بِعَلی...بِالْحُجَّةِ در این قرار دلتنگی #لیله_القدر می خواهم از گلایه ها و شکایه ها بنویسم که امام اول (علی ع) را به کنج غربت و امام آخر (مهدی عج) را به کنج غیبت نشاند؛ 🔸 گلایه امام علی (ع) از سبب غربت؛ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ صِرْتُمْ بَعْدَ الْمُوَالاةِ أَحْزَاباً؛ بعد از موالات و یکی شدن حول رسول اکرم (ص)، پیوندها را پاره کردید.(نهج البلاغه، خطبه 192) 🔸 گلایه امام عصر (عج) از سبب غیبت؛ «وَلَوْ اَنَّ اشْیاعَنا عَلَی #اجْتِماع_مِنَ_الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَاَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنَ بِلِقائِنا؛ یعنی اگر اجتماع قلوب (ولاء عرضی) بر عهد حفظ می شد، ظهور ما (ولاء طولی) به تاخیر نمی افتاد.(الاحتجاج، ۲، ۳۱۵) 🔸 همان گلایه چند روز قبل رهبر عزیزمان از غفلت و عقب ماندگی در مسئله‌ی اتّحاد دلها، عزمها و اراده‌های مردم؛ که همه‌‌ وظیفه داریم وحدت ملّی، اتّحاد مردم و اتّحاد مردم و مسئولین را حفظ و تقویت کنیم؛ این #سیاست_قطعی نظام جمهوری اسلامی از روز اوّل بوده است. (قاعده ثابت) (1403/01/01) 🔹 آری؛ فرج همین جاست؛ در اجتماع قلوبمان، در پیوند دلهای مومنان، در صبر و بخشش و دلسوزی، در زدودن شکاف های اجتماع، در تزریق اخوت به رگ های حیات اجتماع و سیاست. پ.ن؛ بازسازی ساختارهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعه با نرم افزار ولاء عرضی و اجتماع قلوب بر عهد ولاء طولی، به کمال می رسد؛ نرم افزاری که یگانه فناوری تحقق آن #جهاد_تبیین_و_جهاد_تالیف است. #اجتماع_قلوب #جامعه_پردازی ┄┄┅••=✧؛🇮🇷؛✧=••┅┄┄ ✍️ مهدی رشید eitaa.com/sin_syasat_Rashid

🟢 تحلیل جامعه شناختی امر اجتماعی و فرهنگی در ایران ✍️ سلسله یادداشت ها (1) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ از خدا که پنهان نیست، از شما چه پنهان؛ هنوز سردرگم ازدحام مومنانه لیله القدر حرم کریمه اهل بیت هستم که چطور آن #اجتماع_قلوب، آن پیوند دوشادوش، آن محبت و دستگیری های ماه مهمانی خدا به اختلاف و گسست و برائت و درگیری بدل می شود؟ چطور آن همدلی و همرنگی از بین می رود؟ باید قدری کلان تر، عمیق تر و عینی تر، مسئله را در قامت امر اجتماعی و فرهنگی در ایران بنگریم؛ امری که اثری از حکمرانی اجتماعی یکپارچه و نقشه جامع مهندسی فرهنگی در آن دیده نمی شود و همچون موج های سرگردان و شناور هر از گاهی به دل جامعه کوبیده، دردهایی ایجاد می کند و اندکی بعد فروکش می کند و دوباره و دوباره ... بویژه اکنون که مجددا طرح حجاب و عفاف آغاز شده است، به رویکردهای متفاوتی که در قبال آن وجود دارد می پردازیم؛ 🔶➕وضعیت شناسی 1️⃣ رویکرد اهمال؛ سکولارها با استدلال آزادی و برخی رویکردهای امنیتی با استدلال دفع گسل های اجتماعی و بحران های امنیتی، در مقابل هنجارشکنی عقب نشینی کرده و در تحقق ارزش های جامعه، دچار اهمال می شوند؛ 2️⃣ رویکرد اجبار؛ بخشی از نیروهای مذهبی و حتی متولیان امر اجتماعی_فرهنگی، مسئولیتشان را در مطالبه الزام سازی تقنینی و محدود سازی ساختاری منحصر کرده و با متهم کردن حاکمیت در دادگاه افکار عمومی، خودشان را تبرئه می کنند تمام و در عمل نهایتا در حد بیانیه یا تحصن متوقف می شوند و معتقدند که باید با فشار و اجبار، فرهنگ عمومی را سامان داد. 3️⃣ رویکرد بازار؛ برخی نهادهای حاکمیتی و فرهنگی بر بازاری سازی امر اجتماعی و فرهنگی تمرکز دارند و معتقدند باید با عواقب مالی و محدویت خدمات اجتماعی، هزینه هنجارشکنی را بالا ببریم یا مثلا برای جهاد تبیین، نهایتا بودجه تصویب کنیم (مصوبه مجلس و تذکر رهبری) 4️⃣ رویکرد ارشاد و اصلاح؛ تعدادی از مصلحان اجتماعی معتقدند که رویکردهای قبلی با ماهیت و جنس امر فرهنگی و اجتماعی، سازگار نیست و ابتذال یا انسداد برخی ارزش ها، نتیجه افراط و تفریط در اجبار و بازاری کردن و بسیط انگاری امر فرهنگی است؛ البته به معنای نفی تقنین و تنبیه قانون شکنان نیست بلکه برعکس بر اجرای این قوانین و ارزشها و نهادینه سازی آنها باید ایستاد اما با ضمانت اجرای نرم افزاری و باور و قلوب جامعه به عنوان اساس کار، نه زور یا پول. 🔸➕ ارزیابی 🚫 راهبرد دشمن، استحاله فرهنگی و مدنی است و از رویکرد اهمال، اجبار و بازار هم سوء استفاده می کند؛ 🚫 اهمال مطرود است؛ 🚫بازاری کردن امر فرهنگی هم نتیجه رویکردهای نئولیبرالیسی است؛ قطعا باید بهترین هزینه ها را برای ساماندهی فرهنگ و نهادینه کردن آن انجام داد اما مواجهه بازاری با امر اجتماعی و فرهنگی، اولین خودزنی در این عرصه است که آن را نابود می سازد. 🚫 اجبار حداکثری هم در تجربه زیسته ج.ا.ا و قبل آن، نه تنها مسئله را حل نکرده است، بلکه اتصالات شبکه ولاء عرضی و طولی که در نظام ولایت، زیرساخت و زیربنای تمام روبناهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... است، را به شدت آسیب زده. است؛ تقنین و ساختار کاملا ضروری است اما منحصر کردن امر در اجبار، به فرمایش امیر مومنان (فَإِنَّ الْعَسْفَ يَعُودُ بِالْجَلَاءِ(مهاجرت) وَ الْحَيْفَ يَدْعُو إِلَى السَّيْف (خشونت اجتماعی) می شود. حکمت 476)؛ سبب ایجاد نفرت، خشونت و نابودی سرمایه اجتماعی نظام دینی می شود؛ چنانکه اهمال هم سبب زوال ارزش ها و انحطاط اجتماع می شود. در اندیشه توحیدی، قدرت را برای قدرت و ثروت نمی خواهیم بلکه برای اقامه دین و اقامه دین برای رشد جامعه و شکوفا شدن استعداد انسان در مسیر قرب الهی است؛ تاکید میکنم اجبار و الزام لازم است در جای خودش، ولی اگر تمام مسئله شود، تلفات زیادی می دهد و حرکت کاروانی جامعه را مختل می سازد. لذا امام صادق ع به دو منطق حکمرانی اموی و علوی اشاره می فرمایند؛ أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ إِمَارَةَ بَنِي أُمَيَّةَ كَانَتْ‌ بِالسَّيْفِ وَ الْعَسْفِ وَ الْجَوْرِ وَ أَنَّ إِمَارَتَنَا بِالرِّفْقِ َ التَّأَلُّفِ وَ الْوَقَارِ وَ التَّقِيَّةِ وَ حُسْنِ الْخُلْطَةِ وَ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ فَرَغِّبُوا النَّاسَ فِي دِينِكُمْ وَ فِيمَا أَنْتُمْ فِيهِ.(وسائل الشیعه، 11، 430) ⁉️ حال باید چه کرد؟ الگوی ایجابی مطلوب چیست؟ 📣 تفصیل و پاسخ؛ یادداشت بعدی در 👇👇👇 ┄┄┅••=✧؛🇮🇷؛✧=••┅┄┄ ✍️ مهدی رشید eitaa.com/sin_syasat_Rashid