❓چرا نام حضرت علی علیه السلام مثل دیگر انبیاء و پیامبر ص در قرآن نیامده است تا بر سر امامت اختلاف نشود؟ 🔰پاسخ 1⃣ اولا؛ در قرآن آیاتی وجود دارد که به گفته شیعه و اهل سنت ، جز بر علی(علیه السلام) و برخی دیگر از امامان(علیهم السلام)بر هیچ کس دیگری قابل انطباق نیست ، همچون آیه ولایت (مائده ، ۵۵) ، آیه مباهله (آل عمران ، ۶۱) و.. . 2⃣ ثانیا یکی از دلیل های نیامدن نام امامان(علیهم السلام) در قرآن ، این است که قرآن تنها کلیات مسایل را بیان کرده و تبیین جزییات آن ، به پیامبر(صلی الله علیه وآله) واگذار شده است. شخصی به نام ابی بصیر می گوید : از امام صادق (علیه السلام)پرسیدم : «مردم می گویند چرا از حضرت علی(علیه السلام) و اهل بیت او نامی در قرآن کریم نیامده است ؟» امام (علیه السلام)فرمودند : «به کسانی که چنین اعتراضی می کنند بگویید : همان گونه که نماز در قرآن آمده ، ولی سه یا چهار ]رکعت [ بودن آن مشخص نشده و پیامبر(صلی الله علیه وآله) آن را برای مردم تفسیر کرده ، همچنین زکات ]در قرآن[ نازل شده ، ولی مقدار آن مشخص نشده و رسول خدا(صلی الله علیه وآله)آن را برای مردم تفسیر کرده و... ، همین طور در قرآن آمده است که «أطیعوا اللّه و أطیعوا الرسول و أُولی الأمر منکم ; (نساء ، ۵۹) از خدا و رسولش و اولی الامر اطاعت کنید .» این آیه درباره علی و حسن و حسین (علیهم السلام)نازل شده و پیامبر(صلی الله علیه وآله)فرمود : «هر که من مولای اویم پس علی مولای اوست .» ]یعنی همان گونه که تفسیر جزییات نماز ، زکات و حج به پیامبر(صلی الله علیه وآله)واگذار شده که دستورهای الهی را به مردم برسانند ، معرفی أولی الامر نیز به ایشان واگذار شده تا آنها را به مردم معرفی کنند . [سپس امام صادق(علیه السلام) سایر آیات و روایاتی را که در این باره آمده فرموده است .۱ 3⃣ یکی دیگر از حکمتهای نیامدن نام علی و اهل بیت(علیهم السلام) در قرآن ، این است که در این کتاب الهی آیاتی درباره اهل بیت (علیهم السلام)نازل شده که بسان تصریح به نام آنان و بهتر از تصریح است ; مانند آیه ۵۵ سوره مائده که می فرماید : «ولیّ و سرپرست شما تنها خداوند و پیامبرش و افراد مؤمن هستند ; افراد مؤمنی که نماز برپای داشته و در حال رکوع زکات می دهند .» دانشمندان شیعه و اهل سنت نقل کرده اند که فقط حضرت علی(علیه السلام) در حال رکوع انگشتر خود را به فقیر داد .۲ ; در نتیجه ، تفاوتی نداشت که خداوند متعال بفرماید : «سرپرست شما خداوند و رسولش و حضرت علی(علیه السلام)هستند یا اینکه صفاتی از آن حضرت نقل کند که منحصر به فرد بوده و تنها بر حضرت علی(علیه السلام) منطبق باشد .» کسی که به دنبال حقیقت باشد ، از هر دو گفتار یک مطلب را می فهمد. 4⃣ اگر نام حضرت علی(علیه السلام)بصراحت در قرآن می آمد ، به احتمال نزدیک به یقین ، نااهلان قرآن را تحریف می کردند و به خاطر خصومت با آن حضرت و محو و حذف نام ایشان از قرآن ، در قرآن دست می بردند ; چنانکه تا مدتی تدوین احادیث پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) را به همین منظور ممنوع کردند ; ولی در صورتی که با ذکر اوصاف گفته شود ، دیگر افراد نااهل دست به تحریف آیات قرآن نزده و ولایت امیرمؤمنان علی(علیه السلام)نیز برای حقیقت جویان روشن می شود. شیعه و اهل سنت متفقند که پیامبر(صلی الله علیه وآله)فرمود : «من از میان شما می روم ; ولی دو چیز گرانبها بین شما به یادگار می گذارم که اگر به آن دو متمسک شوید ، هیچ گاه گمراه نمی شوید . کتاب خدا و اهل بیتم ، خداوند دانا به من خبر داده که این دو ، هیچ گاه از یکدیگر جدا نمی شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند .»۳ ________________________ ۱.غایه‏ المرام، محدّث بحرینی، ص ۲۶۵، چاپ سنگی ۲. پیام قرآن، ج ۹، ص ۲۰۱ ـ ۲۱۳ ۳. تنها در غایه‏ المرام، ص ۲۱۱ - ۲۳۵، ۸۲ منبع از اهل‏سنت و ۳۹ منبع شیعه @javadheidari110

غدیر، تقدیرِ خوشِ ظهور را ثبت نمود. #غدیر https://eitaa.com/roznevesht

مسئله غدیر یک حقیقت انکار ناپذیر است اما عده‌ای نصِّ قرآن را نیز انکار کردند اما اگر کسی مسئله امامت و ولایت راشناخت به طبع ولایت و امامت ِ سایر معصومین نیز برای او محرز می‌ شود و انگاه خودش را ملزم به تبعیت از آن بزرگواران می‌کند. لطفا ادامه‌اش را اینجا بخوانید... https://sahebnews.ir/1057177/ ✍سلاله‌اخلاقی #عید_غدیر #عیدولایت #یادداشت #خبرگزاری‌صاحب‌نیوز @solalehakhlaghi

جا نمانیم از بیعت... «غدیر» یعنی کسانی که از مسیر عقب مانده‌اند برسند و کسانی که جلو رفته‌اند برگردند تا با ولایت حرکت کنند. پس از ۱۴۰۰ سال تاریخ تکرار می‌شود، اما این‌بار محمد و علی یکی است. این‌بار، تنها دستِ برافراشته از آنِ آخرین ذخیرهٔ خاندان محمد و آخرین مرد، هم‌چون علی است. ای منتظر! به هوش باش که جا نمانیم از بیعت، چرا که جاماندگان «غدیر» نیز بیش از دیگران مدعی قربت و یاری بودند… #غدیر #بیعت‌‌باولایت

#تأثیرغدیرشناسی‌برمهدویت زیباترین حقیقت‌ تاریخ، حما‌سه‌ی غدیر خم است. روز غدیر، روز بسیار مبارکی‌ست؛ زیرا در این روز، کشتی نوح بر ساحل آرام گرفت. توبه‌ی حضرت آدم پذیرفته شد و حضرت ابراهیم علیه‌السلام به لطف‌الهی از آتش رهایی یافت. موسی‌ علیه‌السلام هارون را به امر الهی وصی و جانشین خود ساخت؛ و حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله در آن روز حادثه‌ی غدیر را رقم می‌زند که از همه‌ی اتفاقات آن روز فراتر و مهم‌تر است. اهمیت واقعه‌ی غدیر، به اندازه‌ای‌ست که وجود نازنین حضرت پیامبر به رعشه افتاده بود. به راستی چه چیزی بر پیامبر ابلاغ شده که او را این‌گونه هراسناک کرده است؟! این ترس، ناشی از آن بود که چگونه از عهده‌ی این مسئولیت سنگین برآید؛ زیرا عدم انجام آن رسالت، زحمات بیست و سه‌ ساله‌ی پیامبر را نشانه می‌رفت و با کوچکترین خطا ممکن بود، منافقین چراغی را که پیامبر با خون‌ دل برافروخته بود، به راحتی خاموش کنند. خداوند در سوره مائده آیه‌ی ۶۷ همین مسئله را بیان می‌کند و می‌فرمایند:«يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، به طور کامل (به مردم) ابلاغ کن و اگر چنین نکنى، رسالتت را انجام نداده‌اى. خداوند تو را از (خطرات احتمالی مردم) حفظ مى‌کند و همانا خداوند، گروه کافران (لجوج) را هدایت نمى‌کند». محور اصلی سخنان‌ پیامبر در خطبه‌ی غدیریه نیز، مسأله‌ی امامت و ولایت است؛ زیرا ولایت استمرار رسالت رسول‌ خداست. واقعه‌ی غدیر بزرگترین سند حقانیت شیعه و روشن‌ترین دلیل بر امامت امیر‌المؤمنین است. ما غدیر را نمی‌شناسیم تا امام را بشناسیم، بلکه شناخت غدیر در گرو شناخت امام است. رسول خدا نیز در این رابطه می‌فرمایند: « مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة هر کس که بميرد و امام زمانش را نشناسد مرگ او، مرگ دوران جاهلیت است». بدین‌معنا که او هم مانند مردمان دوران جاهلیت از دنیا رفته و از اسلام بهره‌ای نبرده است. روز غدیر، زمانی برای مؤمنین خوشایند و مبارک است که هر شیعه‌ای به فهم دقیق و عمیقی از معنای غدیر برسد. در حقیقت با تعمق در خطبه‌ غدیر درک کند که همان‌گونه که پیامبر علی علیه‌السلام را معرفی کرد، در فرازهای دیگر خطبه‌ نیز به وجود نازنین آخرین وصّی خود اشاره می‌کند و می‌فرماید: «أَلا إنَّ خاتَمَ الأَئِمَّةِ مِنَّا الْقائِمَ الْمَهْدِيَّ. أَلا إنَّهُ الظّاهِرُ عَلَى الدّينِ. أَلا إنَّهُ الْمُنْتَقِمُ مِنَ الظّالِمينَ. أَلا إنَّهُ فاتِحُ الْحُصُونِ وَهادِمُها. أَلا إنَّهُ غالِبُ كُلِّ قَبيلَة مِنْ أَهْلِ الشِّرْكِ وَهاديها ای مردم، آگاه باشید که آخرین پیشوا و راهنمای امت، از خاندان ما می‌باشد، او امام قائم حضرت مهدی علیه‌السلام است. بدانید که او بر همه‌ی ادیان پیروز خواهد شد و بدانید که او از همه‌ی ستمگران انتقام خواهد گرفت و بدانید که او تمامی دژهای دشمن را فتح کرده و آن‌ها را ویران خواهد ساخت». آنچه واضح است این است که پیام‌های بلند پیامبر، فقط مختص روز غدیر نبوده بلکه ناظر به همه‌ی عصر‌ها و قرن‌هاست. بنابراین، نکته‌ای که نباید از آن غافل شویم؛ شناخت وجود امام است. هر شیعه‌ای در هر دوره‌ای باید امام زمان خویش را بشناسد و یکی از راه‌های شناخت امام، مطالعه در زندگى آن امام است و به واسطه‌ی‌ آن مطالعات است که به صفاتی همچون عدالت و شجاعت و فداکاری‌های آن امام بزرگوار و ابعاد شخصیتی او دسترسی پیدا می‌کند. پیامبر در خطبه‌ی غدیر، حضرت مهدی را خاتم‌الائمه می‌خوانند، زیرا خداوند می‌خواهد فیض‌رسانی‌اش به بندگانش ادامه پیدا کند و به وسیله‌ی آخرین امام این عمل محقق می‌شود و ما شیعیان می‌توانیم از این واسطه‌ی فیض بهره ببریم و نگرش توحیدی خودمان را تقویت کنیم. پس هر اندازه که شناخت و معرفت ما نسبت به امام افزون شود ولایت‌پذیری هم بیشتر ‌می‌گردد زیرا این دو با یکدیگر رابطه‌ی دو سویه دارند؛ هر چه شناخت فرد نسبت به امامش بیشتر محبت و انس به او هم مضاعف گردد و زمانی‌ که محبت و معرفت به ایشان افزون گردد، ولایت‌مداری‌ فرد نسبت به ایشان نیز مضاعف شده و بر ایمانش افزده می‌شود. زیرا خداوند، هستی و استمرار آن را به حجت‌های خود بر زمین پیوند زده است، هر اندازه که توسل و اذعان به فضلِ آن‌ بزرگواران بیشتر باشد، جوشش فضل‌الهی نیز بیشتر خواهد بود. پس ما با بیان مقام حقیقی آن ذوات نورانی و میزان تأثیر و کارآمدی‌شان در همه‌ی هستی، نگرش توحیدی خود را تقویت می‌نمائیم و به این میزان درک می‌رسیم که فیض رساندن امام در جهان هستی دائمی‌ست و امام همیشه به یاد ما هستند و اگر به یاد ما نبودند مشکلات و گرفتارهای ما افزون‌تر می‌بود.