ٺبسـم| @tabassom_137

انسان است... ریشه اش را با نسیان گره زده اند! فراموشکار است! فراموش میکند... فراموش میکند چه ها برایش کرده ای و میرود... فراموش میکنی چه ها برایت کرده اند و میروی... از عهد ازلی تا دهر ابدی،هر چه هست،همین است یک روی سکه اویی که فراموش میکند و میرود روی دیگری اویی که فراموش شده و میماند... +ماه نویس ٺبسـم| @tabassom_137

نگرانم که به تو هدیه کنم شعرم را و تو آن‌را به کسی... وای! ولش کن اصلا! ٺبسـم| @tabassom_137

من زیستنم قصه مردم شده است یک تو وسط زندگی ام‌ گم شده است ٺبسـم| @tabassom_137

_ ٺبسـم| @tabassom_137

ٺبسـم| @tabassom_137

یک بغل شعر سرودم نبرد از یادم لیکن از بخت بدم شعر و غزل دوست نداشت:) ٺبسـم| @tabassom_137

یا چنان نمای کہ هستی یا چنان باش کہ می نمای ٺبسـم| @tabassom_137

یهِ‌سکوتِ‌غیرِمنتظره‌بینِ‌خنده‌هایِ‌بلند ! ٺبسـم| @tabassom_137

گر با دگران به ز منی،وای به من! گر با همه کس همچو منی،وای همه! ٺبسـم| @tabassom_137

هرگز حسد نبردم بر منصبی و مالی الا بر آنکه دارد با دلبری وصالی:) ٺبسـم| @tabassom_137

در نبودت به کسی باج ندادم،هرگز! کاروان نیست که دل... هر که به جایت آید... ٺبسـم| @tabassom_137