در «اوپانیشاد» گفته‌اند: روح مسعودی که به آزادی ممتاز شده، مراتب هستی را می‌پیماید، ابتدا به درخت «ایلیا» می‌رسد و در آنجا رایحهٔ سُکرآور برهمن به مشامش می‌رسد (شایگان، ادیان و مکتب‌های فلسفی هند، ج۱، ص۹۳). برهمن گاه به صیغهٔ خنثی استعمال می‌شود و در این صورت اشاره به ذات نامتناهی و بُعد تنزیهی حق است (همان، ص ۲۷۴-۲۷۵). #اوپانیشاد #درخت_ایلیا #رائحه_حقیقت @sooyesama