🔰 در روزهای کرونایی چه می‌کنی؟ ✍ امیررضا مافی 🔸خب من به شغلم همچنان مشغولم و روزی حدود چهار پنج ساعت می‌نویسم و دو‌ پروژه را همزمان پیش می‌برم. باقی‌اش کمی کتاب می‌خوانم، با پسرم 🔹بازی می‌کنیم، در بهارخواب خانه‌مان هوا می‌خوریم، بیش از هر زمان دیگری تلویزیون می‌بینیم و راستش بعدازظهرها به دلیل نیاز مبرم‌ام به تنهایی و سکوت و شاید هم دقایقی موسیقی، قرنطینه را می‌شکنم و می‌روم در یک جایی که هیچ چیز و هیچ‌کس نیست، حدود دو کیلومتر راه می‌روم. 🔸شب‌ها وقتی همه می‌خوابند یک ساعتی به ویدئوگیم مشغول می‌شوم، یک ساعتی ویدئوهای یوتیوب‌ام را تماشا می‌کنم و از آن به بعد تا سحر فکر می‌کنم و این «فکر کردن»، منسجم‌تر از هر وقت دیگری است، با موضوعات مشخص: داستان فیلمنامه‌هایی که در دست نوشتن دارم، مفاهیم فلسفی یا عرفانی که درباره‌شان می‌خوانم، شعر و گاهی کتاب‌هایی که از سر تفریح و برای استراحت ورق می‌زنم. 💠اما اگر خلاصه بگویم که در روزهای سخت کرونایی چه کار می‌کنم؟ پاسخش «فکر کردن» مدام و بی‌وقفه است، بیش از هر وقت دیگری؛ 🔹 به نظرم کرونا ما را به «اندیشیدن» و «التفات بیشتر به خویشتن» سوق می‌دهد و اگر آن را دریابیم، برکتی است در دل این بلا. 🔸شاید بد نباشد هر کدام از ما بنویسیم #در_کرونا_چه_میکنیم؟ و این دعوتی باشد برای کشف احوال«دیگری» در روزهای «انزوا» که هم امیدساز است و هم آرامش بخش. #روزهای_کرونا #قرنطینه_خانگی ⚜ @taammolat74