بسم الله الرحمن الرحیم انا اعطیناک الکوثر والله! ثم والله! لو صارت اطباق السماوات اوراقا، و اشجار الارضین اقلاما، و البحور السبعة مع المحیط مدادا، و الجن و الانس و الملک کتابا، لا یمکنهم شرح عشر من عشیر ما شاهدت من المعارف الالهیة و الحقائق الربانیة، الموصوفة فی الحدیث القدسی: «اعددت لعبادی الصالحین ما لا عین رأت، و لا أذن سمعت، و لا خطر علی قلب بشر»، المذکورة فی القرآن: «فلا تعلم نفس ما أخفی لهم من قرة أعین جزاء بما کانوا یعلمون». و لا یتیسر لهم بیان جزء من أجزاء ما عرفت من الأسرار الجبروتیة و الغوامض الإلهیة الملکوتیة المعبر عنها فی القرآن بما لم یعلم لقوله تعالی: «إقرأ و ربک الاکرم الذی علم بالقلم علم الانسان ما لم یعلم»، المؤمی الیها بتعلیم الرحمن، لقوله تعالی: «الرحمن علم القرآن خلق الانسان علمه البیان»، المسمات بکلمات الله التی لا تبید و لا تنفد، لقوله تعالی: «قل لو کانت البحر مدادا لکلمات ربی لنفد البحر قبل أن تنفد کلمات ربی ولو جئنا بمثله مددا»، و لقوله تعالی: «ولو أن ما فی الارض من شجرة أقلاما و البحر یمده من بعده سبعة أبحر ما نفدت کلمات الله إن الله عزیز حکیم». ترجمه: به خدا سوگند! باز هم به خدا سوگند! اگر طبقات آسمان‌ها صفحه گردند، و درختان زمین‌ها قلم گردند، و دریاها همراه [دریای] محیط مرکب شوند، و جن و انس و ملک نویسنده گردند، نمی‌توانند یک هزارم آن معارف الهی و حقایق ربانی‌ای که مشاهده نمودم را شرح کنند. معارف و حقایقی که در این حدیث قدسی توصیف شده است: «برای بندگان صالحم چیزی آماده کرده‌ام که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به قلب هیچ بشری خطور ننموده است». و در قرآن یاد شده است: «هیچ جانی نمی‌داند چه چشم روشنی‌هایی برای‌شان پنهان نموده‌ام؛ پاداش آن‌چه عمل نموده‌اند». و توان ندارند که جزئی از اجزاء آن معارف جبروتی و غوامض ملکوتی را که شناختم، بیان کنند. معارف و غوامضی که در قرآن به «ما لم یعلم» تعبیر شده است: «بخوان که پروردگارت کریم‌ترین شخصی است که به قلم تعلیم نمود؛ انسان را آن‌چه نمی‌دانست، آموخت». هم‌چنین اشاره به این معارف شده است، به «تعلیم الرحمن» در قول خدای تعالی: «الرحمن قرآن را تعلیم نمود، انسان را آفرید و او را بیان آموخت». معارفی که به «کلمات الله» نامیده شده‌اند، کلماتی که تمامی و پایانی ندارند: «بگو اگر دریا مرکبِ [نگارشِ] کلمات پرورگارم گردد، پیش از پایان [نگارشِ] کلمات پروردگارم خشک گردد، حتی اگر مانند او را به کمکش آوریم». و نیز به دلیل قول خدای تعالی: «و اگر درختان زمین قلم گردند، و دریا پس از آن با هفت دریا کمک شود، کلمات الهی پایان نپذیرند؛ خداوند عزیز است و حکیم». #سید_حیدر_آملی (جامع الاسرار و منبع الانوار، ص۷) ترکت للناس دینهم و دنیاهم شغلا بحبک یا دینی و دنیایی ای دین و دنیای حقیقی من! از شدت محبت تو، دنیا و دین عوامانه مردم را ترک کرده‌ام #توحید #کوثر @sooyesama

مرحوم سید حیدر آملی، عارفی شیعی و متصلب بر ولایت اهل بیت (ع) است. او در سال ۷۱۹ هجری قمری در آمل متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در همان دیار گذراند و برای ادامه تحصیلات راهی اصفهان شد. علوم ظاهری (فقه و اصول) را نزد اساتیدی چون فخر المحققین فرا گرفت. و در علوم باطنی (عرفان نظری و عملی) نزد نورالدین طهرانی، عبدالرحمن ابن احمد قیسی شاگردی نمود. می‌توان مراحل زندگی او را به سه بخش تقسیم نمود: ۱- مرحله اول (تحصیل علوم ظاهری و اشتغال به مناصب حکومتی): وی پس از تحصیل علوم دینی در اصفهان، به دیار خود آمل بازگشت و با اقبال مردم و حاکم وقت مواجه شد. و مناصب بالای حکومتی و رفاه و ثروت بالایی به دست آورد. این دوره مجموعا سی سال به طول انجامید. که بیست سال ابتدایی آن صرف تحصیل علوم دینی و باقی آن به تدریس و امور حکومتی اختصاص یافت. ۲- مرحله دوم (تحول روحی و سیر آفاقی و انفسی): سید حیدر درباره این دوره از حیات خویش می‌گوید: پس از کسب مراتب علمی و حکومتی، جاذبه‌های الهی اندک اندک در دلم نمودار شد. و می‌دانستم که علوم و خدمات حکومتی من، از آنجا که خالص نیست، سودی به حالم ندارد، اما قدرت ترک این مناصب را نداشتم. تا اینکه در سرّ خود از خدا خواستم تا توان ترک این حجاب‌ها را روزیم گرداند. پس رفته رفته دل‌کندن از آنها بر من آسان شد (تفسیر المحیط الاعظم و البحر الخضم، ص ۵۳۵). پس از این تحول، سید حیدر به تمام مناصب دنیایی و علمی خویش، پشت نمود و به تصریح خودش با یک خرقه راهی سفر می‌شود. سال‌های دراز بین عتبات عالیات و حرمین شریفین در رفت و آمد بود و به تناوب در آن‌ها به اعتکاف، خلوت و ریاضت مشغول می‌شد. در این بین رنج‌ها و بلایای بسیاری متحمل شد که فقر و مریضی کمترین آن‌هاست. ۳- مرحله سوم (گشایش قلبی و بروز مشاهدات): سوالِ حقیقت و پافشاری سید حیدر بر تحصیل آن، دریچه قلب او را به حقایق مرسل هستی می‌گشاید و معارفی عمیق و بی‌کران را روزی او می‌گرداند. آنگاه به الهام الهی دست به قلم برده، حقایق مشهود خود را می‌نگارد. کتاب شریف «جامع الاسرار و منبع الانوار» یکی از این آثار است. #سید_حیدر_آملی #سرگذشت @sooyesama

بسم الله الرحمن الرحیم انا اعطیناک الکوثر والله! ثم والله! لو صارت اطباق السماوات اوراقا، و اشجار الارضین اقلاما، و البحور السبعة مع المحیط مدادا، و الجن و الانس و الملک کتابا، لا یمکنهم شرح عشر من عشیر ما شاهدت من المعارف الالهیة و الحقائق الربانیة، الموصوفة فی الحدیث القدسی: «اعددت لعبادی الصالحین ما لا عین رأت، و لا أذن سمعت، و لا خطر علی قلب بشر»، المذکورة فی القرآن: «فلا تعلم نفس ما أخفی لهم من قرة أعین جزاء بما کانوا یعلمون». و لا یتیسر لهم بیان جزء من أجزاء ما عرفت من الأسرار الجبروتیة و الغوامض الإلهیة الملکوتیة المعبر عنها فی القرآن بما لم یعلم لقوله تعالی: «إقرأ و ربک الاکرم الذی علم بالقلم علم الانسان ما لم یعلم»، المؤمی الیها بتعلیم الرحمن، لقوله تعالی: «الرحمن علم القرآن خلق الانسان علمه البیان»، المسمات بکلمات الله التی لا تبید و لا تنفد، لقوله تعالی: «قل لو کانت البحر مدادا لکلمات ربی لنفد البحر قبل أن تنفد کلمات ربی ولو جئنا بمثله مددا»، و لقوله تعالی: «ولو أن ما فی الارض من شجرة أقلاما و البحر یمده من بعده سبعة أبحر ما نفدت کلمات الله إن الله عزیز حکیم». ترجمه: به خدا سوگند! باز هم به خدا سوگند! اگر طبقات آسمان‌ها صفحه گردند، و درختان زمین‌ها قلم گردند، و دریاها همراه [دریای] محیط مرکب شوند، و جن و انس و ملک نویسنده گردند، نمی‌توانند یک هزارم آن معارف الهی و حقایق ربانی‌ای که مشاهده نمودم را شرح کنند. معارف و حقایقی که در این حدیث قدسی توصیف شده است: «برای بندگان صالحم چیزی آماده کرده‌ام که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به قلب هیچ بشری خطور ننموده است». و در قرآن یاد شده است: «هیچ جانی نمی‌داند چه چشم روشنی‌هایی برای‌شان پنهان نموده‌ام؛ پاداش آن‌چه عمل نموده‌اند». و توان ندارند که جزئی از اجزاء آن معارف جبروتی و غوامض ملکوتی را که شناختم، بیان کنند. معارف و غوامضی که در قرآن به «ما لم یعلم» تعبیر شده است: «بخوان که پروردگارت کریم‌ترین شخصی است که به قلم تعلیم نمود؛ انسان را آن‌چه نمی‌دانست، آموخت». هم‌چنین اشاره به این معارف شده است، به «تعلیم الرحمن» در قول خدای تعالی: «الرحمن قرآن را تعلیم نمود، انسان را آفرید و او را بیان آموخت». معارفی که به «کلمات الله» نامیده شده‌اند، کلماتی که تمامی و پایانی ندارند: «بگو اگر دریا مرکبِ [نگارشِ] کلمات پرورگارم گردد، پیش از پایان [نگارشِ] کلمات پروردگارم خشک گردد، حتی اگر مانند او را به کمکش آوریم». و نیز به دلیل قول خدای تعالی: «و اگر درختان زمین قلم گردند، و دریا پس از آن با هفت دریا کمک شود، کلمات الهی پایان نپذیرند؛ خداوند عزیز است و حکیم». #سید_حیدر_آملی (جامع الاسرار و منبع الانوار، ص۷) ترکت للناس دینهم و دنیاهم شغلا بحبک یا دینی و دنیایی ای دین و دنیای حقیقی من! از شدت محبت تو، دنیا و دین عوامانه مردم را ترک کرده‌ام #توحید #کوثر @sooyesama