#رمانریحانه
#پارت ۶۶
من و مامان و بابا رفتیم حیاط بیمارستان نشستیم،داداش شهاب توی بیمارستان بود.....
تازه یکم گریه م قط شده بود که گوشیم زنگ خورد،داداش شهاب بود.
–بله؟
+سلام ریحانه بیا داخل بیمارستان کارت دارم!
–باشه.
+خداحافظ.
–خداحافظ.
قط کردم رفتم تو.
–سلام!
شهاب:سلام.
–چیزی شده؟کارم داشتی...
شهاب:آره....
–بگو من طاقتش رو دارم.
شهاب:محمد هادی!
–چی شده؟
شهاب:رفته توی کما!
–کما؟؟؟؟یا امام رضا.....
دوباره گریه م شروع شد.
شهاب:محمد حسین زنگ زد تا فهمید محمد هادی توی کماست گفت با کوثر مامانش میان بیمارستان.
–شهاب به مامان گفتی؟
شهاب:نه!
–چطوری بهش بگیم؟
شهاب:فعلا چیزی نگو..
–باشه!
دلم واسه محمد هادی تنگ شده بود، ته قلبم می سوخت!دلم می خواست بشینم فقط گریه کنم.
به هر زحمتی شد گریه م رو بند آوردم تا مبادا مامان بفهمه ...
ازجام بلند شدم و رفتم پیش مامان و بابا.
بابا:باهات چه کار داشت.
–هیچی چیز خاصی نبود!
بابا:باشه.
ادامه دارد.......
