✅ شرح و تفسیر حکمت ۱۶۳ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 بلاى فقر...! در مورد نکوهش فقر در همین کلمات قصار تعبیرات متعددى دیده مى شود؛ 1⃣ از جمله در حکمت ۳ آمده بود: «فقر، انسان هوشمند را از بیان دلیل و حجت خود گنگ مى‌سازد». 2⃣ و در حکمت ۵۶ آمده بود: «فقیر حتى در وطنش غریب است». 3⃣ و در حکمت ۳۱۹ نیز می‌خوانیم: «فقر سبب نقصان دین و مشوش شدن عقل و جلب کینه مى گردد». 4⃣ و در حکمت ۳۷۲ آمده است: «هرگاه اغنیا از کمک به دیگران بخل بورزند فقرا آخرت خود را به دنیایشان مى فروشند». 🔻🔻🔻 از مجموع این کلمات حکیمانه با سایر روایاتى که از رسول خدا و ائمه هدى(علیهم السلام)به ما رسیده به خوبى استفاده مى‌شود که اسلام براى مسئله #فقرزدایى اهمیت بسیار قائل است. ❇️ در حدیث معروف رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) که در کتاب کافى آمده است مى خوانیم: «نزدیک است که فقر انسان را به مرحله کفر برساند». 🔹 دلیل همه این است که فقر زمینه انواع #انحرافات عقیدتى و اخلاقى را به ویژه در وجود افراد #کم‌ظرفیت فراهم مى‌سازد. 🔸 بسیار دیده شده است که افراد فقیر کلمات #کفرآمیز بر زبان جارى مى‌کنند و هنگامى که زن و فرزند خود را گرسنه مى‌بینند دست به هر کارى مى‌زنند، قوانین اجتماعى را مى‌شکنند، آداب و اخلاق انسانى را به فراموشى مى‌سپارند و براى رفع فقر خود هر کارى را مجاز مى‌شمارند و اگر شخص فقیر کم‌ظرفیت واقعا کافر نشود، به مرز کفر نزدیک مى‌گردد و حداقل #رضایت به #قضاى_الهى را از دست مى‌دهد. 🔺 این احتمال نیز مى‌رود که مراد از کفر، #کفر_عملى باشد که همان آلوده شدن به انواع معصیت‌هاست. ✅ تعبیر به «مرگ بزرگ تر» اشاره به این است که انسان به هنگام مرگ حداقل از مشکلات این جهان آسوده مى‌شود در حالى که فقیرى که با فقر دست و پنجه نرم مى‌کند گویى پیوسته در حال جان‌دادن است. ✨ بنابراین همان گونه که ما به هنگام بیمارى و تهدید به مرگِ جسمانى به دنبال طبیب و درمان به هر سو مى‌رویم، به هنگامى که فقر دامان فرد یا جامعه را مى‌گیرد نیز باید براى نجات از آن تلاش و کوشش کنیم. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 ❇️ نکته‌ها: 1⃣ #فقرزدایى در تعلیمات اسلام: اسلام تنها ناظر به زندگى جاویدان آخرت نیست بلکه به زندگى آبرومند این دنیا نیز که مقدمه‌اى براى آن است اهتمام فوق‌العاده‌اى دارد، مسئله فقرزدایى را یکى از مهم ترین دستورات خود قرار داده و راهکارهاى آن را نشان داده است. از یک طرف همه را به سعى و کوشش و کسب و کار دستور مى‌دهد و جوان بى‌کار را بى‌منزلت مى‌شمرد و #اداى_حق کارگران و کارمندان را از #مهم‌ترین_واجبات مى‌داند، بلکه کار را از مهم ترین #عبادات قلمداد مى‌کند، کارگر خسته در حال خواب را در حال عبادت مى‌داند تا آنجا که توجه به معیشت و زندگى مادى را کفاره مهم‌ترین گناهان ذکر مى کند، چنان که در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله)مى‌خوانیم: «بعضى از گناهان است که نماز و صدقه و زکات هم نمى‌تواند آن را جبران کند. عرض داشتند اى رسول خدا! پس چه چیز آن را جبران مى‌کند؟ فرمود: به فکر معیشت و زندگى بودن و براى آن تلاش کردن». از طرف دیگر نیز به این نکته اشاره مى‌کند که خداوند امکانات کافى در روى زمین براى حل مشکل فقر آفریده است حداقل این است که انسان آب و زمینى در اختیار داشته باشد. اگر براى عمران و آبادى و بهره‌گیرى از آن تلاش کند مى‌تواند فقر را از خود دور سازد، چنان که در حدیث معروفى مى خوانیم: «دور باد از رحمت خدا کسى که آب و زمینى به دست آورد و باز هم فقیر باشد». از سویى دیگر به حکومت اسلامى توصیه مى کند که مسئله فقرزدایى را در رأس کارهاى خود قرار دهد و با استفاده از زکات و خمس و مال الخراج و مبارزه با احتکار و تعیین قیمت در صورت لزوم و دعوت به ساده زیستن با فقر مبارزه کند. امروز نیز اگر جوامع اسلامى بخواهند عزت و احترام و سربلندى و استقلال خویش را باز یابند باید از طریق همکارى با یکدیگر به استفاده از تمام منابعى که خدا به صورت فراوان در اختیار آنان گذاشته است با فقر مبارزه کنند. 2⃣ پاسخ به یک سؤال...❓ بعضى مى‌گویند همان‌گونه که در روایات بالا و امثال آن به شدت از فقر مذمت شده و حتى فقر مایه روسیاهى در دو جهان شمرده شده است: در پاره اى از روایات نیز از فقر مدح بلیغى شده؛ از جمله پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «الْفَقْرُ فَخْری وَبِهِ أفْتَخِرُ» و حتى قرآن مجید همه افراد را مخاطب ساخته مى‌گوید: «اى مردم شما همگى نیازمند به خدایید». 🔺 ولى جواب آن روشن است، زیرا آنچه مایه #افتخار انسان است #فقر_الى_الله است نه فقر در برابر انسان‌ها و به بیان دیگر: فخر و افتخار این است که انسان خداوند را منبع تمام خیرات بداند و خود را در همه چیزها نیازمند او بشمارد و با امکاناتى که خدا به او داده است از مواهب الهى بهره گیرد. این احتمال نیز هست که منظور از فقر همان زندگى ساده و زاهدانه است که بعضى آن را فق

✅شرح و تفسیر حکمت ۲۲۸ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 #قسمت_اول 💠در این گفتار حکیمانه به پنج #رذیله_اخلاقى و آثار #سوء آن اشاره کرده. 1⃣نخست مى‌فرماید: «کسى که براى دنیا غمگین باشد (درواقع) از قضاى الهى ناخشنود است» 🔸آنچه در عالم رخ مى‌دهد به #اراده خداست، بنابراین اگر بر اثر حوادثى بخشى از امکانات دنیوى ما از دست برود در واقع #قضاى_الهى بوده و اگر کسى به سبب آن اندوهگین گردد در واقع به قضاى الهى خشمگین شده است. 🔺به تعبیر دیگر، گاه ضررها و زیان‌ها و حوادث نامطلوب بر اثر کوتاهى‌ها و ندانم کارى‌هاى خود ماست که باید #خود را درباره آن #ملامت کنیم و گاه بر اثر امورى است که #خارج از #اختیار ماست و این همان چیزى است که به عنوان #قضاى_الهى تعبیر مى‌شود. ✅اندوهگین شدن براى این امور در واقع اظهار ناراحتى در برابر قضاى الهى است. ✨از سوى دیگر توجه به این حقیقت که انسان باید در برابر قضاى الهى تسلیم باشد دو اثر مثبت در انسان دارد: 🔹نخست موجب #آرامش روح انسان است 🔹و دیگر این که #یأس و #نومیدى را از انسان دور مى‌دارد و وى را از حالت انفعالى دور ساخته به سوى آینده‌اى بهتر حرکت مى‌دهد. 💠دشمنان اسلام اصرار داشتند که مسلمانان و شخص پیامبر را در برابر حوادثى که رخ مى‌دهد ناراحت کنند، لذا هنگامى که #مصیبتى براى مسلمانان پیش مى‌آمد اظهار #خوشحالى مى‌کردند و آن را دلیل بر #عدم_حقانیت اسلام مى‌گرفتند. خداوند به پیغمبر گرامى‌اش مى‌فرماید: «بگو این حوادث قضاى الهى است او مولاى ماست (و براى ما غیر از نیکى نمى‌خواهد و به همین دلیل ما بر او #توکل مى‌کنیم). 🔺این منطق منافقان را مأیوس و دوستان را امیدوار مى‌کرد. ❇️البته #طبیعى است که انسان با از دست دادن مال و ثروت یا مقام و فرزند و امثال آن غمگین مى‌شود؛ ولى براى مؤمن این غمگینى امر #موقتى است، هنگامى که در قضاى الهى فکر کند و به این نکته توجه نماید که خداوند هم #حکیم است هم #رحمان و #رحیم است و چیزى جز #خیر بندگانش را نمى‌خواهد در این حال غم و اندوه فروکش مى‌کند و جاى خود را به رضا و تسلیم مى‌دهد. 2⃣در دومین جمله حکیمانه مى‌فرماید: «و آنکس که از مصیبتى که به او رسیده شکایت کند از پروردگارش شکایت کرده است» 🔺این جمله در واقع جمله سابق را تکمیل مى‌کند، زیرا حوادث تلخ گاه به شکل ضرر و زیان خودنمایى مى‌کند و گاه به صورت مصیبت؛ آن کس که ایمان و توحیدش #کامل است مى‌داند در این مصائب نیز حکمت‌ها و رحمت‌هایى است و به همین دلیل زبان به شکایت نمى‌گشاید که اگر زبان به شکایت بگشاید در واقع از خداوندى که این مصیبت را مقدر کرده شکایت کرده است. ✅البته همان طور که در بالا گفتیم اینها مربوط به ضررها و مصائبى است که #خودساخته نباشد، بلکه از دایره #اختیار ما بیرون باشد. 💠البته گاه انسان براى جلب آرامش، مصیبت خود را با دوستان مؤمن در میان مى‌گذارد تا آن ها به او تسلى دهند، این ضررى ندارد، ولى گاه نزد غیر آنها شکایت مى‌کند که این کار، زیان‌بار است. 🔺البته شکایت کردن به درگاه خداوند نه تنها عیبى ندارد، بلکه نوعى #دعا و #تضرع و #درخواست از اوست و در دعاهاى معصومان هم آمده است؛ همان‌گونه که یعقوب پیغمبر بعد از آنکه یوسف و بنیامین را از دست داد در برابر سرزنش افراد گفت: «من غم و اندوهم را تنها به #خدا شکوه مى‌کنم، و از خدا چیزهایى مى‌دانم که شما نمى‌دانید!». ✨...ادامه دارد @syed213