یکی از روزها صبح پس از نماز برای شرکت در جلسه اخلاق میرزا جواد آقا ملکی تبریزی به فیضیه رفتم. استاد به من فرمودند: میرزا عبدالله چه می‌بینی؟! این صحبت استاد گویا خود تصرفی بود که آن بزرگ در جان من کرد و حجاب ملکوت از برابر چهره‌ام برداشته شد. دیدم اشخاصی را که در فیضیه هستند و در ظاهر می‌بینم، اما باطن آنان را نیز مشاهده می‌کنم به صورت‌های گوناگون‌اند! بار دیگر فرمودند: فلانی چه می‌بینی؟ و من چون توجه کردم دریافتم ارواح مؤمنین روی صحن مدرسه فیضیه دور هم نشسته‌اند و با هم مذاکره می‌کنند! پس از آن استاد به من فرمودند: میرزا عبدالله فکر نکنی این‌ها مقاماتی است و به جایی رسیده‌ای؟! اینها در برابر آنچه در سیر و سلوک و تقرب الی الله به سالک می‌دهند هیچ است. #مرحوم_شالچی_تبریزی (طبیب دلها) #قرب_الی‌الله @sooyesama

این‌که بگوییم خداوند همه را بی‌استثناء دوست دارد مانند آن است که بگوییم در هرجا که باشید او با شماست. این بدان معنا نیست که ما هم با او هستیم و نیز نه بدین معناست که ما میهمان برکت و آرامش و سکینه‌ منطوی در وصال اوییم. مشکل ما آن است که غفلت راه مشاهده همه جایی خداوند و ورود به محضر او را از ما می‌گیرد. ما قلوب‌مان را گم کرده‌ایم و تا آن زمان که آن را باز نیافته‌ایم، از محضر خدا دور خواهیم بود. #ویلیام_چیتیک (در جستجوی قلب گمشده) #تمایز_احاطی #قرب_الی‌الله @sooyesama