. هر آنکس که بخواهد زنده بمانـد مجبـور اسـت خـود را ویـران کند تا در بسترتاریخی که به ظهور آمده، خود را از نـو بـسازد و در این راستا بخشی از منِ خود را که مربـوط بـه مرحلـه گذشـته این تاریخ است، دور بینـدازد و از تـصورات ذهنـیِ کهنـه بیـرون آید. براي جوان بودنِ یـک حرکـت، ایـن ویرانـی و از نوسـاختنِ خود را نباید فراموش کرد تا آماده الهـام تـازه باشـیم و از نـوعی تحول و تغییر استقبال کنیم تا ریشه‌ها همچنان باقی بمانند و گرنـه در کهنهگی خود می‌میریم. انقلابیون اگر متوجه حضوری کـه در آینده این جهان دارند، نشوند؛ معنای خود را از دست مـیدهنـد. انقلاب باید تا آخر، انقلاب باشد تا باقی بماند. 📚 بنیان‌های حکمت حضور انقلاب اسلامی در جهان بین دو جهان/ #اصغر_طاهرزاده @skybook

. شب‌های دعای ما شب قدر نیستند و دعاهای ماهم دعای قدردانی نیستند. ما در این شب‌ها معمولا یادمان می‌افتد که چه چیز نداریم، و اگر چنین شدیم، بهتر است که دعا را بگذاریم برای شب‌های دیگری و بیشتر اوقاتی را بیاد بیاوریم که در آن، نه یاد نداشته‌هایمان بلکه با یاد دوست، بهره‌های اندکمان از زندگی را هم بخشیده‌ایم تا پای عهد و یار، قدری با وجودتر‌ باشیم... و دستان بلندمان دستان پر از مهر ستایش ما باشند تا دو دوست راهی کاخ فرعونیان باشیم و دعایمان این باشد که پروردگارا؛ سینه ام را باز کن و کارم را آسان و گره از زبانم باز فرما تا سخن ساده ام را دریابند... و پس از آن از دنیادار بودن فرعون نترسیم و زبانمان از آیه خواندن نماند تا عهد سستمان رو نشود و مشت محکممان پوچ نباشد. شب قدر یعنی شب ایلیاتی‌ها شب ابرهای بهاری که بی سر و صدا می‌بارند و سبک و چابکند... علی(علیه السلام) بر منبر فرمود؛ ای کاش بجای شما هزار تن از قبیله بنی فراس داشتم... هنالک لو دعوت اتاک منهم فوارس مثل ارمیه الحمیم آن دور نشینان که اگر فراخوانشان دادی سوارکارانی مثل ابر بهاری تازنده می‌آیند و اگر کسی هنوز خود را و استعدادهایش را نشناخته و به بارش ننشانده باشد، در این شب باز از قدردانی و ستایش می‌ماند و مشغول می‌شود به عبادت بردگان نه عبادت احرار... کسی که از وجود خودش ناراضی است چگونه از ولی نعمتش راضی باشد او حتما یقه ولی نعمت را خواهد گرفت که چرا کم دادی آدمی مختار است می تواند بوجود خود وسعت دهد می‌تواند مثل خدا باشد: و خدا هم فقط برای خود عزت و کبریایی را برگزید ولی ماها بیشتر متکبریم و از باقی اوصاف خدا خالی... نه بخشنده‌ایم و نه بخشایشگر در مقابل تنگدستان متکبریم و در مقابل اغنیا فروتن. از اشتباهات خود به آسانی می‌گذریم و گناه را بر سر دیگری می‌اندازیم. در دنیای متکبران همه مقصراند جز خودشان. گناه خود را سهل و نادید می‌گیریم و گناه دیگری را بزرگ و غیر قابل بخشودنی... از دشمن می‌ترسیم و بر سر دوست داد می زنیم خوب است در این باقی مانده شبها از خود بپرسیم که راستی ما شیعه و مومن به چه کسی هستیم و شب‌های قدرِ تجارت زده‌مان با معاملاتمان در بازار در شب‌های دیگر چه تفاوتی دارد... و نشانی اینها همه اینکه ماها سخت از مرگ می‌ترسیم. #شب_های_قدر_کربلای_پنج @soha_sima

. سید محمد جان! از من خواسته‌ای عوامل تهاجم فرهنگی را افشا کنم، بسیار خب، گوش کن! شصت میلیون ایرانی هر کدام به اندازه وسع مالی و اخلاقی و فکری خود عامل تهاجم فرهنگی غربند. اگر می توانی با آنها برخورد کن! برادر من! آن جان گرامی که فرمود: «من لا معاش له لا معاد له» می‌دانست که معاش و معاد در چنان ربط و تعلقی نسبت به یکدیگر هستند که تفکیک آنها از یکدیگر محال است. به معاش مردم این سرزمین فکر کن تا حقیقت معاد آنها بر تو معلوم شود. کدام یک از ما معاشی داریم بیرون از عرصه تمدن غرب، که بخواهیم معاد خود را از چنگ این تمدن خارج کنیم؟ اگر به ظواهر و عادات دینی دل خوشی که بحمدالله جامعه ما از حیث ظاهر پریشان ترین جوامع است، اما اگر به بواطن و حقیقت امور التفات نشان می‌دهی، باید بدانی که راه نجات ما در تفکر است نه در احساسات و هیجان‌های موسمی و برخورد هجومی و صاعقه وار با معلول ها. آن چه تو با آنها می ستیزی معلولند نه علت، و صریح بگویم تا هنگامی که در میدان ستیز با توابع تهاجم فرهنگی هستی، آش همین آش است و کاسه همین کاسه. 📚 نامه‌های به یک بسیجی #یوسفعلی_میرشکاک #کالسکه @skybook

. مهرداد صدقی و چهارمین داستان طنز بلند او ...آبنبات نارگیلی... کتاب را که میخوانی احساس میکنی نویسنده کتاب قصد طنز نوشتن نداشته. احتمالا روز اولی که شروع به نوشتن کرده و بعد نوشته خود را خوانده یا یکی از دوستانش خوانده همانطور که لبخندی بر لبش آمده به استعداد شگرف او در طنز پی برده و این از خصوصیات نوشته‌های اوست که خواننده در موقعیت شخصیت داستان قرار میگرد و با نگاه نویسنده همراه می‌شود و رمان صرفا جملات و عبارت‌های خنده‌دار ندارد و اصطلاحا طنز آمیز نیست بلکه صدقی به اعماق زندگی ما می‌‌رود و طنز راز آلودی که دارد را برملا میکند و از این جهت او داستان نویس است و قصه گو. 🔹 #درباره_رمان 📚 آبنبات نارگیلی/ #مهرداد_صدقی 📇 #سوره_مهر ۳۸۴ صفحه/ ۷۵.۰۰۰ تومان @skybook

می‌دانی که همه این حرفها شوخی است. هدفم فقط یادآوری اعضای خانواده مان بود. راستی، اگر دوست داشتی، تو هم از خانواد‌ه‌ات برایم بنویس بدانم چه کار می‌کنند. پدرت را که در پلیس راه تنگراه دیدم و همان جا آدرس خانه تان را گرفتم. به او سلام برسان. مادرت را، از همان سالی که از بجنورد رفتید، دیگر ندیدم. چقدر خانم مهربانی بود! یادم می‌آید معلم بود. شاید دیگر بازنشسته شده باشد. به او هم سلام برسان. یک خواهر هم داشتی که الان شک دارم اسمش دنیا بود، دریا بود، یا درنا. به هر حال ببخش. حافظه‌ام زیاد خوب نیست و فقط یادم می‌آید از تو کمی کوچکتر بود. به او هم سلام برسان؛ هرچند شاید اصلا مرا یادش نیاید. وقت گرانبهایت را نمی گیرم. شاید داری از بیکاری جلوی تلویزیون تخمه میخوری. برایم بنویس کجایی و چه کار میکنی و بقیه هم چه کار می‌کنند تا بدانیم سرنوشت چه راهی جلوی پای هر یک از ما گذاشته. دوست عزیزتر از جانت، محسن جون نامه را دوباره خواندم و آن بخش «با هم تیپ میزنیم و می رویم در خیابان شالیکوبی قدم میزنیم» را حذف کردم. صلاح ندیدم درباره من تصور بدی پیدا کند. شوخی مربوط به بی بی را هم برداشتم. بعد از بازنویسی، نامه نهایی را تا کردم و توی پاکت گذاشتم. قطعا مهم ترین بخش نامه همانی بود که درباره دریا نوشتم. این همه نوشته فقط برای این بود که بفهمم دریا چه کار می‌کند و هنوز هم مرا به یاد می آورد یا نه؛ وگرنه امین هم برای من همان کاچه سابق بود. البته دلم واقعا برای امین هم تنگ شده بود و این بخش نامه را با صداقت نوشته بودم. 📚 آبنبات نارگیلی 🖊 مهرداد صدقی @skybook

. یودیت هرمان در مجموعه‌ی لتی پارک نوشتن داستان‌های خیلی کوتاه و موجز را می‌آزماید. به وضعیت کنونی شخصیت‌هایش توجه دارد تا حسشان را به خواننده منتقل کند. آدم‌ها به درون خود رفته‌اند و به مسائلی شخصی و بیشتر دوراهی‌های عاطفی‌شان می‌اندیشند که قبلا جور دیگری درباره‌ی آن‌ها فکر می‌کردند. 📚 لتی پارک/ #یودیت_هرمان #چاپ_قبل قیمت: ۲۲.۰۰۰ تومان @skybook

. چقدر النا زیبا بوده! دختری لاغر و خوشگل، چشم‌های سیاه و موهای قهوه‌ای تیره، کشیده مثل زه کمان، با آن سرخی در صورت که انگار مدام گونه هایش را نیشگون می‌گرفت. النا قوی بود، سر نترسی داشت، بشاش بود و گیج. دامن روی شلوار می‌پوشید، مثل زنهای کولی، زیورآلات ارزان قیمت استفاده میکرد و آرایش نمی‌کرد، موهایش آن قدر گوریده بود که انگار تمام روز را در تخت دراز می‌افتاد، سیگار میکشید، خاکسترش را روی زمین می‌تکاند و دراز می‌کشید. شب‌ها به هر حال می‌رفت سرکار، در میخانه‌ای در خیابانی با سنگفرش خراب، ساختمان‌های کلنگی، درهای باز، درخت‌های اقاقی چپ و راست، سپیدار توی حیاط‌ها. زمستان ها بوی ذغال سنگ می‌آمد و تابستان‌ها بوی خرزهره و غبار. النا زنی بود که شب‌ها موهایش را بالای سرش جمع می‌کرد و با مدادی نگهشان می‌داشت. دامن صورتی می‌پوشید روی شلواری سبز نعناعی، در میخانه را باز می‌کرد با جارو ته سیگارها را جارو میزد، آبجویی برمی‌داشت، دستگاه پخش موسیقی را روشن می‌کرد و ریسه‌ی لامپ‌‌های رنگی بین شاخه‌های اقاقیها را. بعد همه می آمدند. النا زیباترین دختران خیابان بود. #بریده_کتاب 📚 لتی پارک/ #یودیت_هرمان #چاپ_قبل @skybook

. 📚 قصه‌ای که انتخاب می‌کنیم/ تغییر تجربه‌های زندگی با روایت درمانی 🔹 نویسنده: دیوید دنبورو 📇 #نشر_اطراف ۲۳۸ صفحه/ ۶۸.۰۰۰ تومان @skybook

. همه می‌دانیم قرار نیست هیچ نسخه‌ی واحدی برای التیام زخم‌های گوناگون آدمی پیچیده شود. با این حال، کمتر لحظه‌ای از زندگی ما میگذرد که ذهن مان درگیر یافتن راهی برای حل مشکلات کوچک و بزرگ فردی، اجتماعی و جهانی یا دست کم دوام آوردن در برابرشان نباشد. میل به بقا چنان در ذات بشر نهادینه است که در اوج نا امیدی هم از پا نمی‌نشیند. معمولا فکر می‌کنیم هر راهی برای دستیابی به آرامش و رضایت نسبی به امتحانش می‌ارزد، از درددل‌های مادروفرزندی یا دوستانه گرفته تا مراجعه به مشاور و روانکاو و روان پزشک. کتاب قصه‌ای که انتخاب می‌کنیم از مجموعه‌ی کتاب‌های کاربردی در حوزه‌ی روایت درمانی است و می‌کوشد راهی برای تاب آوری در برابر مشکلات پیش پای مخاطب بگذارد. این کتاب میکوشد پرسش‌ها، ابزارها و ایده‌هایی در اختیارمان بگذارد که با آنها به خود و دیگران کمک کنیم و قصه‌های زندگی را از نو بخوانیم و بگوییم. قصه‌ها و راهکارهای کتاب راهی پیش پای خواننده میگذارند تا در رویدادهایی که معمولا نادیده گرفته می‌شوند معانی تازه بیابد؛ رفتارهای درخشانی را که اغلب از نظر پنهان می‌مانند با نگاهی نوببیند؛ از تجربه‌هایی که بیشتر اوقات کم ارزش شمرده می‌شوند به شناخت و مهارتی جدید برسد؛ و در دل موقعیت‌هایی که پوچ و بی ثمر انگاشته میشوند راه حلی برای مشکلاتش پیدا کند. قصه‌ای که انتخاب می‌کنیم راهنمایی گام به گام است که به زبان ساده برای کمک به افراد، خانواده‌ها و گروه‌های مختلف، خصوصا نوجوانان، نوشته شده تا بتوانند تجربه‌های ناخوشایند را در پرتوی نگاهی متفاوت به قصه‌های زندگی از سر بگذرانند، به تعریفی نو از هویت شان دست یابند و «با قصه» و «در قصه» ای زندگی کنند که خودشان برگزیده‌اند. #معرفی_کتاب 📚 قصه‌ای که انتخاب می‌کنیم/ دیوید دنبورو #نشر_اطراف @skybook

. آنها که از غریزه ها آزاد شده‌اند و علاقه به خودشان از روی وظیفه است و رسیدگی به خودشان به خاطر دستور حق است، اینها به آسانی می‌توانند هنگامی که محتاج تر و یا کم ظرفیت تر از خود را مشاهده کردند، مال خود را که مال خداست، به او ببخشند و حتی چند شب گرسنه بمانند. زیربنای ایثار علی(ع) و یا آنهایی که قرآن به ستایش و مدحشان اشاره دارد که "یُؤثِرونَ عَلى اَنفُسِهِم وَلَو کانَ بِهِم خَصاصَه"، همین آزادی و عشق به خداست. آنها مالی را می‌بینند که مال خداست و انسان‌هایی را می‌بینند که نسبت اینها با او یکی است. با این دید، هرکه محتاج تر و یا کم ظرفیت تر است مقدم تر است، نه هرکه مال در دست اوست جلوتر باشد و مقدم تر باشد. 📚 انفاق/ علی صفایی حائری 📇 لیله القدر @skybook

. #تازه_ها 📚 تنگ سالی خاطرات مردم محله "علی قلی آقا" اصفهان از دوران کشف حجاب، ممنوعیت روضه، و قحطی پژوهش و مصاحبه: #دفتر_تاریخ_شفاهی_اصفهان 📇 راه یار/ چاپ اول۱۴۰۱ قیمت: ۴۰.۰۰۰ تومان @skybook

. ماه رمضان بود. با مادر رفتیم خانه میرزاعباس. آنجا تنها جایی بود که در آن روزها مراسم احیا برپا می‌شد، آن هم پنهانی. آقای جعفری هرچند عبایش را برده بودند ژاندارمری و چیده بودند، باز منبر می‌رفت و روضه میخواند. نیمه شب بود. چیزی از احیا نگذشته بود که صدای دویدن چند جفت پوتین همه را سراسیمه کرد. با صدای کوبیدنشان به در، قلبم از جا کنده شد. میرزا عباس هول کرده بود. کدام بدجنسی را‌پرتش را داده بود به نظمیه، خدا میداند! خانه اش یک اتاق اندرونی داشت با درهای ارسی همگی رفتیم توی اتاق، در را کشید پایین. نشسته بودم بغل مادرم. پنج شش ساله بودم. آن تاریکی برایم وحشت انگیز بود. در خانه باز شد. از شیشه‌های رنگی و خاک گرفته ارسی، سایه‌های بلندی را می‌دیدم که مدام این طرف و آن طرف می‌دویدند. صدای آژانها می‌آمد. دستهایم می‌لرزید. اتاق ساکت بود. به جز صدای نفس هایمان چیزی شنیده نمیشد. داشتند تمام خانه را می‌گشتند. صدای میرزا عباس می‌آمد که بهشان می‌گفت: «خلوت رو هم که دیدین بسته بود. من کی رو آوردم که روضه بخونه و احیا بگیره؟ بیخودی یه چیزی گفتن.» بالاخره رفتند. ارسی رفت بالا. نشستیم بیرون. آقای جعفری آهسته روضه خواند. ماهم آهسته گریه کردیم. روزگار غریبی بود... #بریده_کتاب 📚 تنگ سالی خاطرات مردم محله "علی قلی آقا" اصفهان از دوران کشف حجاب، ممنوعیت روضه، و قحطی @skybook