ماجرای دادگاه میکونوس 🔺در سال 1992 (1371 ) وقوع قتلی در یکی از قهوه خانه های برلین، زمینه ای برای رویارویی ایران و اروپا شد. 🔹پس از این قتل، دستگیری یک ایرانی به اتهام ارتباط با این قتل موجب تشکیل پرونده ای شد که به موجب آن دادگاه برلین برخی مقامات جمهوری اسلامی را متهم کرد و برایشان احضاریه فرستاد. 🔹این دادگاه نمایشی بود که بازیگر اصلی آن #بنی_صدر رئیس جمهور فراری ایران بود که در دادگاه حاضر شده و از قول یکی از نیروهای وزارت اطلاعات ایران شهادت داد که رهبر، رئیس جمهور، وزیر خارجه و وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی کمیته طراحی این قتل بودند. به موجب این شهادت دادگاه برلین برای مقامات ایران #احضاریه فرستاد. 🔹این آغاز توطئه اروپایی برای فشار آوردن به جمهوری اسلامی بود. خیلی زود، دولت های اروپایی با استناد به رای این #دادگاه_نمایشی و مضحک، بی جهت سفرای خود را از تهران فراخوانی کردند و این اوج تیره و تار شدن روابط ایران و اروپا بود. 🔹رهبری در پاسخ به این اقدام اروپاییان گفت: «ملت ایران مگر با این حرف ها تسلیم می شود؟ بدانند، اگر همه اروپا هما ایران فاصله پیدا کند، قطع رابطه کند، یا هرچه بشود، ملت ایران به اعتماد اروپا و آسیا و این و آن، به این میدان قدم نگذاشته است که با رفتن آن ها احساس خالی بودن پشت خود را بکند... لذا به فرض اگر بتوانند همه اروپا را هم از ایران جدا کنند - که البته نخواهند توانست - اگر ده دشمن مثل اروپا هم در اطراف دنیا برای ایران درست کنند، این ملت با این ایمان و با این قدم استوار، در مقابل زورگوییهای نه امریکا و نه هیچ دولت دیگری، یک قدم به عقب نخواهد برداشت. پس، این برداشت و تفسیر و تحلیل غلط امریکاییها در این قضیه است که معلوم شد. نقش آنها هم این است.» ۷۶/۱/۲۷ 🔹این یک توطئه آمریکایی صهیونیستی بود که عروسک خیمه شب بازی اش اروپایی ها به ویژه دولت آلمان شده بود. 🔹مقامات دولت نیز به پیروی از رهبری مواضع قاطعی نسبت به اروپایی ها نشان دادند. 🔹کشورهای اروپایی وقتی با این مواضع از جمهوری اسلامی مواجه شدند و متوجه شدند خبری از کوتاه آمدن نیست، به فکر بازگشت افتادند. 🔹از آنجایی که اروپایی ها با وجود میل به بازگشت نمی خواستند از مواضعشان کوتاه بیایند، در اجلاس لوگزامبورگ جمع شدند و اعلام کردند شرطشان برای بازگشت، اعلام پایبندی ایران به حقوق بشر خواهد بود. 🔹و اما پاسخ رهبری: «یکی از حرفهای بسیار غلط اینها این بود که دور هم نشستند، عقلهایشان را یکی کردند و گفتند برویم از دولت ایران بخواهیم که به موازین حقوق بشر احترام بگذارد! من هر چه با خودم فکر کردم که روی موضعگیری اینها چه اسمی میشود گذاشت و معنای کارشان چیست، دیدم غیر از کلمه «وقاحت»، هیچ چیز دیگری نمیتوانم نسبت به کار آنها بگویم. در بیان این مطالب، آقایان وقاحت به‌خرج دادند. 🔹حقوق بشر؟! دولتهای اروپایی، بیشترین نقض حقوق بشر را در طول این یک قرن اخیر انجام داده‌اند. صد سال ، و اگر کسی قبل از صد سال را هم پیش برود، همین است. من تاریخ اروپا را تا حدود زیادی ورق زده‌ام و نگاه کرده‌ام. حداقل در این صد سال، همین آقایان اروپاییها، دو جنگ جهانىِ پر از مفسده به وجود آوردند. در کمتر از دو قرن... همین آقایان اروپاییها؛ همینهایی که دیروز در لوکزامبورگ نشستند و ریشهایشان را همقد کردند و با هم حرف زدند و حکمت(!) صادر نمودند، ده ها کشور دنیا را استعمار کرده اند.» ۷۶/۲/۱۰ 🔹اروپایی ها به انفعال افتادند. ایران نه تنها برای بازگشت سفرا درخواست نکرد، بلکه به بیانیه اجلاس لوگزامبورگ هم توجهی نکرد. بالاخره سفرای کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری به ایران بازگشتند. اما رهبری دستور داد سفیر آلمان را تا مدتی راه ندهند. 🔹آلمانی ها خیلی تلاش کردند برخلاف حرف رهبری بشود و لااقل یکی از سفرا بماند تا آلمان تنها برنگردد. آنها حتی تلاش کردند با دولت خاتمی که تازه روی کار آمده بود ،ارتباط برقرار کنند. اما دولت تازه وارد هم به آنها پاسخی نداد. و نهایتا همان شد که رهبری فرموده بودند. 🔹حضرت آقا بر اساس شناخت کاملی که روی کشورهای اروپایی داشتند، نوع #مواجهه_قاطعانه در برابر رفتار متکبّرانه آنان را در پیش گرفتند. ✅ایشان می دانستند اروپا با این برخورد خیلی زود #منفعل می شود. همین نوع برخورد سندی شد برای عزت جمهوری اسلامی ایران و حل یک بحران بین المللی که می توانست تا سال ها جمهوری اسلامی را گرفتار سازد.