⚫️ #موکب_حسینی_زمانه (ویژه محرم) 🔳 قسمت اول: #آقازاده_ها و #صبر_سخت_تر 🔻رهبرمعظم انقلاب: 🔹صبر امام حسین(ع) فقط این نبود که بر تشنگی صبر کند، بر کشته شدن یاران صبر کند؛ اینها #صبرِ_آسان است 🔸 #صبرِ_سخت_تر این است که دیگران، افراد صاحب نفوذ، افراد آگاه، افراد محترم هی بگویند آقا نکنید، این کار غلط است، این کار خطرناک است. هی ایجاد تردید کنند. چه کسانی؟ افرادی مثل #عبدالله_جعفر، #عبدالله_زبیر، #عبدالله_عباس؛ این شخصیت های برجسته‌ی بزرگ آن روز دنیا، #آقازاده‌_های مهم اسلام، اینها هی بگویند نکن این کار را. هر که باشد، اگر چنانچه آن عزم و آن اراده و آن ثبات در او نباشد، با خودش فکر میکند که من دیگر تکلیفی ندارم، اینها که دارند اینجوری میگویند، دنیا هم که دارد آنجوری حرکت میکند، بگوئیم و بگذریم. ♠️ با #بازنشر مطالب سفیر ارزش های حسینی باشید @hadisyasi

⚫️ #موکب_حسینی_زمانه (ویژه محرم) 🔳قسمت دوم: خبری از سلاح رستم فرخ زاد نبود! 🔻اين تاريخ دردناك اسلام است، روح اسلام، قربانى كالبدش شد و محتوايش پيش پاى فرمش شهيد گشت و بنابراين، اسلام با سلاح رستم فرّخزاد ایرانی یا هراکلیوس روم یا با زبان شبهات ِ کافرانۀ ابن ابی العوجاء و کفرگویی امثال او و نظریات جاثلیق ، زمینگیر نشد ؛ اسلام با روایات جعلیِ ابوهریره و ابو درداء ، و با فتوای کعب الاحبار ، ابوموسی اشعری و شریح قاضی کشته شد! 🔹 سیدالشهداء در کربلا قربانی #تحریف_اسلام شد . این روند مسخ مذهب ، تفکیکِ مذهب از حکومت ، تفکیک اخلاق از سیاست ، حذف "محتوا" و "حفظ شکل" بود که به مبهم و مجهول الهویه کردن اسلام ، هزار قرائتی کردنش ، تفسیر به رأی قرآن ، تحریف دین و منحط کردن اسلام انجامید و همین ، هدف آنهاست ؛‌نه از صحنۀ روزگار برانداختن اسلام ، که می دانند ممکن نیست . 🔸آنان نمی خواستند اسلام را محو کنند، میخواستند اسلام را مات کنند . اسلامی میخواستند و میخواهند بسازند که دیگر با گنج قارون و تخت فرعون ، کاری نداشته باشد . یک اسلامِ بیطرف که با سیاست و اجتماعیات و حکومت و عدالت و حقوق بشر ، کاری نداشته باشد . یک مذهبِ فردی و عبادی و خصوصی که ربطی به این مسائل عینی نداشته باشد و در حوزۀ حقوق بشر ، دخالت نکند . می خواستند دین را به مقداری شعائر خنثی و غیر عینی و غیر سیاسی تبدیل کنند و یک اسلام خواب و گیج و کور بسازند و تحویل مردم بدهند . ✍ #استاد_رحیم_پور_ازغدی ♠️ با #بازنشر مطالب سفیر ارزش های حسینی باشید @hadisyasi

📎 #بازنشر به مناسبت پخش سریال پایتخت ۶ 🔺صدا و سیما و گناه نابخشودنیِ "مرجعیت‌بخشی" به بازیگران 🔹چرا بازیگران سینما و تلویزیون، به اندازه‌ای مرجعیت اجتماعی یافته‌اند که در بزنگاه‌های مهم سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نقش‌های اساسی و بعضا تعیین کننده ایفا می‌کنند؟ آیا آنان شایستگی چنین جایگاهی را در جامعه دارند؟ 🔹پیش از پاسخ به این سوال، باید در شخصیت بازیگران دقیق شویم. بازیگر کیست؟ بازیگر در واقع هنرمندی است که می‌تواند ذهن خود را در اختیار نویسنده و جوارح خود را در اختیار کارگردان بگذارد تا به دستور آنها بگوید و بجنبد. بازیگر به اختیار خود نه سخنی می‌تواند بگوید و نه حرکتی می‌تواند بکند. اواخر سال ۱۳۹۷ اتفاقی افتاد که اشاره به آن، در لمس بیشتر این معنی به ما کمک می‌کند. وقتی خشایار الوند، نویسنده سریال پایختت چهره در نقاب خاک کشید، دیدیم که کل پروژه متوقف شد؛ نقی معمولی با رفتن خشایار الوند دچار مرگ مغزی شد و از سیروس مقدم که مسئول تنظیم حرکات جوارح او بود نیز، کاری برای احیایش برنیامد. آقای مقدم حرف جالبی در تلویزیون زد و گفت من تجربه از دست دادن عوامل را در میانه کار دارم و پس از فوت خانم پوپک گلدره، بازیگر دیگری را جایگزین کردم. اما نویسنده را نمی‌توان جایگزین کرد و آقای مقدم هم نتوانست. نویسنده خالق همه شخصیت‌های فیلم و داستان فیلم است و جایگزین ندارد. 🔹حال پرسش اینجاست که چرا علاقه مردم به شخصیت نقی معمولی-که مخلوق ذهن خشایار الوند است- آقای محسن تنابنده را تبدیل به سلبریتی می‌کند و او در مسائل گوناگون از موضع و جایگاه نقی معمولی اظهار نظر می‌کند؟ آیا او این حق را دارد؟ آیا تبدیل شدن بازیگران به صاحب‌نظران اجتماعی، سوء استفاده و سرقت شخصیت محبوبی نیست که نویسنده خلق کرده است؟ 🔹پاسخ این سوالات البته روشن است. اما چه چیزی باعث شده است که بازیگران، به چنین جایگاهی در اجتماع برسند؟ به نظر می‌رسد مقصر اصلی در این سرقت شخصیتی، سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سازمان صدا و سیما هستند. سازمان صدا و سیما به جای اینکه بیینده را از این وهم در بیاورد که آنچه دیده است، فیلم است و آنکه بازی می‌کند، در حال اجرای دستورات نویسنده و کارگردان است، در فضای خارج از فیلم بیشتر به وهم این‌همانی معمولی-تنابنده دامن می‌زند. وقتی گاه و بیگاه، در برنامه‌های مناسبتی، بازیگر میهمان است و مجری از علائق و سلایقش تا نظراتش درباره مسائل گوناگون از او سوال می‌کند، روشن است که این بازیگر دچار توهم صاحب‌نظر بودن در امور گوناگون جامعه خواهد شد. درباره خوانندگان محترم نیز مسئله همین است. حنجره خوبی دارند و توانسته‌اند مفهومی که شاعر می‌سراید و با وزنی که او ساخته، صدایی بسازند، اما گاه شخصیت شاعر را به سرقت می‌برند و چنان رفتار می‌کنند که گویی آنچه خوانده‌اند، سخن خود آنهاست. 🔹وقتی این توهم، هم در بازیگر و هم در مردم، ایجاد شد، بازیگران یا به استخدام سیاسی درمی‌آیند و در بزنگاه‌های سیاسی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند، یا اینکه دوز این توهم در جامعه چنان بالا می‌زند که بازیگران سیاستمدار می‌شوند. 🔹این وضعیت متوهمانه، حاصل نگاه تفرجگاهی به جای نگاه دانشگاهی به صدا و سیماست. هدف صدا و سیما نباید سرگرم کردن مردم و گذراندن وقت آنها باشد، بلکه هدف باید اعتلای سواد و فهم و درک و آگاهی مردم باشد. سلبریتی‌پروری و مرجعیت‌بخشی به آنها، با این اهداف متعالی در تضاد و تناقض است. 🔹خوب است دوستان تصمیم‌گیر در صدا و سیما، اگر هم بنا دارند به جای دانشمندان و صاحب‌نظران، عوامل فیلم و سریال را به برنامه‌ها دعوت کرده و از علایق و سلایقشان سوال کنند، به جای بازیگران نویسندگان فیلم‌نامه‌ها، و به جای خوانندگان، شاعران را دعوت کنند تا درباره آنچه خلق کرده‌اند با مردم سخن بگویند. ✍ سید یاسر جبرائیلی @hadisyasi

📝#بازنشر | امام خامنه‌ای: گاهی سکوت کردن، کنار کشیدن، حرف نزدن، خودش کمک به #فتنه است. 🔸در فتنه همه بایستی #روشنگری کنند؛ 🔹همه بایستی بصیرت داشته باشند. ۱۳۸۸/۰۷/۰۲ 🔰بیانات در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری #تبیین ایران

#بازنشر|همسر شهید رئیسی: نگرانم خط سازش بازگردد. نگرانم که در انتخابات دوباره خط سازش در داخل کشور زنده شود. #تبیین ایران @tabyeniran