مرحوم میرزا جواد آقا در «المراقبات» میفرماید: مهمترین مراقبت ماه رجب، توجه و تذکر ملک داعی است.
وقتیکه طفل به سن تحصیل رسید، باید مرتب به او تلقین کرد که شما یک استعداد علمی داری که باید با تحصیل، تغذیه شود؛ زیرا طفل مایل به بازی است و کنده شدن از بازیگری برای او دشوار است.
انسانها طفل راه خدا هستند. باید مرتب یادآوری کنند که یک استعداد الهی دارند و باید آنرا پرورش دهند. وگرنه بازیهای دنیا انسان را سرگرم میکند.
ملک داعی همان بنیهٔ الهی است، که آدمی را به ملکوت اعلی دعوت مینماید. باید به این شأن از وجود خویش توجه مداوم داشته باشیم. تا ندای آنرا ادراک کنیم.
طبق برخی روایات، ملک داعی که در ماه رجب، تنها شبها رخ مینماید. در ماه رمضان صبح و شام، در حال دعوت آدم به ملکوت عالم است.
سبب این أمر، روزهٔ روز و عبادات شب است که آدم را در أمر الهی شناور مینماید.
#استاد_محمود_امامی
(با تصرف و تلخیص)
#ملک_داعی
#ماه_رمضان
@sooyesama
آن نیکبختى که در ورطه من کیستم افتاد به دنبال درمان دردش مىرود و به نگهداشتن برنامه و یافتن استاد و دل به دست آوردن چاره خود مىکند.
و چنین کس را با شب انس سرشار است که صاحبدل است و طالب دیدار.
#علامه_حسنزاده
(رساله نور علی نور)
#معرفت_نفس
@sooyesama
اگر دل که عرش رحمن است به سوى آسمان حقیقت دهن باز کند و خواهان شروق نور حق شود البته خداوند فیاض دهن باز را بى روزى نمىگذارد.
بلکه روزى قلب که آب حیات علم است همواره از آسمان حقیقت فرو مى ریزد و حقیقة الحقائق فیاض على الاطلاق است.
کوتاهى و قصور از این سو است نه از آن سو. غرض اینکه ما نمىگیریم نه اینکه او نمى دهد.
#علامه_حسنزاده
(نامهها و برنامهها)
#دل
#اشراق_نور
@sooyesama
خداوند متعال در موارد متعددی در حدیث معراج صمت(لب بستن ازلغو و سکوت اندیشمندانه)را با گرسنگی با هم آورده و برای آنها آثار و نتایج مشترکی ذکر فرموده است.
شاید سرّ این مطلب آن باشد که بود و نبود اعمال نیک و بد به همین دو ویژگی بستگی دارد. به این شکل که هر گاه بنده شکمش گرسنه است و زبانش را حفظ میکند روح و روانش آرام یافته و به فطرت خویش متوجه میشود همین امر باعث سر زدن کارهای خوب از او میشود.
در مقابل شکم سیری و پر گویی و حفظ نکردن زبان سبب برانگیخته شدن شهوت و بیخبری از فطرت و افزایش اشتباهات و سرزدن بدیها از انسان میشود.
#آیتالله_سعادتپرور
(حدیث معراج، ج۱، ص۲۱)
#گرسنگی
#سکوت
#فطرت
@sooyesama
به سوی سماء
در حیرتم که با تو مرا چیست در میان؟ ای آشنای جان که ز چشمم شدی نهان دوری و قربِ جان و تن عکساند در
در حیرتم که با تو مرا چیست در میان؟
ای آشنای جان که ز چشمم شدی نهان
دوری و قربِ جان و تن عکساند در سلوک
دوری ز تن، اگرچه میانی مرا به جان
آری ز روزگار، مَطلَب چرخ سازگار
بس نکتههای تلخ، که همی گفت منکران
با قهر و مهر تو مرگ و حیات ماست
از قهر و مهر تو حیران من و جهان
روزی به صد خدنگ، کُشتی هزار بار
روزی به صد نوازش آمدی با روی گلرخان
گر نادرست بود، درستی نمیفزود
شوقی که یک نگاه فکندست در میان
آری ز نور، نور زاید و از جهل، جهل
افسوس از دو دیده کور مخالفان
دوش، از کتاب چو شنیدم نکات ناب
شیخ از سکوت مرا گفت این بیان:
با نفس فاسد خونریز، خون بریز
با متن واقع خود باش مهربان
#ر_س
@sooyesama
مرحوم حاج شیخ علی محمد
بروجردی نقل میفرمود: روزی با استاد سید علی آقای قاضی، به مسجد کوفه مشرف شده بودیم. مرحوم استاد برای عبادت، به محراب امیر مومنان علیه السلام رفت.
مدتی گذشت اما نیامد. رفتم ببینم چرا نیامدند، دیدم استاد در سجدهاند و چیزی زمزمه میکنند، که مفهوم نیست.
چون استاد بازگشت از او پرسیدم: آقا در سجده چه میفرمودید؟
فرمود: خداوند به تازگی فرزندی به ماعطا کرده... اختیار وی آن است که ما اختیار کنیم. غذا میدهیم میخورد، او را میخوابانیم، میخوابد و هکذا. من از خدا میخواستم که خداوند مرا مثل فرزندم نماید.
#آیتالله_سعادتپرور
رسایل عرفانی، ص۲۷۶
#عبودیت
@sooyesama