#مصلح_غذاها در طب اسلامی مصلح به دو معنا میتواند باشد: قسم اول: به معنای جلوگیری از ضرر و زیان مصرف آن مفرده بدون مصلح است. قسم دوم: به معنای بهتر و مطلوب بودن اجتماع آن مفرده و ایجاد خواص ویژه در ترکیب. هنگام مصرف غذاها لازم است که مصلح‌های آنها هم مصرف شود، در واقع رعایت این نکته باعث هضم و جذب بهتر موادغذایی در بدن می‌شود و چنانچه، غذایی، دارای عوارض جانبی باشد در صورت مصرف با مصلح، کمتر دچار آن عوارض خواهیم شد و یا استفاده از مصلح خاص، موجب ایجاد خواص ویژه‌ای خواهد شد. مصلح‌های ذیل بر اساس احادیث معصومین علیهم‌السلام می‌باشد. قسم اول: پنیر: گردو، خربزه ماست: زنیان ماهی: عسل یا خرما قسم دوم: نان: زنیان گوشت گاو: خرما، برگ چغندر عدس: کدو کله گوسفند: سویق بادمجان: روغن زیتون خربزه: شکر سرخ تخم مرغ: پیاز، گوشت خرما: آب ولرم سرکه: روغن زيتون خیار: خرما، نمک خربزه: شکر سرخ، خرما، پنیر برنج: روغن شحم، سماق سیاهدانه: عسل تره: نمک آویشن: نمک گردو: زنیان، پنیر زنجبیل: عسل شوید: عسل شیر: آرد، خرما، عسل، گوشت نســـــــ‌آفتاب‌ـــــــل سروش is.gd/86eSCa ایتا is.gd/1TzlRl اینستاگرام is.gd/LtY4m9 کلوب‌دات‌کام is.gd/oFRdvh