✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️دستاوردهای انقلاب اسلامی (بخش چهارم) 🔸 #انقلاب_اسلامی_ايران را بی شک بايد يکی از مهم ترين و تاثيرگذار ترين انقلاب های جهان دانست، که آثار آن هم در درون مرزها و هم فراتر از مرزها بسيار عميق بوده است؛ به گونه ای که با توجه به اين تحولات و دستاوردهايی که به صورت مستقيم يا غير مستقيم از اين انقلاب ناشی شده است، می توان آن را انقلاب به معنای واقعی کلمه دانست؛ يکی از ويژگى هاى اين تحولات و دستاوردها اين است که در اکثر زمينه ها حاصل شده است، به گونه ای که شاهد يک تحول عظيم و فراگير در کل ساختارهای کشور بوده ايم. هدف اصلی در اين مقاله اين است که برخی از #مهم‌ترين_دستاوردها را مورد تحليل و ارزيابی قرار دهيم. 💠دستاوردهای سياسی 4⃣ «تحقق آزادیهای مشروع منطبق با ارزش ها و بنيان های بومی» 🔹اين در حالى است که تا پيش از #انقلاب_اسلامی تنها آزادی که وجود داشت، آزادی در مسير هر چه نزديکتر شدن به #غرب از نظر #وضعيت_فرهنگی بود و فراتر از آن چيزى به نام آزادی به ويژه از نظر سياسی، اقتصادی و اجتماعی حتی با معنای غربی آن وجود نداشت، و تنها روزنه های به وجود آمده در مقاطعی از تاريخ همچون مشروطه و يا تحولات شهريور ۲۰،  برای آزادی های سياسی نيز بلافاصله با روی کار آمدن ديکتاتوری جديد بسته می شد و به اين ترتيب #آزادی تبديل به آرزوی دست نایافتنی ملت ايران شده بود و به همين دليل بود که يکی از شعارهای اصلی مردم در راهپيمايی های پيش از انقلاب اسلامی عبارت بود از «استقلال، #آزادی، جمهوری اسلامی »؛ 🔹شعاری که آن را عصاره خواست های ملت در جريان انقلاب اسلامی دانسته اند و عنصر #آزادی_خواهی در آن نقش برجسته ای دارد، به همين دليل است که دادن #آزادیهای_مشروع و منطبق با ارزش های بومی که آزادی توام با مسئوليت در برابر خدا، [۱] پس از پيروزى انقلاب اسلامی به يکی از دستاوردهای مهم انقلاب اسلامی تبديل شد و دولت جمهوری اسلامی ايران موظف به «تأمين‏ آزادی های سياسی و اجتماعی در حدود قانون» [۲] گرديد. بر همين اساس آزادی های متعدد در عرصه های سياسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... در قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران به رسميت شناخته شده است که محدوده آن ها را ارزش های بنيادين و مصالح ملی تعيين می کند. 5⃣ «تغيير در سياست خارجی کشور، استقلال در تصميم سازی های ديپلماتيک و نزديک شدن به ملت های مظلوم و مستضعف» 🔹اين در حالى است که تا پيش از پيروزى انقلاب اسلامی، سياست خارجی کشورمان تابعی از سياست های قدرت‌های سلطه گر جهانی بود و رژيم شاه به گونه ای به تدوين و اجرای سياست خارجی خود می پرداخت که گويی مسئوليت وی، نه حفظ و تامين منافع ملی، بلکه حفظ منافع غربی هاست و حتی از تصريح به اين مساله نيز ابايی نداشت، چنانکه شاه در پاسخ در زمينه مطرح شدن ايران به عنوان ژاندارم منطقه صريحا اين ماموريت خود را به منظور حفاظت از منافع غرب عنوان کرده و می گويد: «ارتش ما در واقع قادر بود در اين ناحيه كه براى #غرب اهميت استراتژيك فوق العاده‌ای دارد، هرگونه ناآرامی محلی را متوقف يا در نطفه خفه كند». [۳] نتيجه چنين سياست هايى اين بود که علاوه بر خدشه دار شدن حيثيت بزرگترين کشور شيعه جهان بابت ارتباطات پيدا و پنهان آن با رژيم صهيونيستی، و عدم استقلال در تصميم گيری های سياست خارجه، ملت ايران نيز هزينه های هنگفتی را در اثر اين سياست ها مجبور بودند متحمل شوند، همچون دخالت های بی دليل ايران در ظفار. #ادامه_دارد... پی نوشت‌ها؛ [۱] ر.ک: بند ۶ اصل ۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران [۲] اصل ۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران [۳] پهلوی، محمدرضا؛ پاسخ به تاريخ، ترجمه­ حسين ترابيان، تهران، بی‌نا، ۱۳۷۱، چ اول، ص ۲۶۶، نقل از محمدعلی زندی، ايران ژاندارم منطقه، سايت پژوهشکده باقر العلوم (ع) نویسنده؛ سید روح الله لطیفی منبع؛ وبسایت مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم #انقلاب #انقلاب_اسلامی @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد