🔸#احسان_علیخانی و تیم سازنده «جوکر» با مهارت شعار شادی‌آفرینی را به ابزاری برای پنهان کردن بی‌محتوایی برنامه تبدیل کرده‌اند. حضور چهره‌های شناخته‌شده و شوخی‌های سطحی نه تنها به غنای برنامه نمی‌افزاید، بلکه به نوعی زنگ خطر برای کاهش استانداردهای فرهنگی و هنری است 🔹 این نوع برنامه‌ها #مخاطب را به مسیری می‌برد که به جای مواجهه با مشکلات و تأمل در آنها، با خنده‌های سطحی و گذرا از کنار مسائل عبور کند. آیا واقعاً جامعه به همین جنس طنزِ سطحی و فراموشی‌ساز نیاز دارد؟ آیا مردم امروز، خسته از صخره‌های سخت واقعیت، خودخواسته به آغوش این لودگی‌ها پناه می‌برند تا اندکی از بار زندگی‌شان کاسته شود؟ 🔸اینکه بگوییم «اگر همین طنز سطحی هم نباشد، دیگر برنامه‌ی مفرحی باقی نمی‌ماند» در واقع توجیهی برای تداوم وضعیت موجود است. همچون سر در برف فرو بردن است؛ گویی جامعه را به #غفلت و سرخوشی #عادت می‌دهیم تا از دیدن واقعیت‌های سخت و آزاردهنده‌ی #زندگی باز بماند. 🔹از سوی دیگر، این ادعا که طنز مسئولانه صرفاً شعاری است و کارکردی ندارد، بهانه‌ای است برای فرار از دشواری خلق محتواهای معنادار. طنز مسئولانه، اگر درست طراحی شود، نه تنها شعاری نخواهد بود، بلکه می‌تواند جامعه را به #تفکر وادارد و خنده‌ای بیافریند که از عمق فهم و #همدلی سرچشمه می‌گیرد. 🔸اینکه طنزهای سطحی و لودگی‌های رسانه‌ای به‌طور #سیستماتیک تولید و ترویج می‌شوند، تصادفی نیست. در اقتصادی که به تثبیت وضعیت موجود نیاز دارد، رسانه‌ها به‌جای اینکه جرقه‌ای برای #تغییر باشند، ابزار #کنترل و بی‌حس کردن ادراک جامعه می‌شوند. 💢 این طنزهای سطحی، نه فقط تفریح، که ابزاری برای مدیریت ادراک و تثبیت سلطه‌اند. جایی که #اندیشه و تغییر باید راهگشا باشند، طبقه‌ی سلطه خوراک رسانه‌ای را چنان تنظیم می‌کند که ذهن‌ها به سرگرمی سطحی خو بگیرند؛ جوکر مصداق بارز این #مهندسی ادراک است. ⚜️ @Taammolat74