یک نکته‌ی کلیدی در مجموع مطالبی که مطرح می‌کنیم؛ چه آن دسته که مثبت هستند و جهت تشکر از عوامل آن و تلاش برای استمرار، ایفای نقش داریم؛ چه آن دسته که مثبت نیستند و از جنبه‌ی نقد به آنها ورود می‌کنیم؛ یک نکته‌ی کلیدی وجود دارد که حائز توجه ویژه است: موضوعات یک بعد ظاهر دارند و یک بعد باطن اگر صرفاً ظاهر، مبنای قضاوت باشد؛ پس از مدت کوتاهی آن مسأله قدیمی شده و فاقد اولویت می‌شود اما اگر باطن، محل بررسی و تحلیل باشد؛ علل وقوع رخداد، شناخته و درک می‌شود در این صورت تا آن علت برقرار است؛ آن موضوع و سایر موضوعات معلول‌، مهم هستند، حتی اگر گذر زمان را شاهد باشیم‌ یکی از جدی‌ترین علل رخدادهای کلان و تعیین‌کننده‌ی کشور در دو سال اخیر، عدم توجه به #استقلال_کشور از جنبه‌های مذهبی و ملی است اگر روزی در مسأله‌ی #کرونا، انتقاد به پروتکل‌های ستاد کرونا و وزارت بهداشت مطرح می‌شود اگر در موضوع #جراحی_اقتصادی، نسبت به نفوذ #حلقه_شیکاگو در نظام تصمیم‌سازی کشور، هشدارهای متعدد داده می‌شود اگر در عموم تصمیمات وزارتخانه‌ها بر اساس مستندات متعدد، خطر اجرای اهداف سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ بیان می‌گردد اگر در موضوع ورود زنان به ورزشگاه، به اقدام کشور در راستای مطالبات فیفا، نقد وارد می‌شود اگر در خصوص تصمیم‌گیری و اجرای #رمز_ریال تأکید می‌شود که در راستای اهداف نظم نوین جهانی و پروژه‌ی جهانی‌سازی است چون تمامی موارد فوق، علی‌رغم تفاوت بسیار در ظواهر و حوزه‌های موضوعی‌شان، همگی دارای یک علت و ریشه‌ی مشترک هستند و آن هم تبعیت از سازمان‌های بین‌المللی و نقض استقلال کشور است آیا می‌توان خود را دلسوز کشور معرفی نمود و این حجم از نفی استقلال را نادیده انگاشت؟ حفظ ماهیت انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن که جمهوری اسلامی ایران است؛ چگونه بدون توجه به دو مؤلفه‌ی بنیادین استقلال و آزادی امکان پذیر است؟ این یک پرسش اساسی است که آیا می‌توان هم نظرات سازمان‌های بین‌المللی را تأمین کرد و هم مبانی دینی را سطوح مفهومی، نظری و تکنولوژیک جامعه‌سازی به کار گرفت؟ مبنای انقلاب اسلامی، #استقلال و #آزادی است #نسل_آفتاب

یک نکته‌ی کلیدی در مجموع مطالبی که مطرح می‌کنیم؛ چه آن دسته که مثبت هستند و جهت تشکر از عوامل آن و تلاش برای استمرار، ایفای نقش داریم؛ چه آن دسته که مثبت نیستند و از جنبه‌ی نقد به آنها ورود می‌کنیم؛ یک نکته‌ی کلیدی وجود دارد که حائز توجه ویژه است: موضوعات یک بعد ظاهر دارند و یک بعد باطن اگر صرفاً ظاهر، مبنای قضاوت باشد؛ پس از مدت کوتاهی آن مسأله قدیمی شده و فاقد اولویت می‌شود اما اگر باطن، محل بررسی و تحلیل باشد؛ علل وقوع رخداد، شناخته و درک می‌شود در این صورت تا آن علت برقرار است؛ آن موضوع و سایر موضوعات معلول‌، مهم هستند، حتی اگر گذر زمان را شاهد باشیم‌ یکی از جدی‌ترین علل رخدادهای کلان و تعیین‌کننده‌ی کشور در دو سال اخیر، عدم توجه به #استقلال_کشور از جنبه‌های مذهبی و ملی است اگر روزی در مسأله‌ی #کرونا، انتقاد به پروتکل‌های ستاد کرونا و وزارت بهداشت مطرح می‌شود اگر در موضوع #جراحی_اقتصادی، نسبت به نفوذ #حلقه_شیکاگو در نظام تصمیم‌سازی کشور، هشدارهای متعدد داده می‌شود اگر در عموم تصمیمات وزارتخانه‌ها بر اساس مستندات متعدد، خطر اجرای اهداف سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ بیان می‌گردد اگر در موضوع ورود زنان به ورزشگاه، به اقدام کشور در راستای مطالبات فیفا، نقد وارد می‌شود اگر در خصوص تصمیم‌گیری و اجرای #رمز_ریال تأکید می‌شود که در راستای اهداف نظم نوین جهانی و پروژه‌ی جهانی‌سازی است چون تمامی موارد فوق، علی‌رغم تفاوت بسیار در ظواهر و حوزه‌های موضوعی‌شان، همگی دارای یک علت و ریشه‌ی مشترک هستند و آن هم تبعیت از سازمان‌های بین‌المللی و نقض استقلال کشور است آیا می‌توان خود را دلسوز کشور معرفی نمود و این حجم از نفی استقلال را نادیده انگاشت؟ حفظ ماهیت انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن که جمهوری اسلامی ایران است؛ چگونه بدون توجه به دو مؤلفه‌ی بنیادین استقلال و آزادی امکان پذیر است؟ این یک پرسش اساسی است که آیا می‌توان هم نظرات سازمان‌های بین‌المللی را تأمین کرد و هم مبانی دینی را سطوح مفهومی، نظری و تکنولوژیک جامعه‌سازی به کار گرفت؟ مبنای انقلاب اسلامی، #استقلال و #آزادی است #نسل_آفتاب