ظهر امروز، تهران بودیم و سرما و شوفاژ! اذان مغرب و عشاء، بندرعباس بودیم و گرما و کولرگازی... . تفسیر پهناور بودن ایران اسلامی و عزیز ما! راهیار خوب استان، با خوش‌سلیقگی، امامان پایگاه‌های فرهنگی و اجتماعی را دعوت کرده بود تا در محله و مسجدی که خودش مشغول خدمته، گعده داشته باشن. وارد حیاط مسجد که شدیم، دیدن این جمع گرم و باصفا از نوجوونای محله در کلاس رزمی واقعا حالمون رو خوب کرد. 📝 روایت سفر به هرمزگان: روایت اول #روایت_سفر #استان_هرمزگان

چایی که آوُردن، گفتم نیازی به منبر و صندلی و دیتاپرژکتور و... نیست! همینطوری طرح بحث می‌کنم. تعارف نکردم، تجربه و اعتقادم همینه. هنوز هم خودمونی، دورهمی، بی‌تکلف و با تابلو و دوطرفه گپ زدن و مباحثه کردن، کیفیت آموزشی بالاتری داره و اثر عمیق‌تری می‌ذاره. با امامان پایگاه‌های اجتماعی درباره انواع نیازهای انسان مثل جسمی، روانی، روحی و... صحبت کردیم و از آمار نسبی مشکلات و احساس کمبود اهالی محله‌ها نسبت به این نیازها پرسیدم. بعد هم مباحثه کردیم که، چطور غرب با رویاپردازی، کدام نیازها را برای ما مهم‌تر و ضروری‌تر جلوه داده! آخرین گام جلسه، درخواست کردم هر کدام در چند جمله، رویای مطلوب خودشون برای ۲۰ سال آینده محله را تشریح کنن. صد البته این حرفها، چیزی نیستن که با یک گعده و تک جلسه و دوره تمام و حل شده تلقی کنیم. آغاز راه هستیم. راهی طولانی و سخت. بندرعباس باشی و هوای گرم، پذیرایی جلسه، بستنی میشه و شام هم فلافل! جای شما خالی 📝سفر به هرمزگان: روایت اول | روایت دوم #روایت_سفر #استان_هرمزگان