eitaa logo
مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه
3.7هزار دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
306 ویدیو
48 فایل
سایت مرکز: https://www.pasokh.org سامانه پاسخ: https://www.spasokh.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
قالَ الرضا (علیه السلام): «كَانَ أَبِي إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا يُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ الْكَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَيَّامٍ » امام رضا (علیه السلام) فرمود: هر گاه ماه محرم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و ناراحتی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت. (بحار الانوار، ج44،ص 284) مرکزمطالعات و پاسخگویی به شبهات ـ حوزه علمیه قم 🆔 @spasokh
💠 حجاب اجباری آری یا خیر؟ سؤال: چرا با وجود اینکه حجاب در دیگر کشورهای مسلمان اختیاری است در جامعه ما از طرف حکومت اجباري است؟ 📝 پاسخ: 1⃣ اصل وجوب حجاب از ضروریات دینی است که آیات و روایات فراوانی دلالت بر آن دارند، از جمله آیه 59 سوره احزاب و نیز آیات 30 و 31 نور که به پوشش گردن و سینه و نیز مخفی کردن زینت از نامحرم (به غیر از زینت هایی که خود به خود آشکار است) دستور می دهد. حضرت زهرا (س) نیز هنگام بيرون رفتن از منزل، از پوشش خاصي مثل چادر و روپوش استفاده مي‌کردند. با عنايت به این آيات، روايات و سیره زنان متدین در تاریخ اسلام، فقها حکم به وجوب پوشیده بودن تمام بدن زن در مقابل نامحرم و گناه بودن بی حجابی نموده و فقط دست‌ها تا مچ و گردي صورت را استثناء کرده‌اند. 2⃣ در تمامی سیستم‌های حکومتی، دولت می‌تواند نسبت به رفتارهایی که به خودی خود امور شخصی محسوب می‌شوند، ولی در یک بازه زمانی و شرایط خاص، آثار اجتماعی مهمی دارند، قوانینی وضع کند که دامنه اختیارات فردی را به سود منافع اجتماعی، تنگ‌تر کند، نظیر خرید و فروش و مصرف مواد مخدر که ابتدائا جزء امور فردی هستند اما به دلیل عواقب اجتماعی که دارد، در اکثر کشورهای دنیا ممنوع شده و جرم تلقی می‌شود. بی حجابی نیز اگر چه در ظاهر يک امر شخصي به نظر می رسد ولي به دلیل تبعات و مفاسد اجتماعی ناشی از آن، برای مردان، زنان و خانواده ها و نیز با توجه به وقوع آن در بستر جامعه و حریم عمومی در واقع از امور اجتماعي بوده و از این رو دولت اسلامی حق دارد با جعل قوانيني الزامی، از آن جلوگيري کند. 3⃣بی اعتنایی کشورهای اسلامی به این واجب الهی، نمی تواند توجیه‌کنندۀ بی‌حجابی باشد، همچنانکه در این کشورها شاهد آزادی بسیاری از ناهنجاری ها و مفاسد، فحشا، شرب خمر و دیگر گناهان هستیم که اگر بخواهیم عمل آن‌ها را ملاک قرار دهیم باید درها را به سوی این آسیب‌ها و زشتی های اجتماعی نیز باز کنیم. مرکزمطالعات و پاسخگویی به شبهات👈 🆔 @spasokh
💠 منافات عزاداری بر اهل بیت (علیهم السلام) با صبر سؤال: آیا توصیه آيات و روايات به صبر در برابر مصائب، با برگزاری مجلس عزاداری و گریه شیعیان بر امام حسین (علیه السلام) منافات دارد؟ 📝 پاسخ: 🔹با نگاهی به آیات و روایات می توان دریافت مراد از صبر در حوادث ناگوار، گریه و عزاداری نکردن نیست بلکه منظور جزع و فزع و اظهار سخنان بیهوده و باطل و اظهار نارضایتی نسبت به قضا و قدر الهی است، چنانکه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در مصیبت فرزندش، ابراهیم، به شدت گریه می کرد و در مقابل اعتراض اصحاب فرمود: «این گریه خشم و نارضایتی نیست بلکه گریه رحمت و رافت است و کسی که رحم نکند مورد رحمت واقع نمی شود.» (1) لذا عزاداری و گریه ای که از روی خشم نسبت به قضای الهی باشد مخالف صبر است اما گریه عاطفی که نشانه محبت و دلرحمی انسان است مصداق صبر نکردن نیست. 🔹برگزاری مجلس عزا عامل تسلی دل غم ديدگان است فلذا در روایات توصیه شده پس از مرگ مسلمان، سایر مسلمانان جمع شده، به بازماندگانش تسلی داده، آنان را به صبر توصیه کنند و برای از دنیا رفته، قرآن تلاوت کرده و درخواست آمرزش نمایند. 🔹کارکرد دیگر برگزاری مجلس عزا بزرگداشت یاد و خاطره شهدا، علما و اندیشمندانی است که با نثار جان خود جامعه اسلامی را حیات دوباره می بخشند، به ویژه شخصیتی همچون امام حسین که به خاطر ویژگی های خاصی که داشت روایت های متعددی برای بزرگداشت هر ساله حماسه ایشان وارد شده که نشانگر عدم منافات این مجالس با توصیه به صبر می باشد. 🔹مراسم و عزای امام حسین (علیه‌السلام)، یک حرکت دینی- سیاسی و اعتراض بر قاتلان و طرفداران آنها در تمام تاریخ می باشد تا هم نهضت حسینی و اهداف قیام آن حضرت همچنان در میان مسلمانان زنده بماند و هم جنایات یزید و هواداران او بر کسی پوشیده نگردد و این حوادث به شاخصی برای تشخیص حق از باطل تبدیل شود. 📚 پی نوشت: 1⃣. محمد باقر مجلسي، بحارالانوار ، (بيروت، داراحياء التراث العربي، چاپ سوّم) 1403 هـ 1983، ج 79، ص 90 ، ذيل روايت 43. پاسخ کامل در لینک زیر: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9440/ 🆔 @spasokh
💠 جنگ امام حسین (علیه‌السلام) در ماه حرام شبهه: با اینکه محرم جزء ماه هاي حرام است، چرا امام حسين (علیه‌السلام) در اين ماه جنگ کرد؟ 📝 پاسخ: پيش از اسلام در ميان ماه هاي قمري، چهار ماه (رجب، ذي القعده، ذي الحجه، محرم) ماه حرام نامیده می شد که در آن بر طبق سنت حتي در جاهليت جنگ و خون ريزي حرام و پيکار در آن زشت شمرده مي شد و هر قبيله اي هم که با هم جنگ داشتند، مانند: اوس و خزرج که 120 سال با هم نزاع و پيکار مي کردند، در اين چهار ماه متارکه مي کردند. از طرفی اسلام نیز بر این حرمت مهر تایید زد و جنگ در این چهار ماه را حرام اعلام نمود مگر اینکه دشمنان حرمت این ماه را شکسته و وارد جنگ شوند که در نتیجه مسلمانان حق مقابله به مثل با آنها را دارند و کار حرامی صورت نگرفته است.(1) 🔹در جریان حوادث مرتبط با شهادت امام حسین، امام (علیه‌السلام) که پس از امتناع از بیعت یزید به مکه رفته بود، به منظور جلوگیری از ریخته شدن خونش در ماه حرام، در روز هشتم ذی الحجه مکه را به سمت کوفه ترک کرد، اما یزیدیان، راه وی را در دوراهی کوفه بسته و او را به کربلا هدایت کردند و به دستور ابن زیاد آماده جنگ با امام شدند، در این میان امام حسین (علیه‌السلام) برای حفظ حرمت ماه حرام، طی نامه ای به عمر بن سعد، آیات مربوط به ممنوعیت جنگ در این ماه ها را متذکر شد، اما این هشدارها در وی اثر نکرد و در روز عاشورا نه تنها وارد جنگ با امام حسین (علیه‌السلام) شد بلکه اعلام کرد که آگاه باشید که من اولین کسی هستم که تیر به لشکر حسین (علیه‌السلام) انداختم. 👌از این روی آنکه در کربلا حرمت ماه حرام را شکست و وارد جنگ شد لشکر یزید بود و امام حسین ع به دلیل اینکه در حال دفاع بود عملش مطابق با نص قرآنی و فاقد هر گونه اشکالی بود. 📚 پی نوشت: 1⃣ بقره/194. پاسخ کامل در لینک زیر: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9441/ 🆔 @spasokh
💠آگاهی امام حسین (علیه‌السلام) از شهادت شبهه: آگاهي امام حسين (علیه‌السلام) از شهادتش در كربلا، چگونه با آيه «وَ لا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ» توجيه مي‌شود؟ 📝 پاسخ: روایت های متعددی حاکی از آن است که پیامبران گذشته، پیامبر اسلام، حضرت علی (علیه‌السلام) و حتی خود امام حسین (علیه‌السلام) از واقعه کربلا خبرداده اند. از این روی در اینکه امام حسین (علیه‌السلام) خبر داشتند که پایان کار ایشان با شهادت خواهد بود تردیدی نیست. با این حال، امام حسین (علیه‌السلام) در ماجرای کربلا بر اساس علم طبیعی خویش حرکت کردند، با یزید بیعت نکردند، به مکه رفتند، بر طبق احتمالی که در مورد احتمال ترورشان در موسم حج می دادند روز هشتم ذی الحجه از مکه خارج شدند و با توجه به دعوت کوفیان به سمت کوفه و نه کربلا حرکت کردند، اما روند حوادث به گونه ای شد که ایشان را به کربلا کشاند. بر این اساس روند حرکت امام از مدینه تا کربلا، صرفا بر اساس علم غیب نبوده و قابل محاسبه منطقی و عقلانی بوده است که توجه به آن اصل شبهه را از بین می برد. با این حال حتی اگر امام حسین (علیه‌السلام) بر اساس علم غیب و آگاهی به شهادت، به کربلا رفته باشد باز هم عمل ایشان انداختن جان خود در هلاکت نمی باشد زیرا: 🔹«القاء جان در هلاکت» در آیه 195 سوره بقره شامل کسانی که با ایثار و فداکاری در راه اسلام به شهادت می رسند نمی باشد، چون در این دنیا اهداف مقدسی وجود دارد که جان انسانها در برابر آن ارزشی ندارد همچون دین و حتی کسانی که اینگونه مسیر شهادت را بر می گزینند بر طبق آیات قرآنی دارای اجر عظیمی نزد پروردگار هستند.(1) 🔹 هلاکت مرگ بدون دلیلی است که باعث می شود تا انسان هم در این دنیا و هم جهان آخرت متضرر شود و مورد نکوهش همگان نیز قرار می گیرد ولی شهادت سرمایه ای است که طی آن اگر چه حیات زودگذر دنیوی را از دست می دهد اما هم حیات جاوید آخرت را می خرد و هم در دنیا به الگو و سرمشق برای انسانها تبدیل می شود. 🔹از جهت بعد توحیدی، تمام جهان هستی ملک پروردگار است و تمام دستورات او مصلحتی دارند و از این روی اگر پروردگار متعال به فردی اذن شهادت داده باشد، عمل به این دستور و اذن، نه تنها هلاکت نیست بلکه حیات جاوید و مطابق با امر پروردگار است. 📚 پی نوشت: 1⃣ (نساء/100) پاسخ کامل در لینک زیر: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9442/ 🆔 @spasokh
📝شبهه: اگر حضرت علي اكبر (علیه‌السلام) از صحنه كربلا زنده بيرون مي آمد به خاطر شباهت هایی که با پیامبر صلی الله علیه و آله داشتند به مقام امامت می رسیدند و مانع از امامت امام سجاد (علیه‌السلام) مي گرديد. پاسخ: 1⃣ امامت ادامه رسالت است و همانطور كه نبوت يك مقام و منصب الهي است و امكان ندارد مثلا فردي از طريق گزينش مردم به مقام نبوت برسد، امامت نيز مقامي الهي است و تنها از طریق نصب الهی تعیین می گردد[1] چرا که نبی و امام باید معصوم باشند و تشخیص معصوم نیز فقط توسط خداوند متعال صورت می گیرد حتی بنا بر روایات، اختیار انتخاب امام در دست ائمه نیز نمی باشد[2] بلکه این امر به وسیله خداوند متعال به رسولش و از طریق او به امام علی (علیه‌السلام) ابلاغ شده و هر امامی نیز آن را به امام بعد ابلاغ می کند؛[3] بر این اساس است که در کتاب شریف اصول کافی، علاوه بر تصریح به انتصابی بودن امامت، روایات مربوط به تصریح هر امام به امام برگزیده بعد از خود از جانب پروردگار نیز بیان شده است؛ از جمله این موارد وصیت امام حسین (علیه‌السلام) در مورد امامت حضرت سجاد (علیه‌السلام) می باشد. [4] 2⃣ حضرت علی اکبر علیه‌السلام از مقام و منزلت ارجمندی برخوردار بودند واز جهات خلقیات و شکل و شمائل نیز بسیار شبیه پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله بودند اما این بدین معنا نیست که ایشان معصوم و افضل هم بوده باشند؛ امام سجاد علیه‌السلام هم معصوم بودند و هم به لحاظ علم امامت و سایر ویژگی های لازم برای امامت افضل از حضرت علی اکبر علیه‌السلام بودند چنانکه در روایات وارده به عنوان جانشین امام حسین (علیه‌السلام) از او نام برده شده بود. از این روی حضرت علی اکبر (علیه‌السلام) حتی اگر در کربلا شهید نمی شد باز هم امام چهارم، امام سجاد (علیه‌السلام) بودند. پی نوشت: 1. سبحاني، جعفر، الهيات و معارف اسلامي، ص 352. 2.صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، ج 1، ص 422. 3. ر.ك: همان، ص 439، باب 22. 4. کلینی،محمد بن بعقوب،اصول کافی،اسوه،سوم،1375، ج2،ص360-388. پاسخ کامل در لینک زیر: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9443/ 🆔 @spasokh
📝شبهه چرا بعد از پذيرش دين اسلام حق خروج از آن را نداشته و به عنوان مرتد مجازات مي شويم؟ آیا این با آزادی عقیده منافات ندارد؟ پاسخ 1⃣ از منظر اسلام، پذیرش عقیده از روی اجبار امکان پذیر نمی باشد چرا که دین امری قلبی و درونی است و از این روی كساني نزد خداوند، دين دار و مؤمن محسوب مي شوند كه قلباً دين را پذيرفته، در درون خود به آن اعتقاد داشته باشند و تنها در اختيار خود فرد است كه چيزي را از لحاظ قلبي رد يا قبول كند. از این روی مسلمان ها با اختیار خودشان دین را می پذیرند. 2⃣ با وجود آزادی پذیرش دین، به منظور حفظ مرزهای اعتقادی و جلوگیری از سوء استفاده دشمنان و متزلزل شدن بنیان های دینی مردم، اسلام خروج از دین را ممنوع ساخته است و این اصلی است که یک فرد مسلمان به هنگام پذیرش دین، از آن مطلع بوده و با پذیرش آن وارد اسلام می شود و در نتیجه باید به لوازم آن نیز معتقد باشد که از جمله آنها ممنوعیت خروج از اسلام پس از پذیرش اولیه آن است. 3⃣با وجود ممنوعیت ارتداد، اگر کسی از اسلام خارج شده و عقاید خود را تغییر دهد ولی این عقاید را آشکار نکند احکام ارتداد شامل وی نمی شود، همچنین كساني كه در حال تحقيق باشند نیز مشمول حكم ارتداد نيستند حتي اگر نتيجه تحقيق آنها بازگشت از اسلام و گرايش به آيين ديگري باشد مشروط بر اينكه سخني برخلاف اسلام نگويند. بر این اساس اگر مسلمانی بر فرض محال، با تحقیق کامل به حقانیت دینی غیر از اسلام پی ببرد نزد خدا معذور است، لکن حق ابراز و تبلیغ و انتشار عقیده خود را ندارد. زیرا این امر زمینه ساز تجاوز به مرزهای عقیدتی و فکری اسلام است و اسلام به منظور حفظ امنيت داخلي جامعه اسلامي و جلوگيري از نفوذ بيگانگان و نامحرمان در حريم اعتقادات ديني مردم، مجازات سنگینی برای مرتدینی که به تبلیغ عقاید خود می پردازند در نظر گرفته است. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9444/ 🆔 @spasokh
📝شبهه نصف بودن دیه زن نسبت به ديه مرد ظلم به زن و نشانه ارزش پایین زن در اسلام است. پاسخ 1⃣ دیه بر خلاف عنوان فارسی آن، «خون بها» نمی باشد، چرا که ارزش انسان، بسیار فراتر از قیمتی است که به عنوان دیه در نظر گرفته می شود، فلذا برای خون انسان نمی توان بهایی در نظر گرفت. نقش دیه این است که از یک سو جنبه بازدارندگی برای جلوگیری از تکرار جنایت دارد و از سوی دیگر، جبران کننده خسارت اقتصادی وارده به خانواده مقتول می باشد. 2⃣ از آنجایی که از یک طرف، در نظام حقوقی اسلام، مرد مسئول تامین معیشت خانواده می باشد و صدمه به او بیش از صدمه به زن، باعث خسارت به اقتصاد خانواده می شود و از جانب دیگر حكم شرعي و قانوني با توجه به وضع غالب تعيين ميشود كه بر اساس آن، مرد تأمين كننده هزينه خانواده و داراي نقش مؤثرتر در وضع اقتصادي و مالي است لذا دیه مرد باید بیشتر از زن باشد، به ویژه اینکه با توجه به تفاوت های روحی و جسمی زن و مرد و نیز خشن و مشقت بار بودن برخی کارها، انجام آن ها خارج ازتوان زنان می باشد و در سایر کارها نیز به دلیل منافات با مسئولیت های مادری و فرزندآوری و نیز مشکلات اجتماعی ناشی از برهم خوردن وضع غالب موجود در درازمدت، بهتر است همین وضع غالب محفوظ شود. 3⃣ با توجه به اینکه تفاوت گذاری میان دیه زن و مرد، بر اساس ارزش زن و مرد محاسبه نمی شود و صرفا جنبه اقتصادی دارد، لذا دیه بالای مرد به معنای ارزش بالای مرد نسبت به زن نمی باشد و در اسلام، از نظر بعد انساني و الهي و ارزشي، تفاوتي بين زن و مرد وجود ندارد. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9445/ 🆔 @spasokh
📘 نام کتاب: «شبهات و ردود حول القرآن الکریم» مؤلف: آیت الله محمدهادی معرفت ناشر: قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید 👈این کتاب پاسخ گوی معروف ترین شبهات در مورد قرآن است که از یک مقدمه و پنج بخش تشکیل شده است. 📖 بخش اول به پاسخ شبهه ی مشهور شرق شناسان مبنی بر وجود مصادری برای قرآن پرداخته است. 📖بخش دوم پاسخ به شرق شناسان و روشنفکران مسلمان داخلی متأثر از آنها درباره ی ورود عناصری از فرهنگ باطل عرب جاهلی به قرآن است. 📖بخش سوم ضمن تأکید بر عدم وجود اختلاف و تناقض در آیات قرآن یکی از ابعاد اعجاز قرآن را مورد بحث قرار داده است. 📖بخش چهارم، موارد ادعا شده در قرآن که مخالف با مستندات علمی، تاریخی و یا ادبیات است به بحث گرفته شده است. 📖و بخش پنجم بر واقعی بودن قصص قرآن تأکید دارد. 🔹ضمنا این کتاب توسط چند تن از شاگردان ایشان در دانشگاه علوم اسلامی رضوی تحت عنوان «نقد شبهات پیرامون قرآن کریم» به فارسی برگردانده و چاپ شده است. 🆔 @spasokh
📝شبهه ایران کشوری اسلامی نیست و الا مثل برخی کشورها که ما آنها را «ظاهرا اسلامی» می نامیم حدود اجرا می شد. پاسخ 1⃣ هدف بسیاری از نظام های کیفری، پیشگیری از وقوع جرم است و در نفس وجود قوانین کیفری همانند اجرای کیفر، این جنبه پیشگیری وجود دارد؛ از مجموع قوانین و مقررات کیفری اسلام می توان استنباط نمود که هدف اصلی از قوانین، بازداشتن مجرم است. (1) 2⃣علاوه بر جنبه پیشگیرانه داشتن قوانین اسلامی، براي اجراي مجازات قاعده‌اي وجود دارد به نام قاعده درء، بدین مفهوم كه درصورت وجود شك و ترديد در اثبات یکی از جرایم مستوجب حد، قاضي نمي‌تواند مجازات حدّ را اجرا نمايد؛ يعني براي اجراي مجازات و حكم الهي يقين صد درصد لازم است. به عنوان مثال در ماده 198 قانون مجازات اسلامي 16 شرط براي تحقق جرم سرقت كه مستوجب قطع ید باشد، ذکرشده است. در غیر این موارد قاضی سلطه ای در قطع عضو که نوعی ولایت بر بدن مجرم است ندارد. 3⃣در نظام كيفري اسلام، در كنار عدالت، دو عنصر ديگر وجود دارد كه موجب انعطاف‌پذير شدن عدالت كيفري شده است و آن دو «توبه» و «عفو» است ازاین‌رو ارتكاب جرم لزوماً به مجازات منتهي نخواهد شد و ممكن است مجرم با توبه يا عفو از كيفر رهايي پيدا كند. 4⃣در جمهوري اسلامي ايران، اگر تمام شرايط موجود باشد دادگاه حكم الهي را جاري مي‌كنند، هرچند ممكن است حكم درملأعام نباشد و مردم از اجرای آن باخبر نشوند. پی نوشت: 1. خسروشاهي، قدرت الله و مصطفي دانش پژوه، فلسفه ی حقوق، قم انتشارات مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني، 1378، ص 222. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9446/ 🆔 @spasokh
📝شبهه قرآن، کتابی است فاقد وحدت موضوع که همه چیز مثل داستان، تاریخ، قانون و پیش بینی علمی دارد اما هیچ یک از اینها نیست لذا کتابي بدون موضوع است، در نتیجه معجزه نبوده و حتي در حد يک کتاب معمولي هم معتبر نيست. پاسخ 1⃣ موضوع قرآن بر اساس آیات، هدایت انسان ها به سبک زندگی توحیدی است(بقره/185) و از این رو بر خلاف کتابهای بشری که با اهداف جزئی نوشته می شوند، به همه‌ی موضوعاتی که برای هدایت انسان تا قیامت مفید و لازم بوده، پرداخته است و در این راستا از هر آنچه که به این هدف کمک می کند همچون داستان، اشاره به اسرار علمی، پیش بینی ها، شرح پیشینیان و ... بهره گرفته است و اگر در این مسیر برخی مباحث علمی را گذرا و ناقص مطرح کرده است بدین دلیل بوده که آن موارد ربطی به هدف هدایت نداشته است. 2⃣ معجزه کاری است که فرد مدعی نبوت آن را انجام می دهد و دیگران عادتا از انجام آن ناتوانند، از سویی پیامبر اسلام شخصی بود که دو سوم عمر خود را به صورت عادی در میان مردم زندگی کرده بود و تا آن زمان سخنی که ناشی از برتری وی بر سایر مردم از نظرعلم و آگاهی باشد از وی شنیده نشده بود، اما وقتی ناگهان کلمات و حقایقی را بر زبان جاری می سازد که بزرگان علم و ادب در برابرش زانو می زنند، در واقع کاری خارق العاده انجام داده و عمل او معجزه می باشد. 3⃣قرآن از جهت های مختلفی معجزه به شمار می آید همچون فصاحت و بلاغت، آموزه‌های توحیدی ژرف، توصیف پاره‌ای از پدیده‌های طبیعی که امروزه پس از کاوش‌های فراوان برای انسان کشف شده است، اخبار غیبی از رویداهای آینده، عدم اختلاف در مبانی و مطالب و ...، از طرفی چون هیچ کتابی را در دنیا نمی توان یافت که به این حد از جامعیت، شیوایی، ایجاز در عین گویایی، اتقان و استواری در مبانی و احکام باشد لذا از این منظر هم فراتر از هر کتابی بوده و معجزه به شمار می آید. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9447/ 🆔 @spasokh
📝شبهه در روز غدیر، امام علی (علیه السلام) نه به عنوان پیشوای سیاسی مردم بلکه به عنوان الگوی ایمانی و دوست پیامبر معرفی شد. پاسخ ماجرای غدیر خم، به صورت تواتر از طریق شیعه و سنی به دست ما رسیده به طوری که 110 صحابی و 84 تابعی آن را نقل کرده و علمای اهل سنت هم بدان اشاره کرده اند از جمله احمدبن حنبل، حاکم نیشابوری، ابن عساکر، فخر رازی، ثعلبی، حموینی، آلوسی، سیوطی، خوارزمی، سمهودی، متقی هندی، بلاذری و ... . منظور از «ولایت» در عبارت نبوی «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» که در غدیر نقل شده، ولایت عام است که شامل ولایت سیاسی می باشد و نه صرفا ولایت معنوی و یا دوستی زیرا: 1⃣ طبق نظر مفسران شیعه و سنی، آیه تبلیغ(مائده/67) در روز غدیر نقل شده که طبق آن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) باید چیزی را به مردم ابلاغ می کرد که عدم ابلاغ آن، معادل عدم ابلاغ رسالت بود که این مساله نمی توانست چند مساله فقهی و یا بیان دوستی با امام علی (علیه‌السلام) باشد، بلکه باید مساله مهمی همچون جانشینی باشد، چنانکه برخی مفسران همچون ابن عساکر و حبری بدان تصریح دارند، ضمن اینکه توصیه به دوستی امام علی (علیه‌السلام) یا معرفی او به عنوان الگوی ایمانی، مساله ای حساسیت برانگیز نبود که باعث نگرانی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) شده باشد و خداوند متعال بخواهدبه او قوت قلب دهد. 2⃣اینکه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) با پرسش «الست اولی بکم من انفسکم» ابتدا از مردم اقرار بر ولایت سیاسی اجتماعی خود می گیرد و آنگاه عبارت مشهور «من کنت مولاه ...» را بیان می کند حاکی از این است که ولایت در هر دو عبارت هم معنا هستند. 3⃣ فهم حاضران از این عبارت و پس از آن تبریک به امام برای انتصاب به خلافت و سروده شدن اشعار در این زمینه حاکی از معنای مشهور آن می باشد. 4⃣ مساله جانشینی امام علی (علیه‌السلام) فقط در غدیر مطرح نشده بود، بلکه از ابتدای بعثت به عناوین مختلف مطرح بود از جمله در حدیث یوم الانذار، حدیث منزلت، حدیث سفینه، حدیث ثقلین و ... که در کتب اهل سنت همچون صحیح بخاری، صحیح مسلم، سنن ابن ماجه، مسند ابن حنبل، سیره ابن هشام و ... اشاره شده است. 5⃣ سیره عقلا، سیره پیامبران پیشین و سیره خود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که حتی برای خروج یک روزه از مدینه، شهر را بی سرپرست رها نمی کرد، اقتضا دارد پیامبر اسلام وضعیت سیاسی اجتماعی بعد از خود را تعیین تکلیف کرده و مردم را درگیر مساله خلافت که تنش زا می باشد نکند. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9448/ 🆔@spasokh
📝شبهه از لحاظ تاریخی و جامعه‌شناختی، ریشه‌های مذهب تشیع به دوران صفویان می‌رسد؛ صفویان با پدیدآوردن مذهب تشیع و از طریق اعمال زور و خشونت، توانستند بر ایران مسلط شده و دامنه‌ حکومت خود را در تمام مناطق این کشور پهناور گسترش دهند. پاسخ 1⃣ هرچند صفویه نقش مهمی در گسترش مذهب تشیع در میان ایرانیان داشتند اما هرگز نمی‌توان پذیرفت که صفویه پایه‌گذار مذهب شیعه بوده‌اند زیرا بر اساس مدارک فراوان تاریخی، شیعه نهال کاشته شده پیامبر خدا(ص) بود. ورود آن به ایران با مهاجرت شيعيان، علويان و سادات در قرون نخستین بود و در مناطق و شهرهایی همانند: قم، تفرش، کاشان، طبرستان و نیز در منطقه جبل، خراسان، سیستان و ... ساکن بودند. برخی از یاران ائمه(ع) از همین شهرها بودند. همچنین برخی ائمه(ع) در برخی شهرها وکیل داشتند. به تدریج شهرها و افراد بیشتری به تشیع گرایش پیدا کردند. شیعیان مراسم ویژه داشتند: مناقب خوانی(مدیحه سرایی) برگزاری مراسم عاشورا، جشن غدیر، رسم انتظارفرج، نماز جمعه و ... . 2⃣ از بین همین شیعیان بود که علما و شعرا شیعی سربرآورده، بارگاه ائمه (ع) و مدارس شیعی ساخته و کتاب‌های معتبر شیعی تالیف شدند. در این راستا دولتهای شیعی، همانند: علویان طبرستان(250 - 316)، آل بویه(328 - 446) و نیز در دوره ایلخانی سلطان محمد خدابنده (703-716) باعث رشد و گسترش بیشتر تشیع گردیده و بستر را برای تشکیل دولت شیعی صفوی که حاکمانش در ابتدا صوفی مسلک بودند، آماده کردند، زیرا هیچ حکومتی بدون بستر اجتماعی مناسب، نمی¬تواند اقدامات مهمی همچون تغییر مذهب را در یک جامعه ایجاد کند.(چنانکه آل بویه نتوانست بساط حکومت عباسیان را برچیند). پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9449/ 🆔@spasokh
📝شبهه بر اساس آیات 62 بقره و 69 سوره مائده، بهشتي شدن در انحصار داشتن دين خاص نیست بلکه تنها ملاک ايمان و عمل صالح است بنابراین در اين جهت، میان مسلمان و غيرمسلمان تفاوتی نيست و در واقع قرآن کثرت ادیان را پذیرفته است. پاسخ 1⃣ آیات 19 و 85 آل عمران بیان می دارد دین یکی و آن اسلام است. 2⃣ این دین واحد در هر مقطعی از تاریخ به وسیله پیامبری و با شریعتی متناسب آن دوره نازل شده است؛ از این جهت است که خداباوران به حقانیت همه پیامبران اعتقاد دارند. 3⃣آیات 62 بقره و 69 مائده در صدد نفی این تفکر است که صرف انتساب به یک دین (هر دینی)، براي نجات از دوزخ و رسیدن به سعادت کافي نيست بلکه آنچه موجب رستگاری می شود ايمان حقيقي به خدا، جهان پس از مرگ و عمل صالح است . 4⃣ قرآن کریم نه تنها اهل کتاب را به خاطر دشمنی با مسلمانان و ایمان نیاوردن به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) سرزنش می‌کند (15، 19 و 59 مائده و 28 و 29 حدید) بلکه بر اساس آیات قرآن،ادیانِ گذشته از حقیقت خود منحرف گشته‌اند و دیگر نمی‌توان در آنها ایمان حقیقی به خدا و آخرت و عمل صالح را یافت (120 بقره و 30 و 31 توبه). پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9450/ 🆔@spasokh
📝شبهه ازآنجا که جوامع روایی شیعه در زمان صفویه نگاشته شده اند اعتبار محکمی ندارند و این دلیل روشنی بر جعلی بودن و عدم پالایش احادیث شیعه است! پاسخ 1⃣ برخلاف برادران اهل سنت که با شعار «حسبنا کتاب الله» اجازه نقل سخنان پیامبر اکرم را پس از رحلت ایشان تا دو قرن ندادند، شیعیان پس از پیامبر نیز به راهنمایی ائمه اطهار علیهم السلام به حفظ و تدوین سخنان رسول گرامی اسلام ادامه دادند؛ به همین جهت است که شیعیان دارای آثار حدیثی در قرون اول و دوم هجری هستند و همچنین آنچه از طریق اهل‌بیت (علیهم‌السلام ) به دستشان رسیده، حدیث متصل و مستند به پیامبر است؛ اما قدیمی‌ترین اثر حدیثی اهل‌سنت مربوط به اواخر قرن دوم است. 2⃣اگر چه شیعیان نیز تحت فشار قانون «حسبنا کتاب الله» بودند اما اولا چنان که ذکر شد حفظ و تدوین حدیث را پیگیر بودند و ثانیا اوج شکوفایی حدیث شیعه مربوط به زمان امام صادق (علیه‌السلام ) است که هیچ ربط و قرابتی با زمان صفویه ندارد؛ شاگردان امام صادق علیه السلام با استفاده از فضای نسبتاً آرام اجتماعی- سیاسی زمانه، رساله‌های فراوانی از حدیث تدوین کردند مثلاً از میان مجموعه پرسش و پاسخ هایی که در محضر امام صادق علیه السلام صورت گرفت، چهارصد کتاب نگاشته شد که به اصول اربعمأه معروف هستند و نخستین مجامع حدیثی شیعه با استفاده این کتاب‌ها نگارش یافت. 3⃣ مؤلفان کتاب‌های روایی چهارگانه شیعه از شخصیت‌های شناخته‌شده در جهان اسلام هستند؛ به‌طوری‌که هم در میان شیعیان و هم در میان اهل‌سنت از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند؛ از آنجا که محدثان شیعه به دنبال سنت واقعی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بودندروایات فراوانی را از موثقین اهل سنت نقل کرده اند برخلاف آنچه که مثلا در صحیح بخاری به عنوان یکی از مهم ترین کتاب های اهل سنت رخ داده است، در این کتاب نه‌تنها از روایان شیعه روایتی نقل نشده است بلکه حتی از شخصیتی مانند امام جعفر صادق علیه‌السلام هم روایتی در آن نیست! و این در حالی است که تعداد بسیاری از احادیث صحیح بخاری بدون سند و مرفوعه است و همچنین تعداد قابل‌توجهی از راويان بخاری، مورد جرح علماى رجال هستند. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9451/ 🆔@spasokh
📝شبهه از آنجا که در آیات شریفه قرآن هیچگونه دلالتی بر عزاداری و گریه بیان نشده است پس عزاداری برای شهادت امام حسین (علیه‌السلام)، خلاف دستورات اسلام است! پاسخ 1⃣ از نظر عقلی و در امور دینی، نیافتن دلیل بر جواز، به معنای عدم جواز نیست وگرنه باید بسیاری از رفتارهای مسلمانان معاصر حرام باشد چرا که در بین مسلمانان صدر اسلام رایج نبوده است. 2⃣ از آیات قرآن کریم مشروعیت عزاداری بر امام حسین (علیه‌السلام) قابل اثبات است؛قرآن کریم می‌فرماید: «خداوند دوست ندارد کسی بدی‌های دیگران را اظهار کند، مگر آن‌کس که مورد ستم واقع‌شده باشد»[1] پیام این آیه آن است كه خداوند نه تنها به مظلومان اجازه فریاد و افشاگری در مورد ظلم آنان را داده است بلكه چنین فریادی، محبوب خداوند متعال است. 3⃣ خداوند در قرآن كریم دوستی اهل‌بیت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را بر امت اسلامی واجب دانسته و محبت آنان را پاداش زحمات طاقت‌فرسای ایشان در راه ابلاغ رسالت قرار داده است؛[3] از آنجا که یکی از نشانه‌های محبت و دوستی، همدردی در سوگ و همدلی در شادی اهل‌بیت است؛ پس عزاداری برای امام حسین (علیه‌السلام) نیز در راستای این آیه از قرآن است. 4⃣ همچنین قرآن، در مورد سوگواری یعقوب(ع) در فراق یوسف(ع) می‌فرماید: «و چشمان او از اندوه سفید شد اما خشم خود را فرومی‌برد (و هرگز کفران نمی‌کرد)»[4] حضرت یعقوب(ع) در جدایی فرزند خود دچار حزن و اندوه فراوانی گشت، به طوری كه سالیان درازی در غم یوسف(ع) اشك ریخت تا دیدگانش سفید شد و بینایی خود را از دست داد. تا جایی که فرزندان یعقوب از بسیاری گریه پدر به ستوه آمده و گفتند: «به خدا تو آنقدر یاد یوسف می‌کنی تا در آستانه مرگ قرارگیری!»[5]؛ پس نه‌تنها گریه و اندوه زیاد در مصائب اهل بیت (علیهم السلام) مانعی ندارد بلكه مشروع و از ویژگی‌های مثبت به شمار می‌آید. پی نوشت: [1] سوره نساء، آیه 148. [2] سوره شوری، آیه 23. [3] . سوره یوسف،‌آیه 84. [4] . همان، آیه 85. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9452/ 🆔@spasokh
📝شبهه حجاب اسلامی نه تنها برای زنان سودمندی خاصی ندارد بلکه موجب پدیدآمدن ناراحتی‌ها و تنگناهای گوناگون فردی و اجتماعی همچون افسردگی، جلوگیری از پیشرفت اجتماعی و ... است. این ستم است که زن تاوان چشم‌چرانی و هوسبازی مرد را بدهد. پاسخ در اصل ضرورت پوشش برای بدن اختلافی نیست، اختلافات در زمینۀ حدود پوشش است که برگشت به نوع نگرش ها به مقوله حجاب دارد ؛ یکی از نگرش ها، نگرش دینی است که بر اساس آن برای پوشش شرعی بانوان حکمت های متعددی وجود دارد از جمله: 1⃣ جاذبه های بدنی زن، همچون روح او نزد خدا احترام دارد و نباید ارزان در اختیار چشم های هوسباز قرار گیرد، زن با حفظ حجاب، هم برای جسم و جان خود ارزش قائل می شود و هم مقتدرانه در برابر تبدیل شدن به ابزار هوسرانی مردان می ایستد. 2⃣ پوشش زنان در جامعه، به تقویت بنیان خانواده کمک می کند، چون زنان و مردان با عفت روز به روز به یکدیگر وابسته تر شده و بنیان خانواده شان مستحکم تر می شود ولی مردانی که در طول روز، زنان عشوه گر را می بینند نسبت به خانواده و همسر خود بی رغبت می شوند. 3⃣ بی حجابی باعث شیوع چشم و همچشمی میان زنان و صرف عمر گرانمایه به جای کسب علم، رشد و تعالی برای امور گذرا و کم اهمیت می شود. 4⃣ زنان بی حجاب، به دلیل مقایسه دائمی خود با زنان دیگر همواره در معرض اضطراب بدشکلی هراسی و افسردگی اند. 5⃣ بی حجابی عامل اصلی آسیب‌های اجتماعی همچون ارتباطات نامشروع، تجاوز، قتل های ناموسی، اختلاف در خانواده و طلاق می باشد. نکته پایانی: حجاب اسلامی ابتدا به سود مصالح مادي و معنوي خود زنان است نه برای گناه نکردن مردان. 👈پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9453/ 🆔@spasokh
📝شبهه رسم پیاده‌روی اربعین تبدیل به یک حماسه‌ی شیعی شده است و این امر می‌تواند به همبستگی و انسجام میان همه‌ی فرق اسلامی آسیب رساند و مانع وحدت امت اسلامی شود. پاسخ 1⃣ پیاده‌روی ساده و خالصانه و به قصد زیارت امام حسین (علیه‌السلام) مخصوص شیعیان نیست و بسیاری از اهل سنت نیز در این مراسم شرکت می‌کنند؛ همچنانکه آمارها و گزارشات نیز مؤید این مطلب است. 2⃣ مراسم پیاده‌روی اربعین هرگز نمایش اقتدار شیعه در برابر دیگر فرق اسلامی نبوده و نیست؛ بلکه نمایش اقتدار جبهه‌ی حق در برابر ظلم جهانی و به نوعی تبلیغ به سوی وحدت است. 3⃣ شیعه از همان ابتدای شکل‌گیری در زمان پیامبر تاکنون، تاریخ پرفراز و نشیب، خونبار و دشواری را پشت سر گذشته است. از این رو استفاده از ابزارهای مشروعی که به تقویت هویت مذهبی و تحکیم انسجام درون‌مذهبی و نمایش اقتدار و صلابت شیعه در برابر قدرت‌های ظالم جهان مدد می‌رساند، وظیفه‌ای مهم و ضروری است که یکی از مصادیق آن شرکت در پیاده‌روی اربعین است. 4⃣ مراسم پیاده روی اربعین که با حضور عاشقانه و خالصانه دوستان اهل‌بیت، فارغ از هرملیت و زبان، انجام می‌گیرد، یکی از بهترین فرصت‌های آشنایی و تعمیق روابط معنوی، سیاسی و فرهنگی شیعیان جهان است. این مراسم در قالبی ساده، ملایم و نرم و عاری از هرگونه خشونت و تعرض به دیگر فرق اسلامی، شیعیان را به‌عنوان امتی مقتدر و با صلابت معرفی کرده و ضمن به نمایش گذاردن مناسک شیعی، پیام وحدت، یکپارچگی و هوشیاری آن‌ها را به دشمنان و بدخواهان فریاد می‌زند. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9454/ 🆔@spasokh
📝شبهه دوستی دختر و پسر پیش از ازدواج، پاسخ به میلی طبیعی است و سودمندی‌های زیادی دارد؛ زیرا دختران و پسران با دوستی‌های موقت، علاوه بر آگاهی از خصوصیات جنس مخالف و شناخت فضای زندگی مشترک، بهتر می‌توانند در صورت رسیدن به تفاهم ازدواج کنند. پاسخ 1⃣ اگر دوستي دختر و پسر در دين ممنوع دانسته شده به اين سبب است که اين ارتباط، در عین هيجان انگيز و خوشايند بودن برای نوجوان، در حقيقت مي‌تواند موجب آسيب‌ها و زيان‌هاي بسياري براي آنها شود؛ وقتي دختر و پسر، پيش از شناخت کامل يکديگر، وارد فضاي دوستي، دلبستگي و وابستگي عاطفي مي‌شوند، ديگر اميدي به شناخت و کاربرد درست عقل در مسیر شناخت یدیگر وجود ندارد. 2⃣ هر چند ممکن است دوستی های دختران و پسران صادقانه باشد اما در اکثر موارد خيلي عميق و از روي تعهد نيست و آنچه که لازمه یک زندگی پایدار است انتخاب از روی شناخت، همراه با تعهد است. 3⃣ هشدار دین نسبت به دوستی های پیش از ازدواج به معنای ازدواج بدون شناخت و یا ازدواج با فردی که به او علاقه نداریم نیست بلکه شناخت نباید متاثر از هیجانات شوند به همین دلیل توصیه می شود انتخاب تحت اشراف بزرگ ترها صورت گیرد ضمن اینکه آگاهی از خصوصیات جنس مخالف و حصول شناخت، از طرق شرعی و عقلی دیگری نیز ممکن است. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9455/ 🆔@spasokh
📝شبهه 60 پیاده‌روی مسیر نجف تا کربلا در ایام اربعین، مستلزم مشقت و رنج بدنی فراوان است؛ در حالی که در شریعت اسلامی، تحمیل رنج بر بدن کار نادرستی تلقی شده است. پاسخ 1⃣ این ادعا به این شکل کلی پذیرفته نیست؛ دفاع از جان، ناموس، دین و سرزمین نه تنها مشقت جسمی بلکه خوف جسمانی را نیز به همراه دارد در حالی که اسلام دستور به جهاد در راه خدا است؛ 2⃣ یکی از ملاک های جواز و عدم جواز تحمیل مشقت بر بدن، هدفی است که فرد در نظر دارد و می‌خواهد با رفتار خود آن را محقق کند؛ چنانکه هدف متعالی و مقصود، معنوی و بلندمرتبه و برای فرد و جامعه حیاتی باشد، تحمیل مشقت بر بدن روا بلکه گاه واجب است ولی اگر هدف فرد هدفی مادی و دنیایی باشد، تحمیل مشقت کاری نامناسب است؛ 3⃣ پیاده روی اربعین چنانچه همراه با توجه باشد فرد را از لحاظ روحی و معنوی آماده ورود به ساحت ولایت ولی خدا می‌سازد و به فکر، عاطفه و عمل فرد رنگ و بوی الهی می بخشد. 4⃣ پیاده روی اربعین به ویژه در قالب اجتماع باشکوهی که در سال های اخیر رخ داده است سبب زنده نگه داشتن و تبلیغ نام و یاد امام حسین علیه السلام است؛ این اجتماع باشکوه ذهن های کنجکاو و جان های مشتاق را از سراسر عالم متوجه هدف قیامی می نماید که خلاصه بعثت همه انبیاء است. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9456/ 🆔@spasokh
📝شبهه 61 هیچ دلیل معتبری برای عزاداری و جواز گریه و پوشیدن لباس سیاه در سوگ شهادت امام حسین (علیه‌السلام) از سوی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) اسلام صادر نشده و این عزاداری‌ها بدعت است. پاسخ 1⃣ وهابیان با برداشتی سطحی از مبانی دینی، عقیده دارند که گریه و سوگواری بدعت و شرک به شمار می‌رود. درحالیکه سوگواری رفتاری فطریست که از عمق احساسات انسان سرچشمه می‌گیرد و مورد تأیید قرآن و سنت پیامبرخدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) است. 2⃣ تفاسیر اهل سنت (1) ذیل آیه 84 سوره‌ یوسف تصریح می‌کنند که حضرت یعقوب سالیان دراز در فراق فرزندش گریه کرد. 3⃣در سیره‌ پیامبرخدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) موارد فراوانی است ازجمله: آن حضرت بر شهادت عمویش حمزه(2)، وفات عثمان بن مظعون(3) و ... گريستند. در شهادت جعفر بن ابی‌طالب یک حکم کلی فرمودند: باید بر مثل جعفر گریه کنند.(4) حتی بر اساس روایات صحیح نزد اهل سنت پیامبرخدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بر شهادت امام حسین(علیه‌السلام) گریه کردند.(5) 4⃣عزاداری در میان خاندان و یاران پیامبرخدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) هم جاری بوده است عایشه و زنان در سوگ پيامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مویه کردند.(6) بعدها هرگاه می¬خواستند بر عزیز خود سوگواری ‌کنند نخست طبق فرموده پیامبرخدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بر حمزه گریه مي‌كردند.(7) 5⃣همچنین پوشیدن لباس سیاه در سوگواری ها را در سیره‌ پیامبرخدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مشاهده می کنیم، آنگاه که جعفر بن ابی‌طالب شهيد شد، پیامبرخدا(ص) به اسماء بنت عميس(همسر جعفر) فرمودند: سه شبانه روز لباس سياه بپوشد.(8) نیز دختر ام‌سلمه سه روز براي حمزه گريه كرد و لباس سياه پوشيد. (9) بنابراین عزاداری امری فطریست که مورد تایید قرآن کریم و سنت نبوی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) است. پی نوشت: 1. همچون: طبری، جامع البيان في تأويل القرآن، ج13، ص46 ؛ آلوسي، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم، ج7، ص39. 2. حاکم نیشابوری، المستدرك على الصحيحين، ج3، ص218-219. 3. همان، ج1، ص514. 4. بن اثیر، اسد الغابه، ج1، ص343. 5. حاکم نیشابوری، پیشین، ج11، ص135 ؛ نور الدین هیثمی، مجمع الزوائد، ج9، ص302-303. 6. حمد بن حنبل، مسند احمد بن حنبل، ج43. 7. ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج4، ص48. 8. بغدادی، مسند ابن الجعد، ج1، ص398. 9. زمخشري، الفائق في غريب الحديث والأثر، ج2، ص192. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9457/ 🆔@spasokh
📝شبهه 62 آیه سوم سوره مائده، «الیوم اکملت لکم دینکم ...»، در روز غدیر نازل نشده است و منظور از کامل شدن دین در این آیه، پایان یافتن رسالت پیامبر و نیز ابلاغ احکامی است که در پس و پیش آیه بدانها اشاره شده است. پاسخ 1⃣ مفسرین تاکید دارند همه بندهای آیه سوم سوره مائده مکی است غیر از بند مورد اشاره که مدنی است و نه تنها مفسرین شیعه بلکه تفاسیر اهل سنت نیز تصریح دارند که این بخش از آیه در غدیر خم نازل شده است؛ از جمله تفاسیر اهل سنت مناقب خوارزمی، فرائد السبطین حموینی، شواهد التنزیل حسکانی، مناقب ابن مغازلی، تاریخ بغداد خطیب بغدادی است. 2⃣ چه تناسبی وجود دارد بین چند فرع فقهی بیان شده در آیه در خصوص خوراکی ها، با فرازهایی سنگین از قبیل کامل شدن دین، تمام شدن نعمت، یاس کافران از رخنه در دین! ضمن آنکه فرازهای بیان شده با احتمال تغییر مناسک نیز ربطی ندارد چرا که قبلا با فتح مکه و نزول آیات سوره برائت، مشرکان از تغییر مناسک ناامید شده بودند. 3⃣ آنچه که می تواند سبب یاس کافران شود و با این فراز از آیه همخوانی دارد و ضرورت عقل، تجربه و گزارش های تاریخی گواه آن هستند، تعیین تکلیف موضوع جانشینی پیامبر بود که دشمنان اسلام به آن دلبسته بودند. پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9458/ 🆔@spasokh
📝شبهه 63 شکستن بتها توسط پیامبر اسلام بعد از فتح مكّه، خلاف آزادی عقیده است. پاسخ 1⃣ خانه کعبه توسط حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل علیهما‌السلام برای دعوت به توحید و خداپرستی تجدید بنا شد؛ بنابراین تبدیل خانه یکتا پرستی به بت خانه توسط مشرکین نه تنها اقدام علیه اعتقادات دیگران بلکه عملی غاصبانه نیز محسوب می شود. 2⃣ اساسا عقیده امری قلبی است و شك نيست كه فشار خارجي، زور و اجبار، راهي به امر قلبي ندارد و ممكن نيست كسي را به داشتن يك اعتقاد مجبور كرد.(1) 3⃣بین آزادی عقیده با آزادی عمل تفاوت است؛ افراد مجاز هستند حتی در جامعه اسلامی هر عقیده ای که می خواهند داشته باشند کما اینکه در جامعه اسلامی زمان پیامبر صلی الله علیه و آله افرادی یهودی و مسیحی نیز وجود داشتند اما این آزادی نباید تا حدی باشد که بر خلاف قوانین اسلام و خیر و صلاح جامعه عملی صورت پذیرد؛ رواج شرك و بت‌پرستي مقام انسانی را به حد خضوع در برابر سنگ و گِل و... تنزّل مي‌دهد. پی نوشت: 1. لا إِكْراهَ فِي الدِّين پاسخ کامل: http://www.andisheqom.com/fa/telegram/View/9459/ 🆔@spasokh
با سلام و تشکر از همراهی شما گرامیان، لیست شبهاتی که تا کنون با موضوعات مرتبط با ایام ماه محرم و صفر در این کانال قرار گرفته است تقدیم می گردد؛ در صورت تمایل مطالب گذشته را از طریق هشتک های مرتبط مطالعه بفرمایید: 🆔@spasokh