♦️انسان در تولید انبوه 🔸هر چه پیش می رود انسان ها بیشتر شبیه یکدیگر می شوند. افراد ویژگی های منحصر به فرد خود را از دست می دهند و به جای این که مدل مخصوص به خود را بازسازی کنند، مدل های مختلف را انتخاب می کنند. مدل هایی که از قبل طراحی شده و ما مجبور به انتخاب یکی از آن ها هستیم. خوشحالیم که انتخاب می کنیم ولی حواسمان نیست که ساختن از انتخاب کردن با ارزش تر است. 🔸به نوع استفاده ما از شبکه های اجتماعی دقت کنید، قدرت انتخاب پیدا می کنیم که چه پیامی را منتشر کنیم،ولی پیامی که از قبل توسط دیگران تولید شده. فلسفه "فوروارد" کردن پیام ها دقیقا همین است. 🔸گاهی یک پیام به همه ی ابعاد دغدغه های ما اشاره نمی کند ولی چون مورد تأیید اجمالی ماست آن را در صفحه شخصی منتشر می کنیم. در مرور زمان آن ظرائف و دغدغه های شخصی ما به فراموشی سپرده می شود. چون آن قسمتی که مدلِ از پیش تعریف شده داشت، پر رنگ شد در حالی که سلیقه شخصی ما بروز نکرد و در سکوت باقی ماند. 🔸تفاوت وبلاگ نویسی با فوروارد کردن پیام ها در گروه های مختلف گوشی های هوشمند دقیقا در همین نکته است. در وبلاگ نویسی تک تک الفاظ و جملات توسط ذهن نویسنده ساخته و ترکیب بندی می شد و خب طبیعی است که نویسنده پاسخگوی تک تک کلمات و جملات متن خود خواهد بود. ولی "فوروارد" کردن پیام، معنای دو گانه ای دارد. پخش کننده آن را انتخاب کرده ولی پاسخگوی متنی که انتخاب کرده نیست چون آن را دیگری نوشته. مخاطب هم توقع پاسخگویی و تعهد در #فوروارد ندارد. 🔸در مرور زمان سخن، کلام و نوشته اعتبار خود را از دست می دهد و معانی الفاظ به تبع کانتکس ضعیفشان، بی اثر و نخ نما می شوند. زمانی که "نطق" بی اعتبار شد، انسان هم بی منطق می شود. انسان بی منطق دیگر ناطق نیست و این سرانجامی جز حیوانیت نخواهد داشت. #ملاحظه #محاکمه #سواد_رسانه_ای 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 🔰ملاحظات و محاکمات (دستنوشته های سید مجتبی جواهری) 💠 @sm_javaheri