🌷مزار شهیده فائزه رحیمی 🔸️قطعه ۲۸ گلزار شهدا 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90

♦️ دشت آزادگان در روزهای شروع جنگ ۳۵ عبدالواحد عباسی ┄┅┅❀┅┅┄ 🔹بدستور شهید چمران و با آموزش او با روند فعالیت‌ها و شناسایی‌ها که در حین عملیات انجام می‌دادیم ما روش‌های جدیدی برای مقابله با دشمن یاد می‌گرفتیم. این‌کار شهید چمران بود! او بر همه حرکات و تحرکاتمان نظاره‌گر بود، در اغلب شبیخون‌ها و عمليات‌ها شخصاً شرکت می‌کرد، او بسیار فرز و آموزش دیده بود، بچه‌ها را به نحوی آموزش می‌داد که در همه محورها حضوری فعال و تاثیرگذار داشته باشند. عملیات تقریباً خارق‌العاده‌ای را انجام می‌دادند و دشمن را کلافه می‌کردند. من بخاطر دارم که اول گروه‌های شهید چمران در دسته‌های یازده نفری بودند. دسته یازده نفره برای عملیات و شناسایی می‌رفتیم بعد به محل و سنگر اولیه خودمان برمی‌گشتیم، ۲۴ ساعت به استراحت و خوردن غذا که اغلب از عراقی‌ها می‌گرفتیم می‌پرداختیم، بعد از حمام که اجباری بود دوباره به عملیات می‌رفتیم. اولین باری که من به ستاد جنگ‌های نامنظم پیوستم، آقای وطنی را در دفتر شهید چمران دیده بودم. آنجا دفتر ستاد شهید چمران برای جذب نیرو بود، فتوکپی شناسنامه و یک برگه تائیدیه از سپاه شهرکرد داشتم (یک فرمانده سپاه داشت که ما را کتباً مثل یک نامه رسمی تائید می‌کرد) چون ما را می‌شناخت چند تا عکس بود، آن موقع من ۱۹ ساله بودم. آمدیم کاخ استانداری که الآن مهمانسرا است. ستاد شهید چمران آنجا بود. برادر شهید چمران مهندس مهدی چمران را پیدا کردم. مدارک، فتوکپی، نامه سپاه شهرکرد و چند قطعه عکس تحویل او دادم و به مدرسه یا اردوگاه مبارزان سعدی رفتم. دو شب آنجا بودم روز سوم با بلندگو مرا صدا زدند. اول به من نمی‌گفتند: «جمشیدیان» می‌گفتند: «خرمشهری» گفتند: آقای خرمشهری! رفتم دفتر ستاد اردوگاه گفتند: شما با این برادرها بروید این اسلحه و این خشاب. اولین کسی را که دیدم «فرهاد برزگر» بود. با اتوبوس به سوسنگرد رفتیم و از آنجا به مقصد «چولانه» با قایق رفتیم و آخر غروب به آنجا رسیدیم. ┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد از کتاب اهواز در ۸ سال دفاع مقدس حمید طرفی #خاطرات_مردمی 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90

🍂 🔻 گلستان یازدهم/ ۴۹ زهرا پناهی / شهید چیت سازیان نوشته بهناز ضرابی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔸صبح روز بعد توی کوچه پر بود از لندرورهای جهاد سازندگی، پاترول‌های سپاه، اتوبوس و مینی‌بوس‌ها آمده بودند تا مردمی را که توی خانه و کوچه تجمع کرده بودند به باغ بهشت ببرند. علی آقا پیراهنی قهوه‌ای پوشیده بود که توی تنش باد می‌خورد. انگار فقط استخوان‌های شانه‌هایش بود که پیراهن را نگه می‌داشت. صورتش تکیده، لاغر و زرد شده بود. معلوم بود شب سختی را گذرانده، هیچ کدام‌مان از دیروز نه ناهار، نه شام و نه صبحانه خورده بودیم، على آقا منصوره خانم را در آغوش گرفته بود و مدام زیر گوشش می‌گفت: «مامان، به خودت مسلط باش مقاوم باش، زینب‌گونه رفتار کن. حواست به دشمن باشه.» مریم نمی‌توانست خودش را کنترل کند. خواهرانه اشک می‌ریخت. علی آقا می‌گفت: مریم جان، گریه کن، اما نه با صدای بلند. مواظب باش نامحرم صدات نشنوه» از هنگامی که خبر شهادت امیر آقا را شنیده بودم، حالم بدتر شده بود. هنوز عُق می‌زدم. داشتم می‌دویدم به طرف دستشویی، علی آقا مرا دید، پرسید چیه؟ تو هنوز خوب نشدی؟ می‌خوای به یکی از بچه‌ها بگم! ببرت بیمارستان؟» فکر نمی‌کردم علی آقا در آن وضعیت حواسش به من باشد، چه رسد به این‌که مرا بفرستد به بیمارستان گفتم: «نه، چیزی نیست، الان خوب می‌شم» هوا گرم بود. گرما بیشتر اذیتم می‌کرد. آرام آرام همه از خانه بیرون آمدیم. تعدادی از همسایه‌ها در خانه ماندند تا برای مهمان‌هایی که برمی‌گشتند آب خنک، شربت و حلوا درست کنند. من با مادر و بابا پایین رفتم. جمعیت زیادی که برای تشییع امیر آمده بودند. همه سوار اتوبوس‌ها یا ماشین‌های شخصی می‌شدند و به طرف باغ بهشت حرکت می‌کردند. مسیر عبورمان تا باغ بهشت پُر از ماشین‌های نظامی سپاه و لندرورهای جهاد بود که اغلب شیشه‌ها و بدنه‌هایشان با عکس امیر، پارچه سیاه و گل پوشیده شده بود. وقتی به باغ بهشت رسیدیم گروه موزیک در حال نواختن بود، تعداد زیادی سرباز و سپاهی در دو طرف ایستاده بودند. تابوت امیر با پرچم و گل آذین شده بود و وسط محوطه مقابل غسال‌خانه روی زمین بود. سربازها و سپاهی‌ها به نشانه احترام دست خود را کنار پیشانی گذاشته بودند و با سکوت عمیق‌شان عزاداری می‌کردند. با دیدن تابوت امیر پاهایم لرزید. منصوره خانم آقا ناصر، حاج صادق و علی آقا زیر بالکن غسال‌خانه ایستاده بودند. منصوره خانم و مریم صورتشان سرخ بود اما گریه نمی‌کردند. پاهایم می‌لرزید. مادر زیر بازویم را گرفت. یاد روزی افتادم که برای تشییع جنازه مصیب آمده بودیم. موزیک قطع شد و صدای تلاوت قرآن از بلندگو پخش شد. قاری روی بالکن داشت قرآن می‌خواند. جمعیت لحظه به لحظه بیشتر می‌شد. حاج صادق، علی آقا، آقا ناصر، امام جمعه، استاندار و چند نفر دیگر روی بالکن رفتند. وقتی تلاوت قرآن تمام شد مجری از امام جمعه خواست پشت تریبون برود. امام جمعه و استاندار سخنرانی کردند، بعد از آن‌ها نوبت علی آقا شد. هوای باغ بهشت گرم بود. هر لحظه حالم بدتر می‌شد. علی آقا داشت سخنرانی می‌کرد، سلام بر حسین سلام بر یاران حسین، من از مردم شهیدپرور استان همدان بسیار سپاسگزارم که برای تشییع جنازه امیر چیت سازیان به اینجا تشریف آورده‌اند. خیلی زحمت کشیدید. اما مردم از شما خواهش بزرگتری دارم. امام را تنها نگذارید. حـــرف امام را با گوش جان پذیرا باشید. امام سه سال پیش از ما خواستند جبهه‌ها را خالی نگذاریم و دفاع را واجب دانستند. جبهه‌های گوناگون برای خودمان درست نکنیم. جبهه فقط خط مقدم است و حضور در آن برای همه واجب است نگذارید امام دوباره پشت تریبون برود و از ما برای چندمین بار بخواهد به جبهه برویم اگر ما سرباز خوبی باشیم امام عزیز یک بار فرموده‌اند و این برای ما کافی است. ما باید به دنیا ثابت کنیم که هرچه امام ما می‌گوید با جان و دل خریداریم. با یک دست قرآن و با دست دیگر سلاح برگیرید و به سوی جبهه‌های حق علیه باطل حرکت کنید و فریاد بزنید: جنگ جنگ تا پیروزی. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #گلستان_یازدهم 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90

📌 فیلم ماجرای انگشتر اهدایی رهبری که خرج آزادی زنان زندانی شد. 🔹خیرین و خانواده شهید مدافع حرم سعید انصاری در پنجمین پویش آزادی زنان و مادران زندانی جرایم غیرعمد در برج آزادی جمع شده بودند تا مقدمات انس این‌ مادران زندانی با همسر و فرزندانشان را فراهم کنند. ◇ همسر شهید انگشتری را به‌سمت جمعیت گرفت و گفت: انگشتر اهدایی رهبر معظم انقلاب است. اگر طالبی داشته باشد که می‌دانم دارد، این انگشتر را بخرد و پولش را به آزادی زنان زندانی اختصاص بدهد.‌ ◇ از گوشه و کنار سالن صداهایی بلند شد. هر یک برای خرید انگشتر و اهداء آن برای آزادی زنان زندانی جرایم غیرعمد قیمتی را پیشنهاد می‌دادند. نفر اول ۵۰ میلیون، نفر دوم ۶۰ میلیون، نفر سوم ۱۰۰ میلیون، نفر چهارم ۲۰۰ میلیون و نفر پنجم ۵۵۰ میلیون تومان پیشنهاد دادند. ◇‌ به این‌ترتیب با پیشنهاد نفر پنجم، ۵۵۰ میلیون تومان برای آزادی زنان زندانی جرایم غیرعمد تعلق گرفت. 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90

🎥 لاریجانی: یکی از خطاهای دولت روحانی پذیرش وعده‌های جان کری درباره محاصره یمن بود 🔹 جواد لاریجانی رئیس پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و دبیر اسبق ستاد حقوق بشر قوه قضائیه: زمانی که محاصره یمن را اعلام کردند، جمهوری اسلامی آن را قبول نداشت. با این وجود وزیر خارجه وقت آقای دکتر جواد ظریف به من گفت: جان کری با من تماس گرفته و گفته ۲۴ ساعته این موضوع را حل می‌کند. ۲۴ ساعتی که تا به امروز ادامه دارد. 🔹ما این فریب را خوردیم و سرمان کلاه رفت، این یکی از خطاهای بزرگ دولت آقای روحانی بود. 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://taakrit11pw90

🏴 طلوع صبح بیستم دی ماه یعنی بمباران شیمیایی، یعنی فریاد شیمیایی شیمیایی، یعنی ناله سوزناک سوختم سوختم یاران، یعنی بدن‌های سوخته و تاول زده، یعنی بی‌فروغ شدن چشم‌ها، یعنی پاره‌های جگر‌، یعنی خفگی و تنگی نفس، یعنی شهادت، یعنی یک عمر همنشینی با کپسول اکسیژن یعنی تارومار شدن گردان فجر، یعنی غم و اندوه یاران، یعنی عزادار شدن یک شهر سالروز بمباران شیمیایی گردان فجر و شهادت بیش از ۹۰ نفر از بهترین بندگان خدا بر مردم ولایت مدار بهبهان تسلیت باد. 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90

📌 ماجرای عکس ماندگاری از دفاع مقدس که در ۲۱ دی ماه ۱۳۶۵ به تصویر درآمد 🔷️ احمد دهقان، شاهد عینی این تصویر می گوید: وقتی که گروهی از نیروهای ایرانی در محاصره نیروهای عراقی گیر افتاده بودند. ◇ توی یکی از سنگرها، عباس حصیبی (شهید سمت چپ) و علی شاه‌آبادی (شهید سمت راست و از سیمینوف چی های دسته ادوات)، کنار هم نشسته بودند. 🔻 تیر سیمینوف عراقی به سر عباس حصیبی می‌خورد و رد می‌شود و به سر علی شاه آبادی می خورد و سر عباس حصیبی را باند پیچی کرده بودند. 📸 عکسی ماندگار که رضا احمدی با دوربین علی شاه‌آبادی گرفته است. 🌷 تاریخ شهادت هر دو شهید عزیز ۲۱ دی ۱۳۶۵ - عملیات کربلای ۵ شلمچه #شهید_عباس_حصیبی #شهید_علی_شاه‌آبادی پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90

🔻 گلستان یازدهم/ ۵۰ زهرا پناهی / شهید چیت سازیان نوشته بهناز ضرابی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔸مردم یک صدا فریاد زدند: «جنگ جنگ تا پیروزی» باغ بهشت به قدری شلوغ بود که دیگر نمی‌شد تکان خورد. نفسم بالا نمی‌آمد. گفتم: «مادر، حالم خیلی بده» مادر دستم را گرفت و هرطور بود راهی باز کرد و به طرف گلزار شهدا رفتیم. زیر درختی نشستیم مادر بطری آبی همراه داشت، مشتی آب توی دستش ریخت و صورتم را با آب شست. صدای علی آقا از توی بلندگو پخش می‌شد: خدا را شکر می‌کنم برادرم به دست دشمنان خدا شهید شد نه به دست دوستان دروغین خدا. امیر با چهار ماه جبهه رفتن گوی سبقت را از ما ربود. نسیم خنکی می‌وزید. زیر درخت بیدی نشسته بودم. مادر آن دوروبر می‌چرخید و روی قبرها می‌نشست و فاتحه می‌خواند. کمی بعد، صدای بلندگو قطع شد. مادر کنارم آمد و گفت: «فکر کنم دارن نماز می‌خونن. تو همین‌جا بشین من می‌رم نماز می‌خونم و برمی‌گردم» کمی بعد از این‌که مادر رفت، صدای جمعیت بلند شد: "برای دفن شهدا مهدی بیا، مهدی بیا" تابوت امیر روی دست سربازان به حرکت درآمد، مردم بدنبال تابوت می‌دویدند. از جایم بلند شدم و به جمعیت چشم دوختم. علی آقا و حاج صادق آن جلو بودند، زیر تابوت، تا خواستم جلو بروم، اطرافم پر شد از مردمی که «لااله‌الاالله گویان» از همه طرف می‌دویدند. بین جمعیت گیر کردم. نه راهی به جلو بود و نه می‌شد به عقب برگشت. به هر جا که نگاه می‌کردم، زنان و مردانی بودند که به طرف تابوت می‌دویدند و فریاد می‌زدند: این گل پرپر از کجا آمده از سفر کرببلا آمده این گل پرپر ماست هدیه به رهبر ماست.... گرما و ازدحام جمعیت عرصه را برایم تنگ می‌کرد. از ضعف، نفسم بالا نمی‌آمد، دست و پایم می‌لرزید. از این‌که فکر می‌کردم امیر توی آن تابوت است حال بدی داشتم. انگار دنیا به آخر رسیده بود. انگار کسی داشت مرا به طرف گور می‌برد. نمی‌دانم چطور آن حس و حال را بیان کنم اما می‌دانم در آن لحظات همه چیزهای اطرافم سیاه مرده بی حرکت و غم آلود بود. دنیا جلوی چشمم خوار شده بود. هیچ چیز برایم مهم نبود، هیچ چیز برایم ارزشی نداشت. مردم بی توجه به اطراف به جلو می‌دویدند و مرا به یاد روز قیامت می‌انداختند. پیرمردی بسیجی با گلاب‌ پاش استیل که به کولش بسته بود سر و رویمان را با گلاب می‌شست. آفتاب عمود و تیز می‌تابید و زمین را کباب می‌کرد. آسمان بی ابر و صاف و گرم بود. باغ بهشت با همۀ جمعیتی که در آن بود، تنها و غمگین و دلهره‌آور بود. صداها در هم گم شده بود و از آن همه جمعیت صدایی به گوش نمی‌رسید، نه پرنده‌ای، نه صدای خوشی، نه نسیمی. امیر آزاد، رها و سبک بال رفته بود و ماتم همه جا را فراگرفته بود. روی قبری نشستم، سنگ قبر قدیمی بود و خاکی رنگ، نوشته‌هایش بر اثر فرسایش باد و باران از بین رفته بود. درخت کاج کهن سالی که روی قبر سایه انداخته بود چهل پنجاه ساله می‌نمود. برگ‌های سوزنی اش از بی آبی و گرما تیره و کدر بود. زیر سایه کاج نشستم و فکرهای درهم و برهم سرم را پر کرد. حتماً چند ساعتی گذشته بود که جمعیت مثل تکه‌های ابر از هم جدا شدند و هر یک به طرفی رفتند. حرارت کشنده آفتاب موج بر می‌داشت و از روی قبرها مثل بخار بالا می‌رفت. اتوبوس‌ها با درهای باز به صف ایستاده بودند و مردم به طرف آن‌ها می‌دویدند. خودم را به یکی از آن‌ها رساندم. روح مهربان و صمیمی امیر را حس می‌کردم که لبخند زنان بالای سرم پرواز می‌کرد. سوار اتوبوسی شدم که بوی گلاب می‌داد. زن‌های چادر مشکی داخل اتوبوس به روح پاک شهدا بی بهانه و با بهانه، صلوات می‌فرستادند. ردیف دوم کنار زنی جای خالی بود. نشستم، سرم گیج می‌رفت دلم می‌خواست بخوابم. چشم‌هایم را روی هم گذاشتم گفتم: «امیر خداحافظ!» •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #گلستان_یازدهم 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90

♦️ برادران! برای خوشایند هیچ‌کس جهنم نروید شهید احمد کاظمی    ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #نماهنگ #کلیپ #شهید_کاظمی

تجمع مردمی دانشجویی در پی حمله به کشور یمن 🔹امشب ساعت ۲۱:۳۰ 🔹مقابل سفارت انگلیس 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90

🍂 چهره‌های مصممی که موفق‌ترین عملکرد را در عملیات کربلای چهار داشتند و جاده البحار را به تصرف درآوردند. گردان کربلا غواصان گروهان نجف اشرف آموزش آبی خاکی، پلاژ اندیمشک به فرماندهی سردار شهید حاج اسماعیل فرجوانی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #سلیمانی #نماهنگ #سردار_دلها #کربلای_چهار 🇮🇷 پایگاه اطلاع رسانی آزادگان https://eitaa.com/taakrit11pw90