تحلیل واقعه کربلا، جدا از مصائبش، یک وادی بسیار عجیبی از ظهور درک‌های توحیدی است. اگر این واقعه خوب تحلیل بشود، آن مرتبه خضوع تامّ در برابر حق تعالی با شهادت امام ظهور پیدا می‌کند. تا قبلش ظهور نکرده بلکه تا آخرین مرحله ظهور پیدا کرد وقتی امام حسین ـ علیه‌السلام ـ صورت به خاک گذاشت و آن کلام را اظهار کرد : «إلَهی رِضاً بِرِضَائِک لَا مَعْبُودَ سِوَاکَ». امام حسین ـ علیه‌السلام ـ علاوه بر ابراز توحید اعتقادی، توحید عملی را با حرکتش ظهور داد. یکی از مظاهر توحید عملی اینکه اعلام بکند که حاکمیت در عالم فقط حاکمیت خدا و دین خدا و ولیّ خدا باشد. این را به جهان اسلام و حتی جهان دینداران آن زمان اعلام کرد (یهود و نصاری که در دربار معاویه و يزید بودند هم فهمیدند). #استاد_محمدباقر_تحریری @sooyesama

ایمان در مراتب بالاي خود به سه قسمت توحید افعالی و توحید صفاتی و توحید ذاتی تقسیم می‌شود: الف ـ توحید افعالی: سالک هیچ استقلالی در فعل ،به ما سوی الله نداده و افعالش را از خود نمی‌داند و نمی‌بیند. ب ـ توحید صفاتی و اسمائی: سالک با نورانیت قلبی که به واسطه اعمال صالحي که انجام داده پس از مشاهده توحید افعالی، توحید صفاتی و اسمائی بر وی منکشف شده و کمالات خود و موجودات را مي بيند و حقیقت اسماء و صفات الهی بر وی تجلی می‌نماید. نهایت اين مسیر انبياء گذشته (علیهم السلام) بوده اند لکن کمالات انبیاء و سالکين گذشته و شرایع سابق محدود بوده و فقط می‌توانستند اسماء و صفات پروردگار را مشاهده نمایند و آن را متحد با ذات نامحدود بیابند... نهایت درجه کمال و قرب در سیر صعودی شهود فنای ذاتی موجودات در ذات حق تعالی و شهود عینیّت صفات با ذات او و بقاء بعد از فناء است، این حقیقت به صورت مقامي تحقق مي یابد که از آن به توحید ذاتی و تحقق به حقیقت توحید تعبیر می‌شود و عالی ترین صلاح ذاتی می‌باشد که انبیاء گذشته آرزوی رسیدن به آن را داشتند.که همان مرحله توحيد ذاتي است. تجلی حضرت حق در کوه طور حضرت موسی را بیهوش کرد که در مقام تکلیم تجلی صفات اوست، رؤیت حق تعالی و شهود ذاتی او به ظرفیتی بس بالاتر نیاز دارد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و سپس حضرات ائمه (علیهم السلام) با تبعیت کامل از آن حضرت نهایت آن مرتبه را حائز شده و به مراتب احدیت که حقیقت معنای "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ" است، رسیده اند که همان مقام برگزيدگي ايشان است. دلایل برگزیده بودن پیامبر و ائمه (علیهم السلام) از بین رسولان: ☄1. انبیاء گذشته از خداوند تبارک و تعالی درخواست الحاق به صالحین را داشتند، ☄2. حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرماید: "وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ"، (زمر 12) "و من مأمور شده ام که اوّل تسلیم شونده باشم"، اوّلیت رتبی و کمال است نه زمانی. ☄3. انبیاء گذشته در مشکلاتشان به وجود نورانی نبی اکرم و ائمه (علیهم السلام) متوّسل می‌شدند تا به این واسطه خداوند هم و غم را از ایشان برطرف نماید. وجود مبارک پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و حضرات ائمه (علیهم السلام) با رسیدن به نهایت درجۀ قرب و کمال و تحقق به حقیقت توحید مقام اوّلیت را حائز گشته اند، آیه شریفه، "مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلاَ نَصْرَانِيًّا وَلَكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ"، آل عمران، 67 ابراهیم را حنیف و مسلم معرفی و در آیه دیگر مقام ابراهیم و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله و سلم) را جداگانه ذکر می‌فرماید، " إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَاللّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ"، آل عمران 68" حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) و ائمه معصومین (علیه السلام) خود از برگزیدگان از بین پیامبران و جزء اصفیایی آنانند #استاد_محمدباقر_تحریری @sooyesama

مرتبه عالي توسل ...اين توجه كه در مراتبي از سلوك بر سالك جلوه گر مي‌شود... كه او همواره خود را در محضر امام عليه السّلام مشاهده كند و تمام شؤون خود و موجودات را در اختيار وي ببيند؛ زيرا ايشان واسطه فيض حق تعالي مي‌باشند لذا در ارتباطي قلبي، همواره خويشتن را خاكسار ساحت مقدّس امام عليه السّلام مي‌بيند و در هر خواسته تكويني و غير تكويني، دست نياز به محضر آن بزرگواران دراز مي‌نمايد تا ايشان مقام وساطت خود را براي او ظهور داده و او را به كمال لايق خود برسانند... عنوان بصري كه مشتاق بهره‌مندي از محضر نوراني امام صادق عليه السّلام بود و با برخورد تربيتي امام، به كلّي از اسباب ظاهري نااميد گشته بود، از دو عنصر توكل و توسل بهره جست و با التجا به آستان مقدّس پيامبر اكرم ـ صلّي ‏اللّه عليه وآله وسلّم چنين درخواست كرد: «خدايا! از تو مي خواهم كه قلب جعفر را نسبت به من مهربان كني و از دانش او چيزي به من ارزاني فرمايي كه با آن، به راه مستقيمت هدايت شوم» #استاد_محمدباقر_تحریری (شرح حدیث عنوان بصری) @sooyesama

در مشهد مقدس، بعد از نماز مرحوم آیةالله‌العظمی میلانی در محضر علامه طباطبایی بودیم، ایشان مدتی صبر می‌کردند تا ازدحام جمعیت کاهش پیدا کند تا به حرم مشرف بشوند و چند دقیقه‌ای هم سؤال و جوابی می‌شد. شخصی آمد و گفت من از راه دور آمده‌ام و می‌خواهم دست شما را ببوسم، ایشان فرمودند، همین کف حیاط را ببوس که از کله من بهتر است، این عین تعبیر ایشان است. ایشان در محضر امام معصوم برای خودشان ارزشی قائل نبودند. زمانی که ایشان به حرم مشرف می‌شدند، به ایشان گفته می‌شد که شلوغ است و مقداری صبر کنید، ایشان می‌فرمود خیر، من هم مانند بقیه مردم. برای خودش تشخصی قائل نبود که مثلاً کوچه باز کنند و خلوت کنند و امثال این کارها را انجام بدهند، بلکه خودشان را در محضر امام، داخل جمعیت می‌دیدند و ایشان از درب کفشداری تا داخل حرم را می‌بوسید و این مطلب را بنده از نزدیک مشاهده کرده‌ام ایشان در مصائب اهل‌بیت چشم گریانی داشتند، این مطلب مهمی است که شخصی در قله عقلانیت و مسایل فلسفی و مباحث علمی قرار دارد، اما در نهایت رقت قلب و صفای باطن است، در مجلسی دیدم ایشان عبایشان را کنار زدند که دستمال از جیبشان بردارند، دیدم اشک از صورتشان جاری است... #استاد_محمدباقر_تحریری @sooyesama