مگو چرا به وصالش امید می‌بندی؟ کجا نوشته گناه است آرزومندی؟! اگر نسیم نوازش‌گری کرشمه کند بهار می‌دمد از شاخه‌های پیوندی به اشک شورشی‌ام کاش بنگری ای عشق! چه می‌شد از دل دیوانه دل نمی‌کندی؟ کویر خشکم و گل می‌شکفت از گلم آه... به من به خواری اگر هم نظر می‌افکندی کجا بیابمت ای کیمیای خاک شدن! که بوتراب قبولم کند به فرزندی به حکم عشق سپردیم دل به یک نگهش به حکم عقل سپاریم جان به لبخندی #محمد_مهدی_سیار🌱 @shokoohsher✨