در باشگاهِ کشتی بودیم ، آماده می شدیم برای تمرین. ابراهیم وارد شد و چند دقیقه بعد یکی دیگر از دوستان آمد. تا وارد شد بی مقدمه گفت : ابرام جون ، تیپ و هیکلت خیلی جالب شده! تو راه که میومدی دو تا دختر پشت سرت بودند ،مرتب داشتند از تو حرف می زدند‌ ، بعد ادامه داد شلوار و پیراهنِ شیک که پوشیدی ، ساک ورزشی هم که دست گرفتی کاملا مشخصه ورزشکاری! به ابراهیم نگاه کردم‌...رفته بود توی فکر!! ناراحت شده بود ، انگار توقعِ همچین چیزی رو نداشت جلسهٔ بعدی که ابراهیم رو دیدم خنده ام گرفت! پیراهنِ بلند پوشیده بود و شلواری گشاد ، به جای ساکِ ورزشی لباس هارو داخلِ کیسهٔ پلاستیکی ریخته بود. از اون روز به بعد همیشه اینطوری باشگاه میومد بچه ها می گفتند : بابا تو دیگه چجور آدمی هستی! ما باشگاه میایم که هیکلِ ورزشکاری پیدا کنیم بعدهم لباسِ تنگ بپوشیم ، اما تو با این هیکلِ قشنگ و روفرمت آخه این چه لباس هاییه که می پوشی؟؟ ابراهیم به حرف های اونا اهمیت نمی داد ، به دوستاش هم توصیه می کرد که اگه ورزش برای خدا باشه میشه عبادت... (خاطره ای از #شهید_ابراهیم_هادی) مگه میشه دوستش نداشت؟؟؟!!🙂❤️ شهدا رو الگو قرار بدیم...✅ مبادا برای کسی جز خدا به تیپ و هیکلمون برسیم... وقتی همهٔ کارهات برای رضای خدا باشه اونوقتِ که خداهم یه شهادت زیرِ نامهٔ اعمالت مینویسه :) #خودمون_نوشت