🎥 هرساله در روز سیزدهم #محرم بانوان به یاد حضور قبیله بنی اسد در #کربلا و دفن اجساد مطهر شهدا در حرم امام حسین(ع) به عزاداری می‌پردازند.

🎥 زمانی که کربلا رفتن آرزو بود. 🚩 زائران کربلا انشالله چند قدمی هم به یاد کسانی که تلاش کردند تا یه روزی راه #کربلا باز بشه پیاده روی کنند.

پاے میزان قیامت چہ تهے دست بود آنڪه را گوهر مهر تو عطایش نڪنند #کربلا ♥️ #صلی‌الله‌علیك‌یا‌ابا‌عبدالله 

🌌 راه قدس از کربلا می گذرد... ✈️ عبور پهپادهای ایرانی از بالای بین الحرمین 🏷 #انتقام_سخت #کربلا #قدس

در تعجبم افرادی که خود را شیعه #امیرالمومنین (ع) می‌دانند و برای ظلمی که به پسرش روا شد اشک می‌ریزند، اما وقتی که با مسئله غزه مواجه می‌شوند به خاطر ‎سنی بودن آنها جهت گیری های خلاف حق می‌کنند! شما در پستو های تاریک می مانید بدون اینکه ‎#کربلا را درک کرده باشید. #امام_حسین ع مسلمان ، مسلمان است اتحاد را حفظ کنید چه شیعه چه سنی؟ به یاری هم بشتابید؟

هر که دارد هوس #کربلا بسم الله #امام_حسین

شهادت میدهم امسال زیباتربود خانوم امینیان(مجری) که کربلا مشرف شده تو صفحش نوشته: شهادت میدهم آنچه این روزها در جریان زیارت اربعین در #کربلا میبینم زیباتر از سفرهای اربعینهای قبلم بوده؛ جریان #تمدن ساز پیاده روی اربعین هر سال قوام یافته تر از سال قبلش میشود و ان شا الله یک قدم ما را به ظهور منجی نزدیک تر میکند. حلاوت این زیباییها گوارای وجود عاشقان حسین ابن علی. #اربعین ۱۴۰۳ #كربلا پ‌_ ن: برنامه هوای حسین بااجرای خانم امینیان امشب از کربلا پخش میشه

#کربلا 🎥عیسی کربلایی 👈از #نخل_مریم چه میدانید؟! ‌ 🔻نخل مریم جایگاهی در #حرم_امام_حسین علیه السلام در دیوار جنوبی بالاسر بود، که در سال ۱۳۶۶ قمری توسط استاندار سنی کربلا، القیسی تخریب شد. این جایگاه با محرابی از مرمر خالص شبیه به آینه و سنگی سیاه در وسط آن مشخص شده بود. اما چرا به اسم نخل مریم معروف بود؟ در قرآن آیه ۲۲ سوره مریم آمده است: "پس مریم باردار شد و با وی (عیسی) در مکانی دور خلوت گزید" در منابع معتبر اسلامی به این محل اشاره شده است #امام_سجاد علیه السلام در تفسیر این آیه میفرماید: "مریم از دمشق خارج شد تا به کربلا رسید... و با کمک فرشته‌ای الهی در زیر نخل خرمایی سکونت گزید تا اینکه عیسی را به دنیا آورد" و این مکان همان محل شهادت #امام_حسین علیه‌السلام در کربلا است که به مقام نخل مریم معروف شد. ‌تهذیب الاحکام،شیخ طوسی،ج۶،ص۷۳