چادرش را که بست دور کمر دست‌ها را گذاشت بر زانو رو به روی ضریحتان می‌گفت: «السلام علیک شهبانو» پیرزن از دهات آمده بود از شمال همیشه بارانی با همان لحن دلنشین می‌گفت: آمدم خانه‌ی تو مهمانی عطر چای شمال آوردم چند کیلو برنج لاهیجان دو سه روزی مزاحمت شده ام من بمیرم برات خانم جان آمدم درد دل کنم با تو غصه ها توی بغچه ام دارم هشت سال است گریه هایم را در زمین شمال می‌کارم هشت سال است بی خبر ماندم پسرم رفت و برنگشته هنوز کوچه را صبح میکنم جارو به خودم عطر میزنم هرروز پسرم عاشق فسنجان بود دلکم طول روز غمگین است آرزوی رسیدنش هرروز سر شام و ناهار شیرین است سفر مشهد و زیارت قم جزو برنامه های سالش بود اسم معصومه و امام رضا برکت سفره ی حلالش بود روز آخر سر مرا بوسید گفت: «مادر صبور باشی ها پسرت یک مدافع حرم است از غم و غصه دور باشی ها» سعی کردم که ناله هم نکنم ولی آخر نمیشود بخدا من بیچاره مادرم خانم تو برایم بگیر دست دعا آمدم قم زیارتت بی بی میشود مهدی ام بیاید باز؟ چند متری حصیر می بافم توی ایوان این حرم بنداز! پیرزن رفت سمت درب خروج آسمان حرم کبوتر شد صحن ها و رواق های حرم غرق بغض غریب مادر شد حاجت من پرید از ذهنم گریه اصلا به من نداد امان گفتم ای خواهر امام رئوف! پسرش را دوباره برگردان #سمیه_خردمند☘️ #چهارپاره @shokoohsher✨