📚 ﷽ 📚 🗨#ضیافت_حقیقی (۱) 🔹یکى از گرفتاری‌هاى کلّىِ ما که از ظهورات و تجلیّاتِ هواهاى نفسانىِ ماست و باید مراقبت بکنیم، این است که ما در عبادات معمولاً سعى می‌کنیم به صورتِ ظاهرش بپردازیم و از حقیقتِ عبادت‌ها ـ که بدست آوردنش و دارا بودنش و تحصیل و اداءاَش سخت است ـ معمولاً شانه خالى می‌کنیم. (بطورِ کلّى این‌طور است؛ منظورِ من در اصل، روزه است، ولى در همه جا این گرفتارىِ کلّى هست). 🔹تکرار می‌کنم به حکمِ هواى نفس و به اقتضاى هواى نفس، من و شما این ابتلاء را داریم که سعى می‌کنیم در عبادات، صورتِ ظاهرش را، تصویرِ ظاهرى‌اَش را ـ که بسیار آسان است ـ اگر موفق شدیم انجام بدهیم و امّا هیچ سعى نکرده‌ایم از بَواطن و حقایقِ عبادات ـ که اصلش همان باطنش است و به باطنِ ما می‌رسد و همان هم به درد می‌خورَد ـ چیزى به‌دست بیاوریم و معمولاً شانه خالى می‌کنیم، فلذا کارِ ما بسیار سخت است، بسیاربسیار سخت است. 🔹وقتى گفته می‌شود نماز بخوانید، از ترسِ جهنّم نماز می‌خوانیم، ولى صورتِ نماز را سعى می‌کنیم بجا بیاوریم که درست باشد ـ از آن مقدّماتش گرفته تا طهارتش، وضویش، مکانش و لباسش و قرائتش، آدابِ ظاهرى‌اش ـ امّا آن باطنى که نماز دارد و ما مکلّف به آن باطنش هم هستیم، آن حقیقتى که نماز دارد و ما موظّفیم آن حقیقتش را هم به‌دست بیاوریم، حقیقتش را هم دارا باشیم، حقیقتش را هم اقامه بکنیم، از این‌ها معمولاً ما شانه خالى می‌کنیم. 🔹مثلاً وقتى به رکوع می‌رویم سعى می‌کنیم دست‌ها به زانو برسد، کمر چطور باشد، جملهٔ "سبحان ربى العظیم و بحمده" را چطور بگوئیم، تمام نشده بلند نشویم، بلند شدیم بعد از تمام شدن قد راست باشد، و الى آخر؛ امّا توجّه نداریم که این ظاهرِ رکوع است، تحصیلِ این زیاد مشکل نیست، اصلاً هیچ مشکل نیست! مشکل آن‌جاست که در رکوع، دلِ شما و روحِ شما هم در حالِ تعظیم باشد؛ دل در تعظیم باشد و بدن، تعظیمِ دل را تصویر بکند. دل، تسلیم در برابرِ حضرتِ عظیم باشد، یعنى تسلیم در برابرِ اسمِ عظیم باشد، در برابرِ کبریاى حق باشد. (خدا با همه اسمائَش در همه جا حاضر است و ما هم در محضرِ خدا با همهٔ اسمائَش هستیم. از جمله از اسماءِ خدا، اسمِ "عظیم" است. ما همیشه در حضرتِ عظیم هستیم، یعنى در محضرِ خداى عظیم هستیم و نمی‌فهمیم). 🔹حالا من نمی‌خواهم بگویم مسئلهٔ رکوع چیست. اگر ما بفهمیم باید شب و روز براى همین یکى گریه بکنیم که خدا ما را ببخشد که در برابرِ حضرتِ عظیم چه جسارت‌ها کرده‌ایم و می‌کنیم. حتّى آن‌وقتى‌که به خدا می‌گوئیم در محضرِ خداى عظیم رکوعى می‌خواهیم بجا بیاوریم، باز دلِ ما ادبِ تعظیم را بجا نمی‌آورَد. 🔹بدن تصویر می‌کند؛ در رکوع طورى، در سجده طورى، در قیام طورى. در همهٔ حرکاتِ نماز ـ که یک صورتى دارد و باطنى دارد ـ ما فقط صورتش را تصویر می‌کنیم و از تحصیلِ باطنش شانه خالى کرده‌ایم؛ حتّى به فکرِ این نیستیم که لااقل دل‌مان را، فکرمان را فقط چند دقیقه در محضرِ خدا به حالتِ حضورِ فکرى و حضورِ قلبى جمع کنیم و بدانیم که چه می‌گوئیم. 🔹این‌را ما به‌دست نمی‌آوریم و در این باب سعى نمی‌کنیم؛ این اندازه به خودمان زحمت نمی‌دهیم که خودمان را جمع بکنیم و پراکنده نشویم؛ بدونِ اداى حداقل باطنِ نماز. حالا مرتبهٔ بالایش، بالاست؛ که در سجده چطور باید باشد، بینِ سجده چطور، سجدهٔ دوم چطور، بلند شدن چطور. در همه عبادات خلاصه این گرفتارىِ ماست؛ ذکر می‌گوئیم همین‌طور، دعا می‌خوانیم همین‌طور. 🖌عالِمِ فرزانه، صاحبِ انفاسِ قُدسی، حضرتِ #آیت‌الله_محمد_شجاعی (رحمةاللّه‌علیه) @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🗨#ضیافت_حقیقی (۲) 🔹در این‌جا حالا منظورِ من روزه است که این باب هم بابِ طولانى است که اگر صحبت بشود مطالبِ زیادى در این‌جا هست. روزه هم یک ظاهرى دارد و یک باطنى دارد. باطنِ روزه را ما سعى در تحصیلش نمی‌کنیم. (امیدوارم انشاءالله ماهِ مبارک که می‌آید، ما متذکّر باشیم). من و شما که روزه می‌گیریم از ظاهرِ روزه یک‌مقدار برخوردار هستیم: نمی‌خوریم، نمی‌آشامیم، از چیزهایى که از مبطلاتِ صریح و واضحِ روزه است اجتناب می‌کنیم (مانندِ خوردن و آشامیدن و بعضى چیزهاى دیگر). 🔹نمى‌دانم شما به ابوابِ روایات دقّت کرده‌اید ـ که این‌ها را فقها جمع‌بندى کرده‌اند ـ که بالاخره منظور چیست؟ مثلاً روایتى داریم که اگر انسان غیبت کرد روزه‌اش باطل است، اگر دروغ گفت روزه‌اش باطل است، اگر اصلاً معصیت کرد روزه‌اش باطل است. این‌ها را فقهاى بزرگوارِ ما با جمع‌بندى بینِ روایاتى که در مقامِ اجتهاد داشته‌اند ـ و حق هم همین است ـ این‌جور گفته‌اند که مبطلاتِ روزه، خوردن و آشامیدن و این‌جور چیزهاست؛ باطنِ روزه را غیبت و امثالِ آن باطل می‌کند. بیش از این دیگر نه آن‌ها وظیفه‌شان بوده و نه گفته‌اند. 🔹اگر شما یک‌وقتى روایات را مطالعه بکنید، خودتان را وحشت برمى‌دارد که اصلاً از روزه‌های ما چیزى نمانده! و واقعیّتش هم همین است؛ چون ما به باطنِ روزه توجّه نکرده‌ایم، از روزهٔ ما در باطن خبرى نیست، کمااین‌که از نمازِ ما در باطن هیچ خبرى نیست. خیلى روى این مسئله توجّه بکنید؛ من شما را تکلیف نمی‌کنم که باطنِ بالاى روزه را به‌دست بیاورید؛ من و شما اهلِ آن تکلیف‌ها نیستیم! فقط می‌خواهم بگویم که یک‌مقدار از آن چیزهایی که دیگر در باطن اثرى از روزه‌دار بودن را نمی‌گذارد باقى بمانَد، اقلاً از آن‌ها اجتناب بکنید، نه باطنِ بالاى روزه. 🖌عالِمِ فرزانه، صاحبِ انفاسِ قُدسی، حضرتِ #آیت‌الله_محمد_شجاعی (رحمةاللّه‌علیه) @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🙏 نحوهٔ دعا در #شب_قدر 🔸در دعا هم خیراتِ دنیوی را بخواهید هم خیراتِ اُخروی را، هم از شرورِ دنیوی به خدا پناه ببرید هم اُخروی، تنبلی هم نکنید! ... 🔸یعنی دستور است که نگویید “خدایا! تو می‌دانی من چه می‌خواهم”. خدا می‌داند امّا آن باز کردنِ ریزریزِ خواسته‌ها و به زبان آوردن و خواستنِ آن‌ها از خدا، این دستور است. 🔸حوائج‌تان را باز کنید و ریز به ریز بشمارید و در محضرِ خدا بخواهید، چه آن‌جا که خیرِ دنیا و آخرت را می‌خواهید و چه آن‌جا که دفعِ شرّ را می‌خواهید، ریز به ریز باز کنید و به زبان بیاورید و بخواهید ... 📚#ضیافت_حقیقی، ص ۱۲۱ 🖌عالِمِ فرزانه، صاحبِ انفاسِ قُدسی، حضرتِ #آیت‌الله_محمد_شجاعی (رحمةاللّه‌علیه) 🌙#ماه_رمضان @sulookmanavi