنار هم جمع نمی‌شدیم 🔘 ابزار مهم ما برای مقابله با آسیب‌های رسانه‌های جمعی دشمن، «زندگی جمعی» است 🔘 یک بعد مهم اعتکاف، مثل اربعین، تقویت زندگی جمعی است 🔘 اعتکاف یعنی «ای مؤمنین، بیایید از همدیگر تأثیر مثبت بپذیریم»؛ این یک راهبرد مهم برای هدایت جامعه است 🔘 در اعتکاف، کسی از جمع فرار نمی‌کند؛ این باید برای کل زندگی ما الگو بشود تا جمع‌گریزی نداشته باشیم ___ #علیرضا_پناهیان در جمع خادمان اعتکاف: در مقابل شیوۀ ادارۀ افکار عمومی که امروز در جهان رایج شده و در مقابل آسیب‌های رسانه‌های جمعی، ما چه ابزار و امکاناتی داریم؟ ما هم به رسانۀ جمعی معتقدیم و باید از آن استفاده کنیم اما یک وسیله‌ای داریم به نام «زندگی جمعی»! اگر افراد را در یک زندگی جمعی و در یک ارتباط جمعی قرار بدهیم، تأثیر پذیرفتن آنها از رسانه‌های جمعیِ اغواگر، به صفر می‌رسد. رسول خدا(ص) حضور خودشان را برای جامعه کافی نمی‌دانستند، لذا برای تجمع مؤمنین و برای ارتباط مؤمنین با یکدیگر، مسجد را هم بنا کردند. اینکه مؤمنین در کنار هم بایستند و نماز بخوانند را هم کافی نمی‌دانستند، لذا عقد اخوت هم قرار دادند. بخشی از هدایت جامعه به عهدۀ پیامبر(ص) نیست بلکه به عهدۀ خود مردم است. قرآن می‌فرماید: «وَالمُؤمِنونَ وَالمُؤمِناتُ بَعضُهُم أَولِياءُ بَعضٍ يَأمُرونَ بِالمَعروفِ وَ يَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ» (توبه، 71) امر به معروف و نهی از منکر، یک فعل فرد نسبت به دیگران نیست، بلکه یک تعریف است از نوع زندگی جمعی، یعنی «مردم، بیایید خودمان برای همدیگر بازدارنده یا وادارنده باشیم» برای اینکه این ارتباط جمعی بین مؤمنین تعمیق پیدا کند، برنامه‌هایی مثل اعتکاف، باب می‌شود. اعتکاف، در واقع یک زندگی سه‌روزۀ جمعی است که ما در کنار همدیگر داریم. آدم‌ها در کنار هم می‌نشینند و عبادت می‌کنند، نماز شب همدیگر را می‌بینند، با هم حرف می‌زنند و از همدیگر تأثیر می‌پذیرند. اینجا انگار همه می‌خواهند بر روی هم تأثیر بگذارند؛ این‌طور نیست که یک فرد در خلوت خودش مناجات کند و قرآن بخواند، اعتکاف یعنی «مؤمنین بیایید از همدیگر تأثیر بپذیریم» این یک روش و یک راهبرد بسیار مهم برای هدایت جامعه است. در اعتکاف، افراد از همدیگر خسته نمی‌شوند و زده نمی‌شوند، یک زندگی مسالمت‌آمیز است، کسی از جمع فرار نمی‌کند، این باید برای کل زندگی ما الگو قرار بگیرد. جمع‌گریزی نداشته باشیم، و بدانیم که می‌شود آدم در جمع باشد ولی آزار نبیند، خود مؤمنین در اعتکاف، این را به همدیگر آموزش می‌دهند. در اعتکاف، فقط خدا را صدا نزنیم؛ همدیگر را هم ببینیم! ما در اعتکاف فقط خدا را پیدا نمی‌کنیم، همدیگر را هم پیدا می‌کنیم. اگر بنا بود در اعتکاف فقط به خدا توجه کنیم، هیچ‌وقت کنار هم جمع نمی‌شدیم، بلکه می‌گفتند: هر کسی برود یک گوشه‌ای و یک غاری برای خودش انتخاب کند و تنهایی با خدا مناجات کند. کمااینکه راهب‌های نصرانی همین کار را انجام می‌دادند. اعتکاف باید به‌عنوان قطعه‌ای از کارکرد مسجد تعریف بشود. الان حاضرشدن خیلی‌ها در مسجد، مثل سوارشدن به اتوبوس شرکت واحد است! یعنی سوار می‌شوند ولی به بقیۀ کسانی که در اتوبوس هستند، هیچ کاری ندارند! بعضی‌ها هم به مسجد می‌روند و به بقیۀ نمازگزاران هیچ کاری ندارند؛ اعتکاف می‌خواهد این را بشکند و بگوید: «حداقل شما سه روز با هم باشید!» یک پیشنهاد خیلی ساده و خیلی مؤثر برای افزایش بهره‌گیری از اعتکاف، این است که به دوستان خودمان بگوییم: در سه روز اعتکاف، پیش دوستان خودتان ننشینید، بلکه پیش کسانی بنشینید که می‌خواهید با آنها دوست بشوید. اگر در این سه روز اعتکاف، دو نفر پیش هم بنشینند، حتی اگر کمترین حرف را با هم بزنند، ارتباطشان ماندگار خواهد بود. در بقیۀ اوقات سال هم باید این زندگی جمعی‌ای را که در اعتکاف پیدا می‌کنیم، ادامه بدهیم، در واقع زمان اعتکاف، زمان یارگیری است. بیایید اعتکاف را طوری برقرار کنیم که یک ستارۀ دنباله‌دار باشد، فرهنگ اعتکاف را که تحقق آن زندگی جمعی مؤمنانه و «ولایتِ عرضی بین مؤمنان» هست را در طول سال ادامه بدهیم. اعتکاف را می‌شود به «اربعین» تشبیه کرد. زیبایی و تأثیر عظیم اربعین و لذت آن هم به‌خاطر این است که یک جلوۀ اعتکافی دارد، در آنجا هم رفتارها مثل رفتارهای معتکفین با یکدیگر است. اگر زندگی جمعی را یاد بگیریم، کم‌کم مقدمات حکومت امام زمان(ع) فراهم می‌شود. آن چیزی که بازوی کار حضرت و عامل موفقیت ایشان است، زندگی جمعی گروه‌های مؤمنان است که با این زندگی جمعی قدرت پیدا کرده‌اند و این قدرت در محیط‌های مختلف، کارسازی می‌کند. 🚩دانشگاه شیراز - ۱۴۰۱/۱۱/۱۳ 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

🔻 در پیاده‌روی اربعین حواس‌تان باشد که دارید عبادت می‌کنید 🔻 اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت امام‌حسین(ع) است 📌 ابعاد عبادت با عظمت اربعین-ج1 🔘 عبادت شکل‌های گوناگونی دارد، زیارت و ذکر اولیاء خدا هم عبادت‌ است 🔘 عبادت لذت دارد اما لذتش مثل لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل نیست 🔘 انسان باید به بلوغ معنوی برسد تا دلش برای عبادت تنگ بشود و احساس نیاز به عبادت بکند ____ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: یکی از برنامه‌های دینی ما که در همۀ ادیان دیگر هم دیده می‌شود، عبادت است. عبادت غیر از خو‌ب‌بودن و داشتن اخلاق خوب و اعتقادات خوب و معرفت است، عبادت رفتاری غیر از رفتارهای عادی روزمرۀ انسان است. عبادت‌ شکل‌های مختلفی دارد؛ یک مدلش حج است، یک مدلش نماز است. ذکر زبانی هم عبادت است. در این عبادت‌ها شما یک کاری خارج از روال طبیعی زندگی و خارج از فعالیت‌هایی که برای رفع نیازهای عادی‌ هست انجام می‌دهید. یکی از عبادت‌ها زیارت و ذکر اولیاء خداوند است. نماز ذکر خداست. امام صادق(ع) فرمود: ذکر ما بخشی از ذکر خداست، وقتی ما یاد بشویم خدا یاد شده است. رسول‌خدا(ص) فرمود: ذکر خدا عبادت است، ذکر من عبادت است، ذکر علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) عبادت است و ذکر امامان دیگر از فرزندان او عبادت است. پس «حسین حسین» گفتن هم عبادت است. یکی از عبادت‌ها «پیاده‌روی» است. امام صادق(ع) می‌فرماید: «مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ أَشَدَّ مِنَ الْمَشْيِ وَ لَا أَفْضَل‏» هیچ عبادتی پرثواب‌تر و بافضیلت‌تر از پیاده‌روی نیست. عبادت حج، پُر از پیاده‌روی است؛ مثل پیاده‌روی طواف خانۀ کعبه و پیاده‌روی در سعی بین صفا و مروه. بحث عبادت پیاده‌روی برای زیارت را از کجا باید شروع کنیم؟ از حج؛ الگوی ما آنجاست. اولیاء خدا برای خودِ حج از مدینه تا مکه پیاده می‌رفتند که تقریباً سه برابر این مسیری است که شما از نجف به کربلا می‌روید. امام حسن مجتبی(ع) و اباعبدالله الحسین(ع) بیست مرتبه پیاده به حج رفتند. طبق روایات، پیاده‌روی برای زیارت هم عبادت است، خصوصاً زیارت امام‌حسین(ع) که ثواب فراوان دارد. خدا به سادگی توفیق عبادت به هر کسی نمی‌دهد اما به شما توفیق این عبادت پرثواب، یعنی پیاده‌روی اربعین را داده است. در طول پیاده‌روی اربعین، حواس‌تان باشد دارید عبادت می‌کنید. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود خدا برای هر قدمش یک ثواب به او می‌دهد و یک گناه از او پاک می‌کند و یک درجه او را بالا می‌برد. حالا شما قدم‌هایت را بشمار ببین چندتا قدم برمی‌داری. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که در آب فرات غسل کند سپس پیاده به سمت قبر امام‌حسین(ع) راه بیفتد بابت هر قدمی که برمی‌دارد و می‌گذارد، یک حجّ با مناسک قبول‌شده به او می‌دهند. آدم باید بتواند از عبادت لذت ببرد، منتها در ابتدا لذت عبادت به سادگی چشیده نمی‌شود. چون عبادت با نیازهای روزمرۀ ما بی‌ربط است، مثل غذاخوردن نیست. احساس نیاز به عبادت در انسان ابتدا بیدار نیست لذا معمولاً آدم با ولع سراغ عبادت نمی‌رود. بعد از اینکه انسان عبادت کرد، مثل گرسنه‌ای که غذا خورده، لذت نمی‌برد، ولی عبادت هم لذت دارد و لذتش بیشتر از لذت‌های عادی است. لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل هستند اما لذت عبادت بالفعل نیست مخصوصاً عبادت‌هایی که ثواب عمیق و بیشتری دارند طوری طراحی شدند که آدم نمی‌تواند به سادگی از آنها لذت ببرد؛ مثل نماز. انسان باید به یک بلوغ برسد تا احساس نیاز به عبادت بکند. وقتی انسان به یک بلوغ برسد می‌گوید خدایا! می‌خواهم با تو مستقیم حرف بزنم. نیاز به عبادت به‌سادگی در انسان بیدار و فعال نمی‌شود، اما یک عبادتی هست که راحت می‌توانی نیاز به آن را حس کنی و آن زیارت امام‌حسین(ع) است. می‌فرماید یکی از علائم مؤمن این است که دلش برای زیارت حسین(ع) تنگ می‌شود. این نیاز فعال است. اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت اباعبدالله الحسین(ع) است. چرا؟! چون خیلی حسین(ع) زحمت ما را کشیده است. امام حسین(ع) و اهل‌بیت ایشان، با رنج‌ها و مصیبت‌هایی که تحمل کردند، این را برای ما آسان کردند. درواقع مقدمه عبادت باعظمت زیارت اربعین را زینب کبری(س) و بچه‌های حسین(ع) برای ما انجام دادند. 🚩 مسیر نجف کربلا- موکب امام‌رضا(ع)- ۱۴۰۱/۶/۱۴ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7468 🏴 الّلهُـمَّـ؏جـِّل‌لِوَلیِّـڪَ الفــَرَج منبع/ در محضر قرآن و اهلبیت علیهم السلام 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

🌙امیدت رو از دست نده #ماه_رجب ماه امید 👌 #سخنرانی بسیار شنیدنی 🎙حجت الاسلام #علیرضا_پناهیان 📡حداقل برای☝️نفر ارسال کنید. 🔴بهترین #سخنرانی های روز ♨️منبع/ مداحی آنلاین جدیدترین مداحی ها ۱۴۰۲ 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

🔻 در پیاده‌روی اربعین حواس‌تان باشد که دارید عبادت می‌کنید 🔻 اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت امام‌حسین(ع) است 📌 ابعاد عبادت با عظمت اربعین-ج1 🔘 عبادت شکل‌های گوناگونی دارد، زیارت و ذکر اولیاء خدا هم عبادت‌ است 🔘 عبادت لذت دارد اما لذتش مثل لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل نیست 🔘 انسان باید به بلوغ معنوی برسد تا دلش برای عبادت تنگ بشود و احساس نیاز به عبادت بکند ____ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: یکی از برنامه‌های دینی ما که در همۀ ادیان دیگر هم دیده می‌شود، عبادت است. عبادت غیر از خو‌ب‌بودن و داشتن اخلاق خوب و اعتقادات خوب و معرفت است، عبادت رفتاری غیر از رفتارهای عادی روزمرۀ انسان است. عبادت‌ شکل‌های مختلفی دارد؛ یک مدلش حج است، یک مدلش نماز است. ذکر زبانی هم عبادت است. در این عبادت‌ها شما یک کاری خارج از روال طبیعی زندگی و خارج از فعالیت‌هایی که برای رفع نیازهای عادی‌ هست انجام می‌دهید. یکی از عبادت‌ها زیارت و ذکر اولیاء خداوند است. نماز ذکر خداست. امام صادق(ع) فرمود: ذکر ما بخشی از ذکر خداست، وقتی ما یاد بشویم خدا یاد شده است. رسول‌خدا(ص) فرمود: ذکر خدا عبادت است، ذکر من عبادت است، ذکر علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) عبادت است و ذکر امامان دیگر از فرزندان او عبادت است. پس «حسین حسین» گفتن هم عبادت است. یکی از عبادت‌ها «پیاده‌روی» است. امام صادق(ع) می‌فرماید: «مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ أَشَدَّ مِنَ الْمَشْيِ وَ لَا أَفْضَل‏» هیچ عبادتی پرثواب‌تر و بافضیلت‌تر از پیاده‌روی نیست. عبادت حج، پُر از پیاده‌روی است؛ مثل پیاده‌روی طواف خانۀ کعبه و پیاده‌روی در سعی بین صفا و مروه. بحث عبادت پیاده‌روی برای زیارت را از کجا باید شروع کنیم؟ از حج؛ الگوی ما آنجاست. اولیاء خدا برای خودِ حج از مدینه تا مکه پیاده می‌رفتند که تقریباً سه برابر این مسیری است که شما از نجف به کربلا می‌روید. امام حسن مجتبی(ع) و اباعبدالله الحسین(ع) بیست مرتبه پیاده به حج رفتند. طبق روایات، پیاده‌روی برای زیارت هم عبادت است، خصوصاً زیارت امام‌حسین(ع) که ثواب فراوان دارد. خدا به سادگی توفیق عبادت به هر کسی نمی‌دهد اما به شما توفیق این عبادت پرثواب، یعنی پیاده‌روی اربعین را داده است. در طول پیاده‌روی اربعین، حواس‌تان باشد دارید عبادت می‌کنید. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود خدا برای هر قدمش یک ثواب به او می‌دهد و یک گناه از او پاک می‌کند و یک درجه او را بالا می‌برد. حالا شما قدم‌هایت را بشمار ببین چندتا قدم برمی‌داری. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که در آب فرات غسل کند سپس پیاده به سمت قبر امام‌حسین(ع) راه بیفتد بابت هر قدمی که برمی‌دارد و می‌گذارد، یک حجّ با مناسک قبول‌شده به او می‌دهند. آدم باید بتواند از عبادت لذت ببرد، منتها در ابتدا لذت عبادت به سادگی چشیده نمی‌شود. چون عبادت با نیازهای روزمرۀ ما بی‌ربط است، مثل غذاخوردن نیست. احساس نیاز به عبادت در انسان ابتدا بیدار نیست لذا معمولاً آدم با ولع سراغ عبادت نمی‌رود. بعد از اینکه انسان عبادت کرد، مثل گرسنه‌ای که غذا خورده، لذت نمی‌برد، ولی عبادت هم لذت دارد و لذتش بیشتر از لذت‌های عادی است. لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل هستند اما لذت عبادت بالفعل نیست مخصوصاً عبادت‌هایی که ثواب عمیق و بیشتری دارند طوری طراحی شدند که آدم نمی‌تواند به سادگی از آنها لذت ببرد؛ مثل نماز. انسان باید به یک بلوغ برسد تا احساس نیاز به عبادت بکند. وقتی انسان به یک بلوغ برسد می‌گوید خدایا! می‌خواهم با تو مستقیم حرف بزنم. نیاز به عبادت به‌سادگی در انسان بیدار و فعال نمی‌شود، اما یک عبادتی هست که راحت می‌توانی نیاز به آن را حس کنی و آن زیارت امام‌حسین(ع) است. می‌فرماید یکی از علائم مؤمن این است که دلش برای زیارت حسین(ع) تنگ می‌شود. این نیاز فعال است. اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت اباعبدالله الحسین(ع) است. چرا؟! چون خیلی حسین(ع) زحمت ما را کشیده است. امام حسین(ع) و اهل‌بیت ایشان، با رنج‌ها و مصیبت‌هایی که تحمل کردند، این را برای ما آسان کردند. درواقع مقدمه عبادت باعظمت زیارت اربعین را زینب کبری(س) و بچه‌های حسین(ع) برای ما انجام دادند. 🚩 مسیر نجف کربلا- موکب امام‌رضا(ع)- ۱۴۰۱/۶/۱۴ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7468 🏴 الّلهُـمَّـ؏جـِّل‌لِوَلیِّـڪَ الفــَرَج منبع/ در محضر قرآن و اهلبیت علیهم السلام 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

🔻 در پیاده‌روی اربعین حواس‌تان باشد که دارید عبادت می‌کنید 🔻 اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت امام‌حسین(ع) است 📌 ابعاد عبادت با عظمت اربعین-ج1 🔘 عبادت شکل‌های گوناگونی دارد، زیارت و ذکر اولیاء خدا هم عبادت‌ است 🔘 عبادت لذت دارد اما لذتش مثل لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل نیست 🔘 انسان باید به بلوغ معنوی برسد تا دلش برای عبادت تنگ بشود و احساس نیاز به عبادت بکند ____ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: یکی از برنامه‌های دینی ما که در همۀ ادیان دیگر هم دیده می‌شود، عبادت است. عبادت غیر از خو‌ب‌بودن و داشتن اخلاق خوب و اعتقادات خوب و معرفت است، عبادت رفتاری غیر از رفتارهای عادی روزمرۀ انسان است. عبادت‌ شکل‌های مختلفی دارد؛ یک مدلش حج است، یک مدلش نماز است. ذکر زبانی هم عبادت است. در این عبادت‌ها شما یک کاری خارج از روال طبیعی زندگی و خارج از فعالیت‌هایی که برای رفع نیازهای عادی‌ هست انجام می‌دهید. یکی از عبادت‌ها زیارت و ذکر اولیاء خداوند است. نماز ذکر خداست. امام صادق(ع) فرمود: ذکر ما بخشی از ذکر خداست، وقتی ما یاد بشویم خدا یاد شده است. رسول‌خدا(ص) فرمود: ذکر خدا عبادت است، ذکر من عبادت است، ذکر علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) عبادت است و ذکر امامان دیگر از فرزندان او عبادت است. پس «حسین حسین» گفتن هم عبادت است. یکی از عبادت‌ها «پیاده‌روی» است. امام صادق(ع) می‌فرماید: «مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ أَشَدَّ مِنَ الْمَشْيِ وَ لَا أَفْضَل‏» هیچ عبادتی پرثواب‌تر و بافضیلت‌تر از پیاده‌روی نیست. عبادت حج، پُر از پیاده‌روی است؛ مثل پیاده‌روی طواف خانۀ کعبه و پیاده‌روی در سعی بین صفا و مروه. بحث عبادت پیاده‌روی برای زیارت را از کجا باید شروع کنیم؟ از حج؛ الگوی ما آنجاست. اولیاء خدا برای خودِ حج از مدینه تا مکه پیاده می‌رفتند که تقریباً سه برابر این مسیری است که شما از نجف به کربلا می‌روید. امام حسن مجتبی(ع) و اباعبدالله الحسین(ع) بیست مرتبه پیاده به حج رفتند. طبق روایات، پیاده‌روی برای زیارت هم عبادت است، خصوصاً زیارت امام‌حسین(ع) که ثواب فراوان دارد. خدا به سادگی توفیق عبادت به هر کسی نمی‌دهد اما به شما توفیق این عبادت پرثواب، یعنی پیاده‌روی اربعین را داده است. در طول پیاده‌روی اربعین، حواس‌تان باشد دارید عبادت می‌کنید. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود خدا برای هر قدمش یک ثواب به او می‌دهد و یک گناه از او پاک می‌کند و یک درجه او را بالا می‌برد. حالا شما قدم‌هایت را بشمار ببین چندتا قدم برمی‌داری. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که در آب فرات غسل کند سپس پیاده به سمت قبر امام‌حسین(ع) راه بیفتد بابت هر قدمی که برمی‌دارد و می‌گذارد، یک حجّ با مناسک قبول‌شده به او می‌دهند. آدم باید بتواند از عبادت لذت ببرد، منتها در ابتدا لذت عبادت به سادگی چشیده نمی‌شود. چون عبادت با نیازهای روزمرۀ ما بی‌ربط است، مثل غذاخوردن نیست. احساس نیاز به عبادت در انسان ابتدا بیدار نیست لذا معمولاً آدم با ولع سراغ عبادت نمی‌رود. بعد از اینکه انسان عبادت کرد، مثل گرسنه‌ای که غذا خورده، لذت نمی‌برد، ولی عبادت هم لذت دارد و لذتش بیشتر از لذت‌های عادی است. لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل هستند اما لذت عبادت بالفعل نیست مخصوصاً عبادت‌هایی که ثواب عمیق و بیشتری دارند طوری طراحی شدند که آدم نمی‌تواند به سادگی از آنها لذت ببرد؛ مثل نماز. انسان باید به یک بلوغ برسد تا احساس نیاز به عبادت بکند. وقتی انسان به یک بلوغ برسد می‌گوید خدایا! می‌خواهم با تو مستقیم حرف بزنم. نیاز به عبادت به‌سادگی در انسان بیدار و فعال نمی‌شود، اما یک عبادتی هست که راحت می‌توانی نیاز به آن را حس کنی و آن زیارت امام‌حسین(ع) است. می‌فرماید یکی از علائم مؤمن این است که دلش برای زیارت حسین(ع) تنگ می‌شود. این نیاز فعال است. اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت اباعبدالله الحسین(ع) است. چرا؟! چون خیلی حسین(ع) زحمت ما را کشیده است. امام حسین(ع) و اهل‌بیت ایشان، با رنج‌ها و مصیبت‌هایی که تحمل کردند، این را برای ما آسان کردند. درواقع مقدمه عبادت باعظمت زیارت اربعین را زینب کبری(س) و بچه‌های حسین(ع) برای ما انجام دادند. 🚩 مسیر نجف کربلا- موکب امام‌رضا(ع)- ۱۴۰۱/۶/۱۴ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7468 🏴 الّلهُـمَّـ؏جـِّل‌لِوَلیِّـڪَ الفــَرَج منبع/ در محضر قرآن و اهلبیت علیهم السلام 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi