هدایت شده از عطرخاص
❇️ تفاله‌های هنر
✍️ یاسر شیرازی
(۱۴۰۱/۰۳/۱۰)
سخن را از آنجا آغاز می‌کنم که متأسفانه در کشور ما هیچ نهاد بازرسی، دادگاه و کمیته‌ی انضباطی برای هنرمندان وجود ندارد و در نتیجه همیشه با خیال راحت سرگرم هنجارشکنی‌ها و قبح‌زدایی‌های خود چه در داخل و چه در خارج از کشور هستند. با این همه همیشه زبانشان هم دراز است به سوی نظام که آزادی وجود ندارد! اوج برخورد با هنرمندان این است که برای مدّتی ممنوع‌البازی، ممنوع‌الاجرا یا ممنوع‌الکنسرت می‌شوند که همین امر خود باعث مظلوم‌نمایی آنها و افزایش هواداران و استقبال بیشتر از آنها می‌شود!
پرسشی دارم از متولّیان فرهنگ کشور از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و دیگر شهرها، ریاست صدا و سیما، شورای عالی فضای مجازی و همه‌ی معاونت‌های فرهنگی مستقر در وزارت‌خانه‌ها و نهادها و سازمان‌های حکومتی که دیگر چه اتّفاقی باید در فضای هرزآلود فرهنگ و هنر کشور بیفتد تا هنرمند اخلاق‌مدار و وطن‌دوست از هنرمند شهوت‌پرست و وطن‌گریز جدا شود؟ در اینجا پیش و بیش از آنکه بحث دین در میان باشد، بحث فرهنگ و هنر مطرح است. فکر می‌کنم در همه جای دنیا، هنرمند به کسی گویند که رسالتش انعکاس هنر، آداب، رسوم و تاریخ سرزمین مادری‌اش می‌باشد. ولی امروز کدام یک از اقدامات هنرمندان فعلی مطابق با فرهنگ و سنّت بومی کشورمان است؟!
امثال احسان کرمی و برزو ارجمند، قبیح‌تر از اینکه در عروسی ساسی مانکن _ خواننده‌ی ولنگار و فراری که با پورن‌استار مشهور، هم‌رقصی کرده است _ شرکت کرده‌اند، باید چه کار دیگری انجام دهند تا انتهای بن‌بست فکری آنها را کشف کنید؟
اصغر فرهادی باید به چند زن بیگانه و معلوم‌الحال دیگر دست بزند تا دریابید که ناموس همه‌ی ما و شما در خطر تربیت فرهنگ دست‌درازی است؟ چند جمله و فیلم سیاه دیگر علیه کشور باید از خود بیرون دهد تا یارگیری کند و شما دست زیرِ چانه بمانید؟
آقایان محترم مسئولین! کار فرهنگی با چسباندن عکس شهدا بر درها و دیوارها کامل نمی‌شود؛ نگاهی به زیر پا بیندازید و ببینید که فرش قرمز این کشور خون شهداست و هر کس قبول ندارد، نمی‌گویم از ایران برود؛ اما حق قدم زدن روی این فرش را نباید داشته باشد.
امثال کتایون ریاحی، ترانه علیدوستی، محسن طنابنده و نوید محمدزاده که به زهرا امیرابراهیمی تبریک گفتند بخاطر فیلم توهین‌آمیز عنکبوت مقدّس به ساحت مقدّس امام رضا علیه السّلام، دیگر چه توهین‌هایی به فرهنگ و اعتقادات و مقدّسات مردم بکنند تا تصمیمی بگیرید؟
فرشته حسینی که علیرغم اصالت افغانستانی، حرمت میزبانی ایران را هم نگه نمی‌دارد و بقیه‌ی زنان سلبریتی، چند جلوه‌گری دیگر باید با لباس‌‌های تار عنکبوتی خود جلوی دوربین‌ها بکنند تا نگران آینده‌ی خانواده و فرزندان خود و ملّت شوید؟
بله! همان فرزندانی که امروز «سلام فرمانده» می‌خوانند و شما با ذوق، خیالتان راحت است که راه خود را پیدا کرده‌اند!
امّا خیر! فرزندان دهه نودی بلوغ در پیش دارند؛ استقلال در پیش دارند؛ ارتباط و انتخاب در پیش دارند... اگر این بار هم سهل بگیرید در چشم بر هم زدنی فرمانده‌شان عوض خواهد شد...
نگویید که کارهای خارج از کشورشان به قوانین و فرهنگ داخلی ربطی ندارد؛ خیر! یک هنرمند هر جای دنیا که باشد فرهنگ کشور خود را نمایندگی می‌کند و مردم جهان اقدامات او را به حساب کشور و مردمش می‌گذارند.
سؤالی که می‌خواهم بپرسم بسیار تکراری است؛ اما از زاویه‌ای دیگر می‌پرسم؛ آیا تا حالا عمیق به این فکر کرده‌اید که چرا هر کس که شهرتی پیدا می‌کند و مدّتی مرکز استقبال عموم می‌شود، پس از چندی ناگهان با یک توهین، برهنگی یا سیاه‌نمایی لگدی به فرهنگ و مقدّسات کشور می‌زند؟ آنها با شما کاری ندارند؛ بلکه با همین کارشان دقیقا تربیت نسل‌ها را در دست گرفته‌اند و با خود می‌خندند و می‌گویند ما که کارمان را کردیم؛ ولی تنها هم نمی‌مانیم و یک یا چند نسل پشت ما خواهند بود. پس وقتی شما برای آنها مهم نیستید چه بهتر که آنها هم برای ما و شما مهم نباشند.
آیا بیم آن دارید که اگر این جماعت هنرگَند(!) را برای همیشه به بردگی اربابان غربی‌شان بسپارید، فیلم‌ها و سریال‌ها و برنامه‌ها خالی از بازیگر و خواننده و مجری می‌مانند؟ خب بمانند! فرهنگ کشور و اعتقادات مردم مگر بازیچه است؟ واضح است که هیچ یک از این‌ها در این سال‌ها دغدغه‌شان هنر و حتی نان مردم نبوده و نیست.
اگر نمی‌توانید هنرمند سالم و متعهّد تربیت کنید، حداقل این تفاله‌های هنر را هر چه سریعتر آبکش کنید تا باعث کپک زدن همین اندک محصولات سالم باقیمانده نشوند...
...