هدایت شده از نکات‌ناب‌وحکمت‌های آیت‌الله‌حائری‌شیرازی
✅ باز نشر نامۀ مهم آیت الله حائری شیرازی به رهبر معظم انقلاب در فتنۀ 88:
🔸رهبر انقلاب به من فرمودند: «این نامه را #سه_بار مطالعه کردم»🔸
بسم‌الله الرحمن الرحیم
محضر مبارك رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله العالی
سلام‌علیكم بما صبرتم
خطبۀ این هفتۀ شما در تعقیب حضور 85 درصدی مردم در جمعۀ گذشته، با آن آزادی مطلق و بالاتر از آن، آگاهی بی‌سابقه، نشان از عبور امت با امام خود از مرحله‌ای به مرحله‌ای و كلاسی به كلاس بالاتر است. یادتان هست در روز قبول قطعنامه كه به دعوت شما در دفتر شما حاضر شدیم و هركس برای ثبت در تاریخ، مطلبی گفت؟ در آن روز عرض كردم این امتحان (پذیرش قطعنامه)، اطاعت امت از امامت در چهرۀ «حسنی» است که بعد از پیروزی امت در 8 سال دفاع مقدس به عنوان اطاعت امت از امامت در چهره «حسینی» رخ نمود.
قبل از آن، در روز عزل بنی‌صدر در صحبت 3 دقیقه‌ای كه مرحوم رجایی آن را بین هیات دولت توزیع كرده بود، گفته شد؛ امت به تبعیت از امام در حال حركت است. هركس حركت نكند، جا می‌ماند و امت وقتی به او نرسیده و می‌خواهد به او برسد، او را روی دست بلند می‌كند و روی سر می‌گذارد. وقتی به او رسید، نگاهش از وی برمی‌گردد، وقتی از آن گذشت، وی را پشت سر می‌اندازد و این امت در گذشته كسانی را روی سر گذاشته و بعد از عبور از آنها، ایشان را زیر پا نهاده است. در آینده هم كسانی را روی سر و زمانی زیر پا می‌گذارند و این از بی‌وفایی امت نیست؛ نتیجۀ حركت كردن امت و تعلق و وابستگی شخصیت‌هاست.
در روز شهادت شهید رجایی كه با وی هفتگی كلاس داشتم، گفتم عبور از هر مرحله مثل وضع حمل است. شیرازی‌ها این حالت درد كشیدن را كه می‌بینند، می‌گویند: «خدا بدتری بدهد». خدایش رحمت كند، یكه‌ای خورد؛ اما خود را جمع كرد. نمی‌دانم چه چیزی به یادش آمده بود.
آهنی كه از آن شمشیر ساخته شود، زیر ضربات پتك مرتبا از آن ریزش می‌كند و از مادۀ آن كاسته می‌شود؛ اما صورت به رسالت و غایت كامل خود نزدیك می‌شود. با هر ریزش، برندگی و با هر ضربه، صلابت آن بیشتر می‌شود و با هر سفری بین آب و آتش آبدیده‌تر می‌شود.
امام راحل در عبور از قائم‌مقام خود، روز سختی را گذراند و گفت كه من با كسی عقد اخوت نبستم. محرمانه اشك ریخت؛ اما دستش نلرزید. روز عبور امت از بستگان و دلبستگی‌هاست. آیت‌الله خزعلی عمل آیت‌الله گیلانی را تكرار می‌كند. مگر نه این است كه به سمت آن موعود می‌رویم، پس باید از نهر طالوت بگذریم. «فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیسَ مِنِّی وَمَنْ لَمْ یطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی» (خداوند، شما را به وسیله یک نهر آب، آزمایش می‌کند؛ آنها که به هنگام تشنگی، از آن بنوشند، از من نیستند؛ و آنها که جز یک پیمانه با دست خود، بیشتر از آن نخورند، از من هستند. بقره؛ 249)