. «آدم می‌تواند تکه‌ای با ارزش و بی تردید حیاتی از وجودش را از دست بدهد و در عین حال به زندگی ادامه دهد. آدم روی دو پایش راه می‌رود و یکدفعه از زانو به پایین یک پایش قطع می‌شود، مثل چاقویی که از دسته‌اش جدا شود، و باز به راه رفتن ادامه می‌دهد. میشد بی سروصدا راه رفت یا با سروصدا قدم برداشت. میشد با هر دو پا محکم روی زمین کوبید. میشد بالا و پایین پرید. میشد یک پا را در دست نگه داشت. میشد با هردو دوید. میشد زانوها را هر چقدر که لازم بود خم کرد. میشد مشق نظامی کرد. اما همه اینها و خیلی کارها حالا دیگر امکان پذیر نیستند. چقدر از آن زمان که میشد بی صدا پایی را از پس پای دیگر گذاشت گذشته است؟» 📚 عصیان/ #یوزف_روت 📇 نشر بیدگل @skybook