#پیام_های_عاشورایی(۱۵) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 💠تاریخ در شب عاشورا نافع بن هلال امام (ع) را دید به سمت اطراف خیمه ها حرکت کردند او آهسته به دنبال امام (ع) به راه افتاد. امام (ع) متوجه حضور نافع شدند از او پرسیدند: «چرا از خیمه بیرون آمدی؟» نافع گفت: «ای فرزند رسول خدا (ص)! خروج شما از خیمه‌گاه به طرف این سپاه طغیانگر، مرا به وحشت‌ انداخته است.» امام (ع) فرمود: «من از خیمه بیرون آمدم تا پیش از حمله فردا، از این تپه‌ها و بلندی‌ها و پستی‌ها بازدید کنم مبادا كمينگاهى براى هجوم آنان به خيام ما باشد». ایشان در حالی که دست نافع را گرفته بود به او فرمود:«يا هِلَالُ أَلا تَسْلُكُ ما بَينَ هَذَينِ الجَبَلَينِ مِنْ وَقْتِكَ هَذَا وَانْجِ بِنَفْسِكَ‌» آیا نمی‌خواهی در این شب تار از بین دو کوه بگذری و جان خودت را نجات دهی؟ نافع خود را به روی قدم‌های امام (ع)‌ انداخت، و در حالی که بر آن بوسه می‌زد گفت: «انّ سیفی بالفٍ و فرسی مثله، فوالله الّذی منّ بک علیّ لا فارقتک حتّی یکلا عن فریٍ و جریٍ» شمشیری دارم که به هزار درهم می‌ارزد و اسبی دارم که به همین‌اندازه می‌ارزد، پس به آن خدایی که بر من به حضور در رکاب شما منت نهاد سوگند، هرگز تا هنگامی که شمشیرم به کار آید از شما جدا نمی‌شوم.»  پس از آن گفتگو امام (ع) به اردوگاه برگشتند و وارد خیمه خواهرش زینب (ع) شدند. نافع بن هلال نیز در کنار خیمه به انتظار امام (ع) نشسته بود. در این هنگام نافع شنید که حضرت زینب (ع) به امام (ع) عرض کرد: «آیا شما یارانتان را آزموده‌اید؟ از این نگرانم که آنان نیز به ما پشت کنند و در هنگامه درگیری شما را تسلیم دشمن کنند» امام (ع) فرمود: «و اللّه لَقد بَلوتُهم فَما وَجدتُ فیهِم إلا الأشوس الأقعس یَستأنِسونَ بِالمَنیّة دونی استئناس الطّفل إلى مَحالب أمّه.»» به خدا سوگند، این‌ها را امتحان کرده‌ام پس آنان را مردانی یافتم که سینه سپر کرده‌اند، به گونه‌ای که مرگ را به گوشه چشمانشان می‌نگرند و به مرگ در راه من چنان شیرخواره به سینه مادرش انس دارند. ✅پیام ها ➖مراقبت از حريم اهل بيت: امام حسين (ع) حساسيّت فوق‌العاده‌اى نسبت به حريم خانواده داشتند و آن مراقبت دائم از آنان در قبال تهاجم و تعرّض دشمن بود. لذا اطراف خيمه‌ها را بررسى كرد تا راههاى نفوذى دشمن را شناسايى كند. ➖ صحنه واقعه عاشورا، مثل یک پازل و نقاشی بسیار زیباست که به دست هنرمند امام حسین(ع) بسیار دقیق و زیبا طراحی شده است که هر کدام از عناصر زیبای آن، از آن کم شود زیبایی این اثر مقدس ناقص خواهد شد.چنانچه اتمام حجت امام (ع) و اذن به آنها اگر نباشد عظمت وفاداری یاران مشخص نخواهد شد. ➖ امام (ع) از طرفی بارها یاران را در رفتن اذن دادند، از سوی دیگر از طرق مختلف برای سپاه مقابل فرصت بازگشت فراهم آوردند. ➖صحنه های زیبای مهربانی دو طرفه بین امام و یاران بارها هر انسانی را مجذوب شکوه این جمع مهربان می سازد مثلا در همین نقل تاریخی؛ نافع نگران سلامتی امام است و امام با مهربانی دست نافع میگیرد و راه فرار را به نشان می‌دهد . ➖ امام(ع) در پاسخ به حضرت زینب یاران خود را مشتاق مرگ ارزیایی کردند؛ مرگ آگاهی برای افراد فردی ترس آور است ،ابن سینا عوامل و اسباب ترس از مرگ را از دیدگاه اشخاص مختلف به شرح زیر مطرح می کند: الف - عده ای از مجهول و مرموز بودن مرگ می ترسند . ب - گروهی از معلوم نبودن سرنوشت انسان پس از متلاشی شدن بدن بیمناکند . ج - و بعضی ها از نابودی مطلق جسم و روح می ترسند . د - و برخی از درد و رنج جان دادن نگرانند . ه - و جمعی از عذاب بعد از مرگ می ترسند . و - و گروهی از جدایی از مال و جاه و لذایذ و خوشی های زندگی بیمناکند. اما ایمان خالص به آخرت و اطمینان به حیات جاودان در بهشت الهی نه تنها ترس از مرگ را از بین میبرد بلکه شخص مشتاقانه از مرگ استقبال میکند. امام زين العابدين(ع) مى گويد: «لَمَّا اشْتَدَّ الاْمْرُ بِالحُسَيْنِ بْنِ عَلِّى بْنِ اَبى طالِب... كانَ الْحُسَيْنُ وَ بَعْضُ مَنْ مَعَهُ تَشْرُقُ اَلْوانُهُمْ وَ تَهْدَأُ جَوارِحُهُمْ وَ تَسْكُنُ نُفُوسُهُمْ، فَقالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض اُنْظُرُوا لايُبالى بِالْمَوْتِ!»هنگامى كه كار بر امام حسين(ع) سخت شد، او و بعضى از يارانش [لحظه به لحظه] چهره هايشان برافروخته تر و اعضاى بدنشان آرام تر و خونسرديشان بيشتر مى شد، بعضى به بعضى ديگر گفتند ببينيد اينها اصلا اعتنائى به مرگ ندارند!(۲) ـــــــــــــــــــــــــــــ 📎پی نوشتها ۱.مقرم،مقتل الحسین،ص۲۲۷ ۲.پیام قرآن،ج۵،ص۳۵۱. ⚜ هنوز عضو نشده ای⚜ 👈 درکانال ن و القلم؛ عضو شوید @hosseinililab

#پیام_های_عاشورایی(۱۶) [منبر کوتاه] بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 💠تاریخ  از امام سجّاد(ع) روایت شده که[شب عاشورا] پس از سخنرانی امام حسین(ع) و جواب پرشور یاران آن حضرت(ع)، امام(ع) در حقّ آنها دعا کردند و فرمودند: «سرهایتان را بلند کنید و جایگاه خود را ببینید. پس یاران و اصحاب امام(ع) نظر کرده و جایگاه و مقام خود را در بهشت مشاهده کردند. امام(ع) جایگاه هر کدام از یاران را به آنها نشان می داد و می فرمود: «هذا مَنْزِلُکَ یا فُلانُ، وَ هذا قَصْرُکَ یا فُلانُ، وَ هذِهِ دَرَجَتُکَ یا فُلانُ» ای فلانی این منزل تو است و ای فلانی این منزل توست. پس یاران امام(ع) با سینه و صورت به استقبال شمشیر و نیزه می رفتند تا زودتر به درجات و منازلی که دیده بودند برسند.» پس از پایان جلسه، «بریر بن خضیر» از حضرت(ع) اجازه خواست تا برود و عمر بن سعد را موعظه کند، امام(ع) پذیرفت. آنگاه بریر نزد عمر بن سعد رفت و به چادرش وارد شد و بدون آنکه سلام کند نشست. عمر خشمگین شد و گفت: «ای برادر همدانی چه چیز تو را از سلام کردن بر من باز داشت؟ آیا مسلمان نیستم و خدا و رسولش را نمی شناسم و به حق گواهی نمی دهم؟» بریر گفت: «اگر آن طور که تو می گویی خدا و پیغمبر شناس بودی عازم کشتن خاندان پیامبر(ص) نمی گشتی وانگهی این فرات زلال است که امواجش مانند شکم مار درهم می پیچد و حیوانات عراق از آن می نوشند؛ اما حسین بن علی(ع) - و برادران و زنان و خاندانش- از تشنگی می میرند. تو آنان را از نوشیدن آب فرات مانع گشته ای و فکر می کنی که خدا و رسول(ص) او را می شناسی؟» عمر سعد اندکی سر به زیر انداخت و آنگاه سرش را بلند کرد و گفت: «ای بریر به خدا قسم یقین دارم که هر کس با آنان بجنگد و حقشان را غصب کند ناگزیر در آتش است؛ ولی ای بریر آیا از من می خواهی که ولایت ری را واگذارم که به دیگری برسد؟ به خدا سوگند نفس من چنین چیزی را نمی پذیرد.» آنگاه گفت: «عبیدالله به جای قوم خویش مرا به اجرای نقشه ای فرا خواند که اینک در پی انجام آنم به خدا سوگند، می دانم و سرگردانم و میان دو خطر خویش اندیشناکم آیا ملک ری را رها کنم، در حالی که آرزوی من است یا آنکه گناه قتل حسین(ع) را به گردن گیرم؟ در کشتن حسین(ع) آتشی است که جلوگیری از آن ممکن نیست و ملک ری نور چشم من است.» پس بریر نزد امام(ع) بازگشت و گفت: «ای فرزند رسول خدا(ص)، عمر بن سعد در برابر ملک ری به کشتن تو رضایت داده است.»(۱) ✅پیام ها ➖ خبر دادن از جزئیات شهادت یاران و نشان دادن بهشت به یاران؛ به علوم الهی و قدرت های غیبی امامان مربوط می شود که به مقتضای آیه شریفه «عِبَادٌ مُكْرَمُونَ لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ»بندگانى گرامى هستند که هرگز در سخن بر او پیشی نمی‌گیرند؛ و (پیوسته) به فرمان او عمل می‌کنند.(۲) از این دانش و قدرت های الهی فقط به مقداری که از طرف خداوند مأذون هستند استفاده میکنند. ➖«امر به معروف و نهی از منکر» در رفتار و گفتار امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت فراوان دیده می شود که یکی از آنها همان است که توسط بُریر در شب عاشورا انجام شد. ➖ اعتراف های فراوان از زبان جبهه دشمن در حقانیت امام حسین علیه السلام وجود دارد که سخنان عمرسعد با بریر یکی از آن هاست که جنگ با امام را باطل و مساوی با جهنمی شدن دانسته است. ➖ نقش «حُب دنیا» در سقوط افراد در این نقل تاریخی به عنوان یک عبرت مهم قابل توجه است ، امروز هم فراوانند افرادی که به خاطر رسیدن به موقعیت اجتماعی و به دست آوردن مادیات حاضرند کشور را بهم بریزند ، کشته شدن بی گناهان را دامن بزنند و با دشمنان دین و میهن همصدا شوند . ـــــــــــــــــــــــــــــ 📎پی نوشتها ۱.بحار الانوار،ج۴۴،ص۲۹۸ ۲.انبیا/۲۷ ⚜ هنوز عضو نشده ای⚜ 👈 درکانال ن و القلم؛ عضو شوید @hosseinililab

#پیام_های_عاشورایی(۱۷) 💠تاریخ  امام سجاد (ع)می فرماید: آن شب که پدرم فرداى آن کشته شد نشسته بودم و عمّه‏‌ام زینب پرستارى من مى‏‌کرد ناگاه پدرم برخاست و در خیمه دیگر رفت و «جَون غلام ابوذر غفّارى نزد او بود و شمشیر او را اصلاح مى‌‏کرد و پدر من مى‏‌گفت: یا دهر افّ لک من خلیل‏  کم لک بالاشراق و الأصیل‏ من صاحب و طالب قتیل‏  و الدّهر لا یقنع بالبدیل‏ و انّما الامر الى الجلیل‏  و کلّ حىّ سالک سبیلى‏ یعنى: اى روزگار افّ بر تو باد که بد دوستى، چه بسیار در بامداد و شام یار خود و طالب حق را کشته‌‏اى و روزگار بدل قبول نمى‌‏کند. کار واگذارده به خداوند بزرگ است و هر زنده بر این راه که من روم رفتنى است. امام دو بار یا سه بار این ابیات را تکرار کرد تا من مقصود وى را دریافتم. پس گریه گلوى مرا بگرفت و سکوت کردم و دانستم بلا فرود آمد و اما عمه‏‌ام زینب آنچه من شنیدم بشنید و رقّت قلب و زارى کردن شأن زنان است خوددارى نتوانست، برجست با سر برهنه و دامن‏کشان رفت تا نزد پدرم و گفت: «واثکلاه لیت الموت اعدمنى الحیوة الیوم ماتت امّى فاطمة و ابى علىّ و اخى الحسن یا خلیفة الماضین و ثمال الباقین» واى از این مصیبت کاش مرگ آمده و زندگانى مرا نابود کرده بود امروز مادرم فاطمه و پدرم على و برادرم حسن از دنیا رفتند اى جانشین گذشتگان و پناه بازماندگان.»... پس حسین (ع) سوى او نگریست و گفت: «يا اُخَيَّةُ ، اتَّقِي اللّه َوتَعَزَّي بِعَزاءِ اللّه، وَاعلَمي أنَّ أهلَ الأَرضِ يَموتون، وأنَّ أهلَ السَّماءِ لا يَبقَون، وأنَّ كُلَّ شَيءٍ هالِكٌ إلّا وَجهَ اللّه ِ الَّذي خَلَقَ الأَرضَ بِقُدرَتِهِ، ويَبعَثُ الخَلقَ فَيَعودونَ و هُوَ فَردٌ وَحدَهُ، أبي خَيرٌ مِنّي، واُمّي خَيرٌ مِنّي، وأخي خَيرٌ مِنّي، ولي ولَهُم ولِكُلِّ مُسلِمٍ بِرَسولِ اللّه ِ اُسوَةٌ»: اى خواهرک من بردبارى تو را شیطان نبرد از خدا پروا كن و به تسلّى بخشىِ او آرام باش. بدان كه زمينيان مى‌ميرند و آسمانيان باقى نمى‌مانند و هر چيزى از ميان مى رود جز ذات خدا كه با قدرتش زمين را آفريده است و مردم را برمى‌انگيزد تا همه باز گردند و او تنها بمانَد. پدرم از من بهتر بود . مادرم از من بهتر بود . برادرم از من بهتر بود و سرمشق من و آنان و هر مسلمانى پيامبر خدا (ص) است امام حسين (ع) با اين سخن و مانند آن او را تسلّا داد و به او فرمود: «خواهرم! تو را سوگند مى‌دهم كه به اين [سفارشم] عمل كنى: بر [ مرگ ] من گريبانْ چاك مده و صورت مخراش و چون در گذشتم ناله و فغان مكن...» سپس او را آورد و كنار من نشاند و به سوى يارانش برگشت و به آنان فرمان داد تا خيمه هاى خود را به يكديگر نزديك كنند و طناب هاى خيمه ها را در هم بتابند و خودشان در ميان خيمه ها قرار بگيرند و فقط سمتى را كه دشمن از طريق آن مى آيد باز بگذارند.(۱) ✅پیام ها ➖ وهابی ها این نقل تاریخی را دست گرفته اند که امام حسین(ع) از گریه و عزاداری نهی کرده اند حال شماها چرا بعد از هزار و چهارصد سال عزاداری میکنید؟ در پاسخ باید گفت:امام (ع) ضمن تسلی دادن به خانواده‌اش، به آنها توصیه می‌نمایند که بی‌تاب نشوید، گریبان چاک نکنید، صورت نخراشید، از خدا شاکی نشوید و چیز نگویید که شایسته شما نیست و یا از مقام و منزلت شما می‌کاهد. توصیه می‌نماید که نه اجر خود را ذایل کنند و نه در آن معرکه با بی‌تابی سبب شادی دشمن گردند. اما هیچ نفرمودند که گریه نکنید عزاداری نکنید . در واقع امام از برخی مصادیق بی صبری نهی فرمودند. وانگهی در برابر این حدیث احادیث فراوانی هم از امام حسین هم از سایر معصومین علیهم السلام در تأکید بر گریه و عزاداری وارد شده است ؛ امام حسین(ع) فرموده اند؛«أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ لَا یَذْکُرُنِی مُؤْمِنٌ إلا استعبر» من کشته اشکم [یعنی] هیج مؤمنی مرا یاد نمی کند مگر آنکه اشک می ریزد .(۲) و احتمال دیگری هم به نظر می‌رسد که این دستور ویژه برای حضرت زینب بوده چرا که مأموریت مهمی بر عهده داشته که هر گونه بی تابی آن مأموریت را مختل میکرد از این روی گفته شده حضرت زینب بعد از آزادی از اسارت و در کنار قبور شهدا گریه و ماتم نمایانی داشته گویا آن محدودیت برای عزاداری ایشان تمام شده بود به قول شاعر ترک؛ یئتنده غم منه هر یئرده گیزلین آغلامیشام دویونجا آغلاماغی کربلایه ساخلامیشام ➖با اينكه اهل بیتِ امام، در اثر ايمان قوى از شيكبايى والايى برخوردار بودند، ولى باز هم آن حضرت با توجه به و استثنايى بودن حادثه در مواردى بانوان و دختران خردسال و اصحاب و يارانش را به استقامت و پايدارى و شكيبايى توصيه مى نمود و با بيانات مهم و اثر گذار بر دلهايشان نيرو و آرامش ‍ مى بخشيد و براى استقبال از شهادت و اسارت ، آماده تر و دلگرمتر مى ساخت. ـــــــــــــــــــــــــــــ 📎پی نوشتها ۱.ارشاد مفید،ص۴۴۴. ۲.بحارالانوار، ج ۱۱۰، ص ۳۵۶ @hosseinililab

#پیام_های_عاشورایی(۱۸) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 💠تاریخ در شب عاشورا در خيمه هاى امام حسین(ع) جنب و جوش عجيب و نشاط فوق العاده اى به چشم مى خورد: يكى سلاح خود را براى جنگ اصلاح و آماده مى نمود، ديگرى مشغول عبادت و مناجات با پروردگار و آن ديگرى مشغول خواندن قرآن «لَهُمْ دَوِىُّ كَدَوِىِّ النَّحْلِ بين قائمٍ وَقاعدٍ وَراكِعٍ وَساجِدٍ» در آن شب در هر چند لحظه گروهى سواركار از لشكريان عمرسعد به عنوان ماءموريت و نظارت به پشت خيمه ها مى آمدند و به وضع اين خيمه نشينان سر مى كشيدند، يكى از آنان صداى امام (ع) را كه اين آيه شريفه را مى خواند، شناخت «وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ❁مَا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ»آنانكه كفر ورزيدند گمان نبرند مهلتى كه به آنان مى دهيم به نفع آنهاست بلكه به آنان مهلت مى دهيم تا بر گناهان خود بيفزايند و براى آنان عذابى است ذلتبار، خداوند مؤ منان را با اين وضعى كه هستند واگذار نخواهد نمود تا بد را از نيك و ناپاك را از پاك جدا سازد.(۱) آن مرد با شنيدن اين آيه گفت : به خدا سوگند! اين افراد نيك ، ما هستيم كه خدا ما را از شما جدا كرده است !! «برير» هم جلو آمد و به او پاسخ داد كه : اى مرد فاسق ! خدا تو را در صف ناپاكان قرار داده است ، به سوى ما برگرد و از اين گناه بزرگ خود توبه بكن ؛ زيرا به خدا سوگند كه ماييم افراد پاك . آن مرد از روى استهزا گفت :«وَاَنَا عَلى ذلِكَ مِنَ الشّاهِدِينَ» من نيز به اين شهادت مى دهم . آنگاه به سوى اردوگاه لشكر ابن سعد برگشت.(۲) ✅پیام ها ➖امام حسین(ع) با انتخاب اين آيه شريفه به رویارویی جدی دو گروه مؤمن و بی دین اشاره مى كند و این پیام را به مخاطب می رسانند که نبايد تفوق و برترى ظاهرى بی دینان، موجب ناراحتى و انكسار مؤمنان گردد بلكه اين پيروزى موقتى است و مهلتى است از سوى خداوند تا گروه جنايتكار هرچه بيشتر در منجلاب فساد و گناه قرار گرفته و يكسره در آن غرق شوند. و هر گروه و هر شخصى با داشتن روش ظالمانه مشمول چنين فرصت موقت باشد بايد خود را آماده روزى كند كه عذاب خدا به سخت ترين وجهى او را فرا خواهد گرفت . و گروه مؤ منان اگر روزى به بلا و مصيبت گرفتار مى شوند و به ظاهر با هزيمت و شكست مواجه مى گردند، باز هم به علت امتحان و آزمايش است تا پاكان از ناپاكان و نيكان از بدان متمايز گردند. و صحنه عاشورا صحنه آشکار از این نوع رویارویی است و ممکن است امروز ما هم ، در چنین موقعیتی قرار بگیریم و با سختی های چنین امتحانی مواجه شویم. ➖ در بخشی از این نقل تاریخی به توهم حقانیت و خود نیک پنداری، در افراد به عنوان عامل سقوط افراد اشاره می شود که با همه نشانه هایی که می توانست لشکر عمر سعد را به باطل بودن شان و حقانیت امام دلالت کند اما آنها با چشم پوشی از این نشانه ها سقوط خود را دامن زدند و قرآن کریم به این مسأله هشدار داده است؛«الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا»آنها که تلاشهایشان در زندگی دنیا گم (و نابود) شده؛ با این حال، می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند!»(۳) ➖در طول تاریخ افرادی که دعوت انبياى الهى را در برابر خواسته‌ها و تمايلات مادى و شهوانى خود مى‌ديدند، پيوسته با آنان دشمنى مى ورزيدند و يكى از ابزارهايى كه همواره براى شكستن اُبَّهت انبيا و رويارويى با رسالت الهى آنان بكار مى‌بردند استهزا بود، به‌ طورى كه خداوند هيچ پيامبرى را نفرستاد جز اين كه با سلاح استهزا به مقابله با او برخاستند: «ما يَأتيهِم مِن رسول اِلاّ كانوا‌ بِهِ يَستَهزِءون» (۴) ـــــــــــــــــــــــــــــ 📎پی نوشتها ۱.آل عمران/۱۷۸ ۲.سخنان حسین بن علی از مدینه تا کربلا، ص۲۰۹، به نقل از تاریخ طبری ۳.کهف/۱۰۴. ۴. يس/۳۰ ⚜ هنوز عضو نشده ای⚜ 👈 درکانال ن و القلم؛ عضو شوید @hosseinililab

#پیام_های_عاشورایی(۱۹) [منبر کوتاه] بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 💠تاریخ امام سجاد علیه السلام در یکی از گزارش های خود از صبح روز عاشورا چنین فرمود: «لَمَّا اشتَدَّ الأَمرُ بِالحُسَینِ بنِ عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ علیهماالسلام نَظَرَ إلَیهِ مَن کانَ مَعَهُ فَإِذا هُوَ بِخِلافِهِم ؛ لِأَنَّهُم کُلَّمَا اشتَدَّ الأَمرُ تَغَیَّرَت ألوانُهُم وَارتَعَدَت فَرائِصُهُم ووَجَبَت حدیث قُلوبُهُم. وکانَ الحُسَینُ علیه السلام وبَعضُ مَن مَعَهُ مِن خَصائِصِهِ تُشرِقُ ألوانُهُم وتَهدَأُ جَوارِحُهُم و تَسکُنُ نُفوسُهُم ، فَقالَ بَعضُهُم لِبَعضٍ : اُنظُروا، لا یُبالی بِالمَوتِ ! فَقالَ لَهُمُ الحُسَینُ علیه السلام : صَبرًا بَنِی الکِرامِ ، فَمَا المَوتُ إلاّ قَنطَرَةٌ تَعبُرُ بِکُم عَنِ البُؤسِ والضَّرّاءِ إلَی الجِنانِ الواسِعَةِ والنَّعیمِ الدّائِمَةِ ، فَأَیُّکُم یَکرَهُ أن یَنتَقِلَ مِن سِجنٍ إلی قَصرٍ ؟! وما هُوَ لِأَعدائِکُم إلاّ کَمَن یَنتَقِلُ مِن قَصرٍ إلی سِجنٍ وعَذابٍ . إنَّ أبی حَدَّثَنی عَن رَسولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله أنَّ الدُّنیا سِجنُ المُؤمِنِ وجَنَّةُ الکافِرِ ، والمَوتُ جِسرُ هؤُلاءِ إلی جَنّاتِهِم وجِسرُ هؤُلاءِ إلی جَحیمِهِم ، ما کَذَبتُ و لا کُذِبتُ». چون کار بر حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام دشوار شد، همراهیان او بدو نگریستند و او را برخلاف خود یافتند، چه، هرگاه کار دشوار می‌شد، رنگ آنها تغییر می‌یافت و گوشت تنشان به لرزه و دلهاشان به تپش می‌افتاد، در حالی که حسین علیه السلام و برخی از نزدیکان او رنگشان می‌درخشید و دل و جانشان آرام می‌گرفت. آنها به یکدیگر می‌گفتند: ببینید، از مرگ هیچ هراسی ندارد، و حسین علیه السلام بدیشان می‌فرمود: شکیبایی، ای بزرگ زادگان! مرگ نیست مگر پلی که شما را از بینوایی و سختی به بهشتهای فراخ و نعمتهای جاودان می‌رسانَد. کدام یک از شما خوش نمی دارد که از زندان به قصر درآید؟! چنان که مرگ برای دشمنان شما نیست، مگر در آمدن از کاخ به زندان و شکنجه. پدرم به نقل از رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: دنیا، زندان مؤمن و فردوس کافر است و مرگ، پل این جماعت است که آنها را به بهشتشان و اینها را به دوزخشان می رسانَد و من نه دروغ می گویم و نه به من دروغ گفته شده است.(۱) ✅پیام ها ➖درس‌هایی همچون: آزادگی، وفا، حق‌طلبی، مبارزه با ظلم، بصیرت، ایثار، شجاعت، عزّت، فتوّت و جوانمردی، شهادت‌طلبی، رضا و تسلیم، تکلیف‌محوری، عدالت‌خواهی، امر به معروف و نهی از منکر، امتحان، تولّی و تبرّی، احیای دین، اقامه نماز، پیروی از امام و… . یکی از درس‌های مهم حادثه عاشورا، «صبر و استقامت» است که در گفتار، رفتار، جهاد و شهادتِ عاشوراییان جلوه‌گر است. ➖یکی از مهم ترین عوامل صبر آفرین که در کلام امام حسین(ع) مورد اشاره قرار گرفته جهان بینی آخرت باور است؛ یکی از عوامل صبرآفرین، نگاه و بینش انسان به زندگی، مسائل آن و جهان امروز و آخرت است. وقتی دنیا ناپایدار است و مرگ به سراغ همه خواهد آمد، وقتی هر کس در هر شرایطی باید این جهان را بگذارد و برود، تحمل سختی‌ها و آمادگی برای شهادت بیشتر خواهد شد. ➖امام حسین (ع) برای اینکه یاران خود را بهشتی کند، چشم‌انداز روشن و امیدبخشی از فرجام کار صابران را به آنان نشان داد و شهادت همراه با صبر را پل عبور به آن فضای دل‌انگیز معرفی کرد. امام (ع) برای امیدبخشی، دلداری و انگیزه‌آفرینی در یاران خویش و خانواده‌اش و آمادگی آنان برای تحمّل سختی‌های این راه، ‌فرمود:«صَبْراً بَنِی‏ الْکِرَامِ‏ فَمَا الْمَوْتُ‏ إِلَّا قَنْطَرَةٌ یَعْبُرُ بِکُمْ عَنِ الْبُؤْسِ وَ الضَّرَّاءِ إِلَی الْجِنَانِ الْوَاسِعَةِ وَ النَّعِیمِ الدَّائِمَةِ» صبر و مقاومت کنید ای بزرگ‌زادگان! چرا که مرگ، تنها پُلی است که شما را از رنج و سختی عبور می‌دهد و به سوی بهشت گسترده و نعمت‌های همیشگی می‌رساند. ➖صبر عملی امام حسین (ع) در بارش مصایب نه تنها برای اصحاب الهام بخش و شگفت انگیز بوده در زیارت ناحیه مقدسه یک جمله وجود دارد« قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِک َ مَلآئِکَةُ السَّماوات» یا ابا عبدالله از صبر شما فرشتگان آسمان تعجب کردند، فرشتگان آسمان صبر حضرت نوح، صبر ایوب، حضرت ابراهیم و زکریا را دیده اند اما از صبر امام حسین علیه السلام تعجب کرده اند؛ معلوم است صبر ایشان از همه ی این صبرها بالاتر بوده و فاصله معناداری با تمام این صبرها داشته است. ـــــــــــــــــــــــــــــ 📎پی نوشتها ۱.معانی الأخبار، ص۲۸۸. ⚜ هنوز عضو نشده ای⚜ 👈 درکانال ن و القلم؛ عضو شوید @hosseinililab

#پیام_های_عاشورایی (۲۰) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 💠تاریخ دعاى امام در صبح عاشورا امام عليه السلام پس از اداى فريضه صبح ، صفهاى لشكر خود را آراست و وظيفه هريك از سران لشكر را معين نمود. در اين هنگام عمر بن سعد نيز به آرايش و تنظيم صفوف لشكر خويش مشغول بود و چون چشم امام عليه السلام به انبوه جمعيت لشكر دشمن افتاد و در مقابل خويش سيلى عظيم و موجى خروشان از دشمن را ديد دستها را به سوى آسمان بلند كرد و اين دعا را خواند: «اَللَّهُمَّ اَنْتَ ثِقَتىِ فى كُلِّ كَرْبٍ وَرَجائى فى كُلِّ شِدَّةٍ وَاَنْتَ لِى فى كُلِّ اَمْرٍ نَزَلَ بِى ثِقَةٌ وَعُدَّةٌ كَم مِنْ هَمٍّ يَضْعُفُ فِيهِ الفُؤ ادُ للّه وَ تَقِلُّ فيهِ الْحِيلَةُ وَيَخْذُلُ فيهِ الصَّديقُ وَيَشْمَتُ فِيهِ الْعَدُوُّ اَنْزَلْتُهُ بِكَ وَشَكَوتُهُ اِلَيْكَ رَغْبَةً مِنِّى اِلَيْكَ عَمَّنْ سِواكَ فَكَشَفْتَهُ وَفَرَّجْتَهُ فَاءنْتَ وَلِىُّ كلِّ نِعْمَةٍ وَمُنْتَهى كلِّ رَغْبَةٍ» خدايا! تو در هر غم و اندوه پناهگاه و در هر پيشامد ناگوار مايه اميد من هستى و در هر حادثه اى سلاح و ملجاء من چه بسيار غمهاى كمرشكن كه دلها در برابرش آب و راه هرچاره در مقابلش مسدود مى گردد، غمهاى جانكاهى كه با ديدن آنها دوستان ، دورى جسته و دشمنان زبان به شماتت مى گشودند، در چنين مواقعى تنها به پيشگاه تو شكايت آورده و از ديگران قطع اميد نموده ام و تو بودى كه به داد من رسيده و اين كوههاى غم را برطرف كرده اى و از اين امواج اندوه نجاتم بخشيده اى . خدايا! توئى صاحب هر نعمت و توئى آخرين مقصد و مقصود من.(۱) ✅پیام ها ➖ دعا و نیایش در سیره امام حسین(ع) در طول حیات شان جایگاه مهمی داشته است دعای عرفه نمونه کاملی از نیایش های بسیار زیبا و عمیق عرفانی آن حضرت است و در سخت ترین شرایط که شب و روز عاشوراست نیز این سیره زیبا ترک نشده است و امام (ع) با دعا و نیایش؛ معنویت، نورانیت و آرامش اردوی حسینی را تا لحظات آخر برقرار میکردند. امام حسین(ع) آخرین تلاش خود را برای هدایت افراد و بر افروختن چراغی ابدی برای هدایت بشریت انجام دادند و با دعا از درگاه خداوند به دنبال کمال و اوج گیری در این جهات می باشند که امام صادق(ع) در بیان رابطه دعا با کسب برخی از مقام های معنوی می فرماید: «انَّ عِندَ اللّهِ عَزَّ وَجَّلَ مَنزِلَةً لاتَنالُ الّا بِمَسألَةٍ»در نزد خداوند مقاماتى است كه بدون دعا كسى به آنها نمى رسد.(۲) ✔️در ادامه نکاتی دیگر در اهمیت دعا و نیایش تقدیم می شود؛ ➖دعا در دل انسان نور اميد مى تاباند. انسانى كه اهل دعا و متّكى به خداوند است - على ‏رغم مشكلات زياد و دشمنان جسور و فقر مالى و ... - اگر به درگاه‏ خداوند روى آورد و به او اميد ورزد و با او راز و نياز كند، نور اميد در دلش زنده مى شود و به رسیدن به اهداف امیدوار می سازد. و فقدان نيايش در ميان هر ملتى برابر با سقوط آن ملت است! اجتماعى كه احتياج به نيايش را در خود كشته است معمولا از فساد و زوال مصون نخواهد بود. ➖دعا، يك نوع آمادگى روحى و شايستگى معنوى و خودسازى است كه مى تواند در سلسله علل قرار گيرد و علّت ناقصه اى را كامل كند؛ زيرا فضل بى پايان خدا به اندازه شايستگی ها و لياقت ها به افراد مى رسد و بنابراين كسب شايستگى و لياقت مى تواند منشأ فضل و فيض تازه اى گردد. ➖دین و مذهب هرگز دعا را جانشين اسباب و عللى كه در دسترس آدمى است قرار نداده بلكه آن را چيزى مافوق آنها قرار داده؛ یعنی همان جا كه هيچ راه و وسيله ديگرى جز دعا برای شخص وجود ندارد و تنها روزنه اميد استمداد از نيرويى مافوق، نيروى لايزال مبدأ جهان هستى است. دعا درخواست فراهم شدن اسباب و عواملى است كه از دايره قدرت انسان بيرون باشد، آن هم از كسى كه قدرتش بى پايان و هر امرى برايش آسان است. در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) می خوانیم: «افْزَعُوا إِلَى اللَّهِ فِی حَوَائِجِكُمْ وَ الْجَئُوا إِلَيْهِ فِي مُلِمَّاتِكُمْ وَ تَضَرَّعُوا إِلَيْهِ وَ ادْعُوهُ فَإِنَّ الدُّعَاءَ مُخُّ الْعِبَادَة»در حوائج خود و به هنگام بروز مشكلات از خداوند مدد بطلبيد و در سختی ها به او پناه ببريد و در پيشگاه او تضرع و دعا كنيد چرا كه دعا روح و مغز عبادت است.(۳) ➖دعا خواص بسیار مؤثری در مبارزه با اضطراب هاى درونى نیز‏ دارد در برخی از روایات اسلامی نیز از «دعا» به اسلحه مؤمن [براى غلبه بر دشمن و حوادث] تعبیر شده است. ـــــــــــــــــــــــــــــ 📎پی نوشتها ۱.ارشاد مفید، ص۲۳۳. ۲. الكافی، ج۲، ص۴۶۶. ۳.مستدرک الوسائل،ج ۵ ص۱۷۴ . ⚜ هنوز عضو نشده ای⚜ 👈 درکانال ن و القلم؛ عضو شوید @hosseinililab

#پیام_های_عاشورایی(۲۱) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 💠تاریخ [اولین سخنرانی امام حسین(ع) در روز عاشورا] صبح روز عاشورا ، امام حسین عليه السلام پس از تنظيم صفوف لشكر خويش ، سوار بر اسب گرديد و از خيمه ها قدرى فاصله گرفت و با صداى بلند و رسا خطاب به لشكر افراد عمرسعد چنين فرمود: أيُّهَا النَّاسُ اسْمَعُوا قَوْلِى وَ لا تَعْجَلُوا حَتَّى أعِظُكُمْ بِمَا هُوَ حَقٌّ لَكُمْ عَلَىَّ؛ وَ حَتَّى أعْتَذِرُ إلَيْكُمْ مِنْ مَقْدَمِى عَلَيْكُم!فِإن قبلتُم عُذرِى، وَ صَدَّقتُم قولِى وَ أعطَيتُمُونِى النِّصَف مِن أنفُسِكُم كُنتُم يذَلِكَ أسعَدَ؛ وَ لَم يَكُن لَكُم عَلَىَّ سَبِيلٌ. وَ إن لَم تَقبَلُوا مِنِّى العُذرَ وَ لَم تُعطُوا النِّصفَ مِن أنفُسِكُم؛ فَأجَمِعُوا أمرَكُم وَ شُرَكَاءَ كُم ثُمَّ لَا يَكُن أمرُكُم عَلَيكُم غَمَّةً ثُمَّ اقضُوا إلَىَّ وَ لَا تُنظِرُونِ. إنَّ وَلِيَّىَ اللهُ الذَّى نَزَّلَ الكِتَابَ وَ هُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِيِن مردم ! حرف مرا بشنويد و در جنگ و خونريزى شتاب نكنيد تا من وظيفه خود را كه نصيحت و موعظه شماست ، انجام بدهم و انگيزه سفر خود را به اين منطقه توضيح بدهم اگر دليل مرا پذيرفتيد و با من از راه انصاف درآمديد راه سعادت را دريافته و دليلى براى جنگ با من نداريد و اگر دليل مرا نپذيرفتيد و از راه انصاف نيامديد همه شما دست به هم بدهيد و هر تصميم و انديشه باطل كه داريد درباره من به اجرا بگذاريد و مهلتم ندهيد ولى به هرحال امر بر شما پوشيده نماند، يار و پشتيبان من خدايى است كه قرآن را فرو فرستاد و اوست يار و ياور نيكان. (۱) ✅پیام ها ➖امام حسین(ع) با اينكه مى ديد دشمن به تمام معنا آماده جنگ است تا آنجا كه از رسيدن آب نيز به اردوگاه و اطفال آن حضرت جلوگيرى نموده است و دقيقه شمارى مى كند كه با كوچكترين اشاره اى حمله را آغاز كند، ولى آن حضرت همانگونه كه به هنگام ورود به كربلا گفت ، نه تنهاحاضر نبود شروع به جنگ نمايد بلكه مى خواست تا جايى كه ممكن است ، براى آنان موعظه ونصيحت كند كه از طرفى راه حق و فضيلت را از باطل تشخيص دهند و از طرف ديگر مبادا در ميان آنان كسى ناآگاه و ناشناخته در ريختن خون امام عليه السلام شركت كند و بدون توجه و آگاهى از حقيقت در ورطه سقوط و بدبختى ابدى قرار بگيرد. ➖ تذكر مى دهد كه مردم كوفه و لشكريان عمرسعد فكر نكنند او مى خواهد با ايراد اين سخنرانى اظهار موافقت و صلح و سازش با پيشنهاد دشمن بكند بلكه هدف وى اتمام حجت و بيان يك سلسله حقايق و واقعيات است كه آن حضرت با دارا بودن مقام امامت و وظيفه رهبرى و هدايت ، ناگزير است اين حقايق را با آنان در ميان بگذارد. ➖«اتمام حجت» شیوه اى براى احیا و ترویج فرهنگ گفت و گو تلقى مى شد؛ روشى که حضرت ابا عبدالله(ع) از سنت نبوى و علوى الهام گرفته بود. آن حضرت به وضوح مشاهده مى کرد که فرهنگ دعوت، تبلیغ و ارشاد، فراموش و خشونت، زور و ارعاب جایگزین منطق، مشورت و مناظره شده است. از این رو همواره کوشش مى کرد تا با احتجاج ها و اتمام حجت هاى خویش، اهمیت و پایبندى به اصل مذاکره را به عنوان یک سنت حسنه به مردم خاطر نشان سازد. ➖در نبردهای اسلامی، پیش از آنکه زبان سلاح به میان آید، «اتمام حجّت» می‌شود و با آیات و بیّنات، راه از چاه بازشناسانده می‌شود تا اگر جنگی پیش آمد، یا قومی به خاطر عملکرد زشت خویش گرفتار عذاب الهی شدند، از پیش حجّت بر آنان تمام شده باشد و نگویند که چشم و گوشمان بسته بود. در قرآن کریم از «بیّنه» داشتن پیامبران سخن به‌میان آمده است و نشان دادن آیات الهی را هم برای اتمام حجّت دانسته است، تا ایمان یا هلاک مردم، از روی بیّنه و حجّت باشد: «لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ یَحْیی مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ». تا هرکه هلاک می‌شود، از روی بیّنه هلاک شود و هرکه حیات ابدی می یابد ، از روی بیّنه باشد .(۲) ➖ تلاش برای روشنگری افراد فریب خورده یک تکلیف الهی است که مؤمنان باید این مرحله را به درستی به انجام برسانند تا حجتی باشد الهی، برای افرادی که از روی هواهای نفسانی راه شیطانی را به صراط حق ترجیح می‌دهند و برای توجیه خود بهانه تراشی میکنند. ـــــــــــــــــــــــــــــ 📎پی نوشتها ۱.تاریخ طبری،ج۶ ص۲۴۲. ۲. انفال/ ۴۳ ⚜ هنوز عضو نشده ای⚜ 👈 درکانال ن و القلم؛ عضو شوید @hosseinililab